Τράπεζες: Αλαλούμ με την απόσυρση απο την κυβέρνηση των ρυθμίσεων για τον αναβαλόμενο φόρο

Σύγχυση και αναστάτωση προκάλεσε χθες το απόγευμα στο πιστωτικό σύστημα η πρωτοβουλία του υπουργείου Οικονομικών να αποσύρει από το φορολογικό νομοσχέδιο το άρθρο που αφορά στον αναβαλλόμενο φόρο των τραπεζών.

Συγκεκριμένα το υπουργείο εντελώς αιφνιδιαστικά κατέθεσε τροπολογία με την οποία απέσυρε τη σχετική ρύθμιση που περιλαμβανόταν στο φορολογικό νομοσχέδιο και η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα να μειωθούν οι τελικές κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών

Σύμφωνα με πληροφορίες, την απόσυρση του άρθρου 11 του φορολογικού νομοσχεδίου πρότεινε η ΕΛΣΤΑΤ, με το επιχείρημα ότι τυχόν εφαρμογή της θα επιβαρύνει υπερβολικά το δημόσιο χρέος της χώρας.

Τραπεζικά στελέχη, χωρίς να κρύβουν την έκπληξη και τον αρχικό αιφνιδιασμό τους, ανέφεραν ότι η συγκεκριμένη διάταξη θα επανέλθει μετά από νομοτεχνικές βελτιώσεις αφού το αίτημα των τραπεζών είχε γίνει δεκτό από τον υπουργό Οικονομικών κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων που αφορούσαν την επαναγορά ομολόγων και ενώ είχαν προηγηθεί παρασκηνιακές πιέσεις εδώ και αρκετούς μήνες.

Πρόκειται πάντως για μια εκκρεμότητα που προστίθεται στη σειρά κινήσεων που πρέπει να γίνουν ενόψει της ανακεφαλαιοποίησης που, σύμφωνα με το μνημόνιο, πρέπει να ολοκληρωθεί με την πραγματοποίηση αυξήσεων κεφαλαίου στα τέλη Απριλίου.

Αλώστε το αίτημα της αναγνώρισης του αναβαλλόμενου φόρου στα εποπτικά κεφάλαια, της δυνατότητας δηλ. του συμψηφισμού ζημιών με μελλοντικά κέρδη, είχε τεθεί από τις διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών ήδη από την περίοδο του PSΙ ενώ οι όποιες αντιδράσεις της Τρόικας και του Οικονομικού Επιτελείου κάμφθηκαν μετά και το «πλήγμα» που υπέστησαν εξαιτίας της επαναγοράς ομολόγων.

Υπενθυμίζεται ότι οι εκτιμήσεις των αναλυτών τοποθετούν το ποσό που θα αφαιρούνταν από τον τελικό λογαριασμό της ανακεφαλαιοποίησης χάρη στη ρύθμιση αυτή στα 4 δις. ευρώ περίπου και χωρίς να περιλαμβάνονται οι ζημίες από την επαναγορά, κάτι που θα μείωνε περαιτέρω τις ανάγκες του κλάδου.

Τι προέβλεπε η ρύθμιση

Ειδικότερα, στο σχέδιο νόμου που είχε κατατεθεί αρχικώς στη Βουλή, υπήρχε διάταξη που προέβλεπε ότι οι τράπεζες που συμμετείχαν στην αναδιάταξη του ελληνικού χρέους, ανταλλάσσοντας τα ομόλογά τους, θα μπορούν να αποσβέσουν τη ζημιά σε 30 ισόποσες ετήσιες δόσεις, συμψηφίζοντάς την με το φόρο εισοδήματος. Σε περίπτωση που δεν έχουν κέρδη, τότε ο αναβαλλόμενος φόρος δεν χάνεται αλλά μετατρέπεται σε οριστική απαίτηση από το Δημόσιο, που μπορεί να συμψηφισθεί με φόρο μελλοντικών χρήσεων. Ανάλογη ρύθμιση ισχύει σε Ιταλία και Ισπανία, ενώ υπάρχει σχετικός Κανονισμός της Ε.Ε. Τυχόν κατάργηση της δυνατότητας των τραπεζών να αποτυπώσουν τον αναβαλλόμενο φόρο ως εκκαθαρισμένη απαίτηση κατά του δημοσίου, με όφελος για τα εποπτικά κεφάλαια, ανατρέπει τους σχεδιασμούς για την ανακεφαλαιοποίηση αφού στερεί από τον κλάδο τη μόνη ευχέρεια που έχει να μειώσει το βαρύ λογαριασμό των κεφαλαιακών αναγκών, χωρίς μάλιστα, όπως τονίζεται από τραπεζικές πηγές, να επιβαρύνεται το δημόσιο. Η μείωση των κεφαλαιακών αναγκών άλλωστε περιορίζει τη χρήση των πόρων του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και άρα, το δανεισμό του ελληνικού δημοσίου, επισημαίνουν οι ίδιες πηγές.

Σημειώνεται ότι ο αναβαλλόμενος φόρος μπορεί να μειώσει μόνο τα κεφάλαια που θα προέλθουν από τα μετατρέψιμα ομόλογα (τα Cocos) και θα χρειαστούν για την βελτίωση του core tier 1 από το 6% έως 9. Αλώστε η ΤτΕ έχει αποσαφηνίσει ότι η αναβαλλόμενη φορολογία δεν θα προσμετρήσει στο σκέλος του core tier 1 έως το 6% που θα καλυφθεί από αυξήσεις κεφαλαίου με κοινές μετοχές.

ΠΗΓΗ: AXIAPLUS.GR