ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ: Νέο διεθνές φλερτ με Μεσαία και Περιφέρεια – Τι ψάχνουν Citigroup, Goldman, Morgan, UBS, Fidelity

Οι παρουσιάσεις, τα οργανωμένα road shows ή οι πριβέ συναντήσεις μπορεί στη συντριπτική τους πλειοψηφία να αφορούν σε μετοχές των ανώτερων χρηματιστηριακών βαθμίδων, που σε μεγάλο βαθμό είναι γνωστές στο επενδυτικό κοινό, ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι από τις παρυφές της Large Cap και προς τα «κατώτερα στρώματα» της Σοφοκλέους δεν υπάρχουν διεργασίες, κινητικότητα, σχέδια αλλά και «ραντεβού».

Μόνο που τα τελευταία, ως επί το πλείστον, έχουν κάπως πιο «άτυπο»

χαρακτήρα, πραγματοποιούνται σε στέκια και γραφεία της αγοράς με τη συμμετοχή brokers, αμοιβαίων, επενδυτικών σχημάτων, με την ευρύτερη έννοια και όχι με αυτή των «γνωστών αγνώστων» lobbies.

Συχνά μάλιστα οι «μεσολαβητές» φέρνουν σε επαφή τις εγχώριες εισηγμένες με ξένα funds, επενδυτικά σχήματα και αμοιβαία κεφάλαια, όχι απαραιτήτως ιδιαίτερα μεγάλου βεληνεκούς. Αν και εσχάτως ολοένα και περισσότερο εμφανίζονται και «βαρύτερα» ονόματα, τύπου Fidelity, Goldman Sachs, Citigroup, Morgan, UBS, αλλά και της «ζωηρής» με τα τεκταινόμενα στη «Λ. Αθηνών» , ελβετικής Credit Suisse, να καταπιάνονται με μετοχές της ευρύτερης μικρομεσαίας κεφαλαιοποίησης.

Growth story και «ζωηράδα»

Στις οποίες είτε χτίζουν τελευταία μετοχικές θέσεις, μέσω αγοράς χαρτιών από το ταμπλό, είτε τις «ακτινογραφούν», προκειμένου να διαπιστώσουν αν υπάρχουν περιθώρια κέρδους και προοπτικές.

Ως επί το πλείστον, με βάση τα όσα κυκλοφορούν στην αγορά για την τακτική και τη στρατηγική των εγχώριων ενδιαφερόμενων ή των ξένων κωδικών και βέβαια με βάση τη μέχρι τώρα εμπειρία και τα έως τώρα δεδομένα, μεταξύ των παραμέτρων που προσελκύουν όσους «κοιτούν» πέρα από τα στενά όρια των κλασικών «εκλεκτών» από τη μεγάλη και μεσαία κεφαλαιοποίηση, είναι το κατά πόσο οι επιχειρήσεις «πείθουν» με τα μεγέθη, τις προοπτικές και τα σχέδιά τους ότι αποτελούν growth story, ότι έχουν «βλέψεις» ή «βάσεις» σε γειτονικές αγορές, ότι αποτελούν ένα ανερχόμενο brand name στον τομέα τους, ότι ανήκουν σε κλάδους που κρίνουν ότι έχουν προοπτικές (από τα μέταλλα και το εμπόριο έως τα τρόφιμα, την ενέργεια και την υγεία).

Παράλληλα, βέβαια, αν «τύχει» οι μετοχές που έχουν μπει στο στόχαστρό τους να είναι ενίοτε και σχετικά κινητικές, να έχουν σπιρτάδα ή ζωηράδα, τότε, ακόμα καλύτερα γι’ αυτές, αν και σε ένα βαθμό κάποιοι από τους υποψήφιους «αγοραστές» να προτιμούν υψηλά ποσοστά συγκέντρωσης από πλευράς βασικών μετόχων, για ευνόητους λόγους.

Οι μετοχές «στόχοι»

Στις κάπως διευρυμένες λοιπόν λίστες των εγχώριων επενδυτικών σχημάτων ή των ξένων αμοιβαίων συμπεριλαμβάνονται μετοχές από διάφορους κλάδους. Από τα μέταλλα, το εμπόριο, τα τρόφιμα, την ενέργεια, την υγεία και άλλους τομείς που δείχνουν να έχουν ενδιαφέρον.

Κάποιες εξ αυτών «ανήκουν» σε κάπως υψηλότερες βαθμίδες κι έχουν και τη διακριτική ή πιο έντονη «παρουσία» ξένων στο χαρτοφυλάκιό τους, όπως για παράδειγμα η Σωληνουργεία Κορίνθου, η Σιδενόρ, η Frigoglass, η Σαράντης, ΕΧΑΕ αλλά και το Υγεία. Παράλληλα, δεν διαφεύγουν της προσοχής των εγχώριων επενδυτικών σχημάτων μετοχές από τις ιχθυοκαλλιέργειες (Νηρέας, Σελόντα) αλλά και των κλάδο των τροφίμων (Κρέτα Φαρμς, Κρι Κρι, Νίκας). Επιπρόσθετα, μετοχές όπως αυτές των Πλαστικά Θράκης, Πλαστικά Κρήτης Cyclon, περιλαμβάνονται για διαφορετικούς λόγους στα υπ’ όψιν εγχώριων σχημάτων, ιδιωτικών κωδικών, αλλά και διεθνών funds.

«Φλερτ», «στοίχημα» και κίνδυνοι

Αν τα άτυπα ή τυπικά ραντεβού θα έχουν θετική κατάληξη, θα μείνουν σε επίπεδο ενός «φλερτ» ή θα εξελιχθούν σε δυνατά «love stories», αν θα «πείσουν» εγχώριους ή ξένους ενδιαφερομένους να «παραμείνουν στις βάσεις» τους, να «χτίσουν θέσεις», και γενικώς, να «κάνουν παιχνίδι», είναι κάτι που θα φανεί προσεχώς, ενδεχομένως και στο ταμπλό. Ιδίως στην περίπτωση που το κλίμα διατηρηθεί καλό και δεν προκύψει κάποια αρνητική εξέλιξη. Γιατί, αν κάτι «στραβώσει», κυρίως διεθνώς, ή και στο εγχώριο πεδίο, τότε ουδείς αποκλείει οι όποιες προθέσεις υπάρχουν και τα όποια σχέδια γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας να παραμείνουν στα συρτάρια. Τουλάχιστον, μέχρι νεωτέρας.

Πάντως, αποτελεί ένα δεδομένο της αγοράς ότι ολοένα και περισσότερες εισηγμένες που πληρούν κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά (ή «υπόσχονται» κάποιες υπεραξίες) απασχολούν εγχώρια αλλά και ξένα σχήματα και θέλουν να κερδίσουν το «στοίχημα» της προσέλκυσης υποψήφιων αγοραστών. Ωστόσο, μένει να φανεί ποιοι όντως έχουν τέτοιες δυνατότητες, γιατί αλλιώς παραμονεύουν και οι γνωστοί κίνδυνοι του «πισωγυρίσματος» ή της «απαξίωσης».