Ο Αλέξης Μανθεάκης στο nocomments: Μιλάει για τα γλυπτά του Παρθενώνα και για την ζωή της Αθηνάς…που δεν θα άντεχε κανείς μας!

Τον Αλέξη Μανθεάκη τον γνωρίσαμε πριν από χρόνια ως εκπρόσωπο Τύπου της οικογένειας Ρουσέλ στην Ελλάδα. Είναι όμως και συγγραφέας, δημοσιογράφος, πολιτικός αναλυτής και… ακτιβιστής, ως προεδρεύων της IPSACI , της μεγαλύτερης διεθνούς ομάδας δράσης στον κόσμο για την άμεση επιστροφή, χωρίς όρους ,των κλεμμένων Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα από την Βρετανία.

Πρόσφατα έκανε το γύρο του διαδικτύου η καμπάνια που οργάνωσε, μαζί με τον φίλο του Άρη Καλογερόπουλο, με τίτλο If Elgin… που προκαλεί το κοινό να φανταστεί πώς θα ήταν τα μεγάλα μνημεία άλλων χωρών στην περίπτωση που ο Λόρδος Έλγιν τα … «είχε βάλει στο μάτι».

Ο Αλέξης Μανθεάκης μίλησε στο nocomments για το μεγάλο του όνειρο να δει τα γλυπτά του Παρθενώνα να επιστρέφουν στη χώρα που τα δημιούργησε, για τις ολιγωρίες των ελληνικών κυβερνήσεων στο θέμα της διεκδίκησης, αλλά και για το βιβλίο του για την Αθηνά Ωνάση.

Συνέντευξη στην “Αννα Ξένου

Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το θέμα της επιστροφής των Γλυπτών;

Ήμουν πέντε χρόνων όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά τον Παρθενώνα και το Βρετανικό Μουσείο. Ο πατέρας μου μου εξήγησε τι ακριβώς είχε συμβεί με τα γλυπτά, την ιστορία με τον Έλγιν και από τότε θυμάμαι ότι το εξέλαβα ως μία μεγάλη προσβολή. Μετά από χρόνια ξαναπήγα στο Βρετανικό μουσείο και είχα την ίδια αίσθηση. Όταν ξεκίνησε η συζήτηση για το νέο μουσείο της Ακρόπολης, σκέφτηκα πως θα έχουμε μουσείο χωρίς τα βασικά του εκθέματα.

Μαζί με τη σύζυγό μου που είναι αρχαιολόγος και έναν φίλο μου από τη Νέα Ζηλανδία ιδρύσαμε την ΙPSACI (The International Parthenon Marbles Action Committee) και μέσα σε τρία χρόνια εκπροσωπούμε 210.000 μέλη.

Συνεργάζεστε με την ελληνική κυβέρνηση, με το υπουργείο πολιτισμού;

Ήμουν σε επαφή με τον κύριο Σαμαρά, όταν ήταν υπουργός Πολιτισμού. Δεν ήταν ακριβώς συνεργασία, περισσότερο διάλογος ήταν. Τότε είχαμε κινηθεί ακτιβιστικά περισσότερο, εναντίον της Αγγλίας. Δυστυχώς, σε κάποια φάση, είχε ξεκινήσει από Έλληνες υπουργούς, μια συζήτηση για δανεισμό των Γλυπτών στην Ελλαδα, κάτι το οποίο θα ήταν επιζήμιο για το αίτημά μας, καθώς θα σήμαινε ότι αναγνωρίζουμε στους Βρετανούς την ιδιοκτησία των Γλυπτών. Προς τιμήν του, ο κύριος Σαμαράς τότε, αρνήθηκε να μπει σε μια τέτοια συζήτηση.

Το περίεργο είναι ότι από την εποχή της Μελίνας, εδώ και τριάντα χρόνια, δεν υπήρξε ποτέ νέο επίσημο ελληνικό αίτημα για την επιστροφή των Γλυπτών στην Ελλάδα. Από το υπουργείο Πολιτισμού βέβαια υποστηρίζουν ότι το αίτημα είναι πάγιο και διαρκές. Όμως εγώ πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει επειδή έτσι λειτουργούμε στην Ελλάδα, αλλά και γιατί, τα τρία τελευταία δύσκολα χρόνια, δεν θέλαμε να δυσαρεστήσουμε και τους Βρετανούς.

Εξέλιξη υπάρχει επί του θέματος;

Πριν από τρεις ημέρες, για πρώτη φορά δημιουργήθηκε μια επιτροπή διεκδίκησης και ελπίζουμε να λειτουργήσει αποτελεσματικά.

Το Βρετανικό μουσείο αντιδρά σθεναρά στο ελληνικό αίτημα. Οι Βρετανοί πολίτες πώς αντιδρούν στην προοπτική επαναπατρισμού των Γλυπτών;

Αν