Η αλητεία στην εξουσία

Σήμερα στην Ελλάδα βιώνουμε το ανώτερο στάδιο του Μητσοτσακισμού, που είναι η αλητεία στην εξουσία. Και είναι αλητεία όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό και έχουν ξεχειλίσει το ποτήρι του θυμού και της αγανάκτησης. Κι αν ο Μητσοτάκης νομίζει ότι είναι προστατευμένος στον διάφανο γυάλινο πύργο της εξουσίας του, σύντομα θα αντιληφθεί ότι αυτό δεν ισχύει. Όχι μόνον δεν ισχύει αλλά θα του καταλογιστεί πλήρως η σημερινή αλητεία.

Τον τελευταίο μήνα δίπλα στην συνηθισμένη ρουτίνα του θανάτου από τον κορονοϊό και την

ακρίβεια που τσακίζει, μας ήρθε και το κύμα αλητείας που έβαλε την σφραγίδα του στο πολιτικό σκηνικό. Αλητεία με πολλά πρόσωπα. Η αλητεία της αστυνομίας, η αλητεία των ΜΑΤ. Θαρρείς ότι έχουν ξαμολήσει τα αναγεννημένα τάγματα της Χρυσής Αυγής ντυμένα με τις στολές της ΕΛ.ΑΣ, που διψάν για βία, που θεωρούν ότι είναι η απόλυτη εξουσία, που ηδονίζονται να τραμπουκίζουν και να προσβάλουν απλούς πολίτες, βουλευτές, δικηγόρους και δημοσιογράφους. Εντολοδόχοι μιας σάπιας ηθικά κυβέρνησης που νομίζει ότι θα συσπειρώσει ότι ακροδεξιό κατακάθι κυκλοφορεί δέρνοντας και προσβάλλοντας τους πολίτες που διαμαρτύρονται. Και είναι σημαντικό και κομβικό, το πρώτο μέλημα της επόμενης δημοκρατικής κυβέρνησης θα πρέπει να είναι το ξεκαθάρισμα της αστυνομίας από τους αλήτες-τραμπούκους και η απόδοση ευθυνών. Γιατί η βία της αστυνομίας έχει ονοματεπώνυμο.

Δεν θα “τολμήσουμε” να μιλήσουμε για αλητεία της δικαιοσύνης, γιατί κάποιοι θα σοκαριστούν με την τραχύτητα του όρου. Όμως η δικαιοσύνη Λιγναδοκρατείται και αυτό που ξέρουμε είναι ότι οι δολοφόνοι αστυνομικοί κυκλοφορούν ελεύθεροι, ο δολοφόνος του Ζακ Κωστόπουλου κυκλοφορεί ελεύθερος,την ίδια στιγμή που Γιάννης Μιχαηλίδης παραμένει στις φυλακές κι ο Μοχάμαντ, ο Ακιφ κι ο Αμιρ σαπίζουν στα κελιά τους. Γιατί η δικαιοσύνη είναι τυφλή αλλά μπορεί και ξεχωρίζει την κολόνια του Λιγνάδη, ενώ σιχαίνεται την αποφορά των παραγκουπόλεων του τρίτου κόσμου, όπου είχαν την ατυχία να γεννηθούν ο Μοχάμαντ, ο Ακιφ κι ο Αμιρ.

Και θα μιλήσουμε για την μέγιστη αλητεία, όπου το κράτος γίνεται ένα με το παρακράτος. Την φάμπρικα των παρακολουθήσεων του Μητσοτάκη, που το βάθος τους και το πλάτος τους δεν μπορούμε να το φανταστούμε. Γιατί ο απόφοιτος του κολεγίου Αθηνών και του Χάρβαρντ, άπληστος για δύναμη, χρήμα και εξουσία χρησιμοποιεί κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο για να παρατείνει αυτήν την εξουσία του. Και να μην καμώνεται ο Μητσοτάκης τον ανήξερο για τις υποκλοπές, γιατί αυτός είναι ο εγκέφαλος αφού η ΕΥΠ υπαγόταν στο γραφείο του και δική του προσωπική επιλογή, δικός του άνθρωπος ήταν ο διοικητής της. Αυτά τα περί ξένων μυστικών υπηρεσιών να μην τα λένε, γιατί είναι γελοιότητες και κανένας δεν τους πιστεύει.

Η προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα καθεστώς διακυβέρνησης δεν έχει όρια, κανόνες και ηθικές αναστολές. Η αλητεία στην εξουσία είναι το τελευταίο στάδιο στην προσπάθεια επιβολής αυτού του καθεστώτος. Όμως θα είναι και το τελευταίο βήμα πριν την πολιτική εξαέρωση τους. Ότι και να κάνει ο Μητσοτάκης, όση αλητεία των ΜΑΤ κι αν χρησιμοποιήσει, όσες παρακολουθήσεις και αν στήσει δεν μπορεί να ελέγξει το κύμα της αγανάκτησης. Γι αυτό που θα βρει μπροστά του, η έκπληξη του θα είναι τεράστια. Δημιουργείται ένα σιωπηλό κύμα απαλλαγής από την αλητεία που θα τον καταπιεί.

Πλέον το πολιτικό διακύβευμα έχει αλλάξει. Δεν είναι μόνον να έρθει μια κυβέρνηση για να εφαρμόσει μια άλλη πολιτική. Το πολιτικό διακύβευμα είναι να έρθει μια άλλη κυβέρνηση για να εφαρμόσει μια άλλη πολιτική και να μας απαλλάξει από την αλητεία που στραγγαλίζει την κοινωνία, την μολύνει και απειλεί να την πνίξει.

Το ανώτερο στάδιο του Μητσοτσακισμού, είναι η αλητεία. Η αλητεία που υπονομεύει την δημοκρατία μας. Καιρός να ξεμπερδεύουμε με τους υπονομευτές της Δημοκρατίας Μητσοτάκηδες.