Η απάντηση του Γιώργου Παπαχρήστου για τις αργομισθίες

Υπάρχουν όρια στην ελευθερία έκφρασης στο διαδίκτυο; Αναρωτήθηκα πολλές φορές στο παρελθόν, με αφορμή αναρτήσεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δημιουργούσαν θόρυβο: πότε γιατί συκοφαντούσαν χωρίς αποδείξεις, πότε γιατί αποκάλυπταν πράγματα τα οποία στην έντυπη δημοσιογραφία υπακούουν σε ορισμένους κανόνες δεοντολογίας, πότε γιατί δημιουργούσαν την υποψία εκβιασμών, και πότε γιατί ήταν ολοφάνερα εκτέλεση ενός συμβολαίου.
Πρέπει να ομολογήσω ότι τις περισσότερες φορές, διχάστηκα ανάμεσα σε αυτό που (δεν)

θα έκανα εγώ και σε εκείνο που αρκετές φορές είχα ζηλέψει, την «αποκαλυπτική» δημοσιογραφία.

Μέχρι, που έγινα και εγώ αντικείμενο του ενδιαφέροντος μπλογκς, ενημερωτικών ιστοσελίδων, και κουκουλοφόρων σχολιαστών της επικαιρότητας. Με αφορμή μια αναφορά του προέδρου της ΠΟΕ ΟΤΑ περί πληρωμένων κονδυλοφόρων που δεν δικαιούνται να ομιλούν και πολύ περισσότερο να ασκούν κριτική στην Αυτού Εξοχότητά του, βρέθηκα «κρεμασμένος στα μανταλάκια» του διαδικτύου. Μπορεί να γίνει τιμητής μας, είπε προχθές, ο Παπαχρήστος που έχει «7 αργομισθίες»;
Οχιιιι, απάντησε το ακροατήριο του, το οποιο μετά από αυτό βεβαιώθηκε ότι για να ασκεί κριτική στον προεδρο αυτός ο Παπαχρήστος με τις «7 αργομισθίες» γύρευε τι κάθαρμα θα είναι, και ποιος τον καθοδηγεί.

Φευ, και ατυχώς για τον προεδρο, δεν απολαμβάνω καμιάς αργομισθίας, όπως θα κληθεί σύντομα να παραδεχθεί και ο ίδιος ενώπιον του φυσικού δικαστή.
Όμως το θέμα μου δεν είναι ο Μπαλασόπουλος, και ο κάθε εργατοπατέρας, που δεν εργάσθηκε ποτέ στη ζωή του. Το θέμα μου είναι το διαδίκτυο, και αν μπορεί να αναπαράγει, να διακινεί, και να διαστέλλει την συκοφαντία κάποιου, ο οποιος έχει χίλιους λόγους να το κάνει- ο συγκεκριμένος γιατί αποτόλμησα να επισημάνω την άθλια επίθεση, παρουσία του, σε βάρος του γερμανού πρόξενου στη Θεσσαλονίκη.

Διότι ο μεν Μπαλασόπουλος είπε όσα είπε, ενώπιον ενός ακροατηρίου αλλαζόντων χειροκροτητών του. Ήρθε όμως μπλογκάς, ονόματι «Πιτσιρίκος» αγνώστων λοιπών στοιχείων, και όχι μόνο αναπαρήγαγε το ψέμα και την αθλιότητα του Μπαλασόπουλου, αλλά έκανε και σχόλια για το πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιοι δημοσιογράφοι, και να επιτίθεται και στην ΕΣΗΕΑ η οποία τους ανέχεται ενώ είναι σε pay roll πολιτικών, υπουργείων, πρεσβειών!
Χωρίς να διασταυρώσει δηλαδή τι απ΄όσα είπε ο εργατοπατέρας είναι αλήθεια, χωρίς να αναζητήσει την αιτία της επίθεσης, υιοθέτησε, διέστειλε, αναπαρήγαγε, και επέκτεινε την συκοφαντία. Το κείμενο του «Πιτσιρίκου» υιοθέτησαν με τη σειρά τους άλλα μπλογκς, και ύστερα άλλα, και έπειτα ήρθαν τα σόσιαλ μίντια και ο κάθε πικραμένος τουιτεράς να σε βριζει με το πιο χυδαίο τρόπο. Γέμισε η μπλογκόσφαιρα με μια αθλιότητα που δεν έχει ψήγμα αλήθειας.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Να μην υπάρχει γνωστός ή φίλος που να μην γνωρίζει ότι είσαι ένα άθλιο τομάρι που ζεις παρασιτικά σε βάρος της κοινωνίας (7 αργομισθίες γαρ!) κι ας έχεις λιώσει σε αυτή τη δουλειά επί 36 χρόνια, χτίζοντας με κόπο, πολύ προσπάθεια, κα