Ο Γιάννης Βασιλακόπουλος γράφει: Οι δυο «ντελάληδες» του εμφυλίου, η φίμωση του Τράγκα και ο Βαξεβάνης

Έχουμε, οι περισσότεροι υγιώς σκεπτόμενοι, Έλληνες πολίτες μια κοινή στάση απέναντι αηδίας και αποδοκιμασίας στην εγκληματική παρουσία των μελών της Χρυσής Αυγής… Αλλά αυτός ο εντοπισμός της ακραίας, ψυχοπαθητικής στάσης, των μαυροφορεμένων τσεκουροφόρων και η τοποθέτηση τους, από την κοινωνία στο πυρ το εξώτερον της πολιτικής λογικής, δεν νομιμοποιεί καμία από  τις, σχεδόν συμπλεγματικές, ανυπόληπτες συνιστώσες του  ΣΥΡΙΖΑ, να στήνει, πάνω σε ανιστόρητα παραληρήματα,  Πάρτι εθνομηδενισμού. Πρέπει όλα αυτά τα «περιφερειακά» στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ

πως οι Έλληνες δεν γίναμε ξαφνικά κατά το 1/3 Μαρξιστές, αλλά «διαβάσαμε» στα λόγια του Αλέξη Τσίπρα  αλλά και στο δάκρυ του Μανώλη Γλέζου για την σύγχρονη Γερμανική κατοχή στην Ελλάδα, την Πατριωτική εκδοχή της Αριστεράς, που χρόνια ψάχναμε… Ο αποφασισμένος να κυβερνήσει την Ελλάδα, Αλέξης Τσίπρας, πρέπει να τελειώνει μ’ αυτούς. Διότι οι Εθνομηδενιστές συμβάλλουν στον ίδιο βαθμό με τους Εθνοκάπηλους ποινικούς, στο εμφυλιακό μακελειό που επιδιώκεται να στηθεί…

Αισθάνομαι την ανάγκη να «σπάσω» το σημερινό μου γραφτό σε δυο κομμάτια – η επικαιρότητα, βλέπετε, το καλεί. Η  σύλληψη του Κώστα Βαξεβάνη, όσο και η κατά ριπάς επίθεση στον Γιώργο Τράγκα από όλους τους καλοπληρωμένους ντελάληδες του συστήματος με ερεθίζουν, ως προκλήσεις μιας βρόμικης,  ενδοτικής κάστας . Ειδικά η περίπτωση Τράγκα είναι αυτό που λέμε σκαστή. Ναι, ο Τράγκας έχει λεφτά  – από ότι ξέρω όμως τα έκανε με καθημερινή απνευστί δουλειά που ξεπερνά τους ρυθμούς του ανθρώπινου κουράγιου. Ναι, ο Τράγκας χρωστάει- και στον γράφοντα. Μα, ποτέ,  δεν έχει κλέψει.  Αλλά τώρα δεν εγκαλείται γι αυτό. Τον κυνηγούν διότι ως ο κορυφαίος ρεπόρτερ που έχει, κατά την άποψη μου, αναδείξει ποτέ η Ελληνική δημοσιογραφία, τεκμηριώνει από την αρχή ως το τέλος    την αντιμνημονιακή του φωνή και βρίσκεται, με συνέπεια,  απέναντι στη σύγχρονη  Γερμανική κατοχή και τους ντόπιους Γερμανοτσολιάδες. Ως εκ τούτου ενοχλεί. Και θέλουν να τον βγάλουν από τη μέση…

Όσο για τον Βαξεβάνη,  κι εκεί τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.  Τον συνέλαβαν κοιτάζοντας το δάχτυλο κι όχι το πρόβλημα που πάει να δείξει, αλλά δεν το δείχνει ολόκληρο.  Μια λίστα χωρίς πολιτικά πρόσωπα είναι εξ’ ορισμού μια λίστα χωρίς ενδιαφέρον. Μια λίστα που σε πολλές της γωνιές, μοιάζει με προσκλητήριο νεκρών, απλά αποτέλεσε την αφορμή για να αποσύρουν από την κυκλοφορία τον Βαξεβάνη…

Οι ίδιοι, ίσως, που του την έδωσαν…