Καλό νέο για τις ελληνικές τράπεζες οι εκλογές στην Ιταλία τον Μάρτιο – Πιθανή κρίση στην ευρωζώνη αν…

Με το δεδομένο πως η αξιολόγηση της οικονομίας θα κλείσει μέσα στον Ιανουάριο (22/1/) οι τράπεζες θα περάσουν …όμορφα και ωραία τα περίφημα stress tests. Δεδομένου ότι οι ξένοι οίκοι Moody’s, Fitch, και Standard & Poor’s θα προχωρήσουν στην αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας, με τις εκθέσεις τους, θα πυροδοτήσουν θετικό κλίμα και στο Χρηματιστήριο…

Κανένας “ελεγκτής”, ακόμα και αν βρει εξετάζοντας τα νούμερα κάποια ολίγα ψωρο-εκατομμύρια, δεν θα ρισκάρει απόφαση για ανακεφαλαιοποίηση ελληνικής τράπεζας, δεδομένου ότι η Ευρώπη έχει πολύ σοβαρότερα προβλήματα να λύσει, όπως για παράδειγμα αυτό των ιταλικών τραπεζών.

Σημειωτέον, ότι στην Ιταλία ανακοινώθηκαν εκλογές για τις 4 Μαρτίου και ο Μπέπε Γκρίλο με τον Μπερλουσκόνι και τη Λέγκα του Βορρά, απειλούν τις ισορροπίες στο “σύστημα”. Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας είναι πάνω από τα 2 τρισ. ευρώ (132% του ΑΕΠ) και οι ιταλικές τράπεζες έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους κάπου μισό τρισ. «κόκκινων» δανείων (το ήμισυ του συνόλου της ευρωζώνης)…

ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ ΤΟ STRATFOR ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Η Ιταλία θα είναι η βασική πηγή αβεβαιότητας για την ευρωζώνη το επόμενο έτος. Η χώρα θα διενεργήσει γενικές εκλογές και τα περισσότερα πολιτικά κόμματά της έχουν επικρίνει τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα ελλείμματα. Ορισμένα επικρίνουν επίσης την ευρωζώνη. Ασχέτως του ποιος θα κερδίσει στις εκλογές, η επόμενη κυβέρνηση της Ρώμης θα πιέσει για αύξηση των δημοσίων δαπανών και για επανασχεδιασμό των στόχων για τα ελλείμματα του μπλοκ.

Η διαφορά μεταξύ των κομμάτων έχει να κάνει με τον τόνο που χρησιμοποιούν. Ορισμένα, όπως το αντισυστημικό Κίνημα των Πέντε Αστέρων και τη δεξιά Λέγκα του Βορρά, θα είναι πιο πρόθυμα από άλλα να απειλήσουν τις Βρυξέλλες με μονομερή μέτρα αν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ικανοποιήσει τα αιτήματά τους.

Οι απειλές αυτές θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν την αγνόηση των δημοσιονομικών στόχων του μπλοκ ή την αποχώρηση από την ευρωζώνη.

Φυσικά, η Ιταλία δεν είναι πιθανό να αποχωρήσει από τη νομισματική ένωση το 2018, όμως η άνοδος μιας ευρωσκεπτικιστικής κυβέρνησης στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο το νομισματικό μπλοκ.

Η απειλή και μόνο της αγνόησης των κανόνων της ευρωζώνης ή της αποχώρησης από αυτήν θα μπορούσαν να προκαλέσουν ανησυχίες στις χρηματαγορές, να οδηγήσουν σε υψηλότερα κόστη δανεισμού για τις χώρες της Νότιας Ευρώπης και να εγείρουν ερωτήματα για τις προοπτικές των εύθραυστων τραπεζών της Ιταλίας.

Επιπλέον, μια πιο ευρωσκεπτικιστική Ιταλία θα έρχονταν αντιμέτωπη με την προοπτική πολιτικής και θεσμικής απομόνωσης εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεδομένου του κατακερματισμού της ιταλικής πολιτικής σκηνής, οι επερχόμενες εκλογές είναι πιθανό να καταλήξουν σε μη αυτοδύναμη κυβέρνηση. Όμως, ακόμα και αν τα κόμματα δεν καταφέρουν να καταλήξουν σε κάποιον κυβερνητικό συνασπισμό, θα μπορούσαν και πάλι να διορίσουν πρωθυπουργό με συναίνεση.

Οι Θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι χρηματαγορές θα υποδέχονταν θετικά μια τέτοια απόφαση διότι θα απέτρεπε προσωρινά μια οικονομική κρίση. Όμως το κόστος θα ήταν βαρύ, δημιουργώντας μια κυβέρνηση που θα ήταν μονίμως στα πρόθυρα της κατάρρευσης, αποδυναμώνοντας την επιρροή της Ιταλίας στις διεθνείς υποθέσεις και υπονομεύοντας την ικανότητα της Ρώμης να εισαγάγει σαρωτικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Αν, από την άλλη πλευρά, οι νομοθέτες δεν καταφέρουν να συμφωνήσουν στον διορισμό πρωθυπουργού, η Ιταλία μπορεί να διενεργήσει νέο γύρο εκλογών μέχρι το τέλος του 2018, παρατείνοντας την αβεβαιότητα που επισκιάζει το μέλλον της χώρας.