Ζούσαν απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο για 40 χρόνια

Το 1936, ο Karp Lykov, ένας Ρώσος οπαδός της θρησκευτικής σέκτας των Παλαιών Πιστών, για να γλυτώσει από τις θρησκευτικές διώξεις των Σοβιετικών πήρε την οικογένεια του και εγκαταστάθηκαν βαθιά μέσα στη σιβηρική τάιγκα, κοντά στα σύνορα με Μογγολία. Βρήκαν ένα μέρος, 240 χλμ από το πιο κοντινό χωριό και έζησαν απομονωμένοι μέχρι και το 1978. Τότε ήταν που τους ανακάλυψε μια ομάδα γεωλόγων, η οποία έψαχνε να βρει ένα μέρος να προσγειώσει το ελικόπτερο τους και είδαν κάτι που έμοιαζε με φάρμα.

Αφού προσγειώθηκαν οι επιστήμονες αποφάσισαν

να ερευνήσουν το περίεργο εύρημα. Στην πορεία τους, άρχισαν να συναντούν ολοένα και συχνότερα ίχνη ανθρώπινης δράσης, ώσπου κατέληξαν τελικά στην παράγκα, που έμοιαζε με παράπηγμα μεσαιωνικής εποχής! πήγαν σε μια καλύβα που είχαν δει και βρήκαν τον Lykov και τα τέσσερα ενήλικα παιδιά του. Τα δυο νεότερα δεν είχαν δει ποτέ άλλους ανθρώπους εκτός της οικογένειας τους.

Είχαν κουβαλήσει λίγα πράγματα μαζί τους. Έφτιαξαν δικές τους μπότες και έραβαν ξανά και ξανά τα παλιά τους ρούχα μέχρι που αυτά πλέον διαλύονταν. Τότε άρχισαν να φτιάχνουν ρούχα από κάνναβη.

Δυο κατσαρόλες είχαν όλες και όλες μαζί τους και όταν αυτές άρχισαν να σκουριάζουν, ο φλοιός σημύδας ήταν αυτός που τους βοήθησε. Μιας και δεν μπορούσαν όμως να τον βάλουν στη φωτιά, δυσκολεύτηκαν ακόμα περισσότερο να μαγειρεύουν. Όταν εντοπίστηκαν οι Lykov, η βάση της διατροφής τους ήταν μπουρεκάκια πατάτας αναμειγμένα με σίκαλη και σπόρους κάνναβης.

Ο -τότε- 80χρονος Karp Lykov, δεν ήξερε για τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο ή για το ότι ο άνθρωπος πήγε στο φεγγάρι. Αλλά πίστεψε τα νέα για τους δορυφόρους, γιατί στη δεκαετία του 1950 παρατήρησε ότι «τα αστέρια άρχισαν να κινούνται πολύ γρήγορα στον ουρανό». Η οικογένεια ενθουσιάστηκε από την τηλεόραση, αλλά προσπάθησε να τηρήσει τα θρησκευτικά της πιστεύω, ζώντας δηλαδή απλά. Ήταν πολύ ευγνώμονες για το αλάτι μιας και δεν είχαν καθόλου εδώ και χρόνια.

Το πλέον λυπηρό χαρακτηριστικό της παράξενης ιστορίας των Lykov ήταν η ταχύτητα με την οποία χτύπησε η συμφορά την οικογένεια όταν επανεγκαθιδρύθηκε η επαφή με τον έξω κόσμο (είχε επισκεφτεί την οικογένεια και δημοσιογράφος για να καταγράψει τα χρονικά της). Το φθινόπωρο του 1981, τρία από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας ακολούθησαν τη μητέρα τους στον τάφο με διαφορά λίγων ημερών το ένα από το άλλο.

Ο Savin και η Natalia έπασχαν από νεφρική ανεπάρκεια (πιθανότατα λόγω της διατροφής), ενώ ο Dmitry πέθανε από πνευμονία, καθώς δεν δέχθηκε να τον βοηθήσουν οι γεωλόγοι , οι οποίοι προσφέρθηκαν να τον μεταφέρουν με το ελικόπτερο στο πλησιέστερο νοσοκομείο. «Δεν μας επιτρέπεται αυτό», ήταν τα τελευταία λόγια του Dmitry.

Όταν έθαψαν τα τρία παιδιά, οι επιστήμονες προσπάθησαν να πείσουν τους εναπομείναντες Lykov να εγκαταλείψουν την απομόνωση και να μετακομίσουν στο πάλαι ποτέ χωριό τους, με τους διωγμούς να έχουν σταματήσει από χρόνια και την κοινότητα της αίρεσης να έχει ήδη ξανασυσταθεί. Η οικογένεια αρνήθηκε ωστόσο σθεναρά, με τον Karp Lykov να πεθαίνει στον ύπνο του στις 16 Φεβρουαρίου 1988, 27 χρόνια μετά τον θάνατο της γυναίκας του, ο οποίος μάλιστα συνέβη την ίδια ακριβώς μέρα.

Η Agafia παραμένει ακόμα μόνη στις ερημιές της παγωμένης τούνδρας, ως γνήσιο παιδί της Σιβηρίας, πλέον στα 70 της χρόνια…

πηγή: www.goodstory.gr