Τοttός: Ξέρω τι έκανα φέτος το καλοκαίρι...

Φέτος το καλοκαίρι περάσαμε πολύ ωραία. Δεν πήγαμε πουθενά. Κάτσαμε σπίτι. Δεν ήταν ότι δεν μπορούσαμε να πάμε διακοπές. Δεν θέλαμε. Ήταν πολύ επικίνδυνα φέτος στα νησιά. Βίαζαν, λήστευαν, σκότωναν... Ενώ στην Αθήνα ήμασταν όλοι ασφαλείς...
Η μαμά το είπε ξεκάθαρα στον μπαμπά. “Ξέχνα τις διακοπές! Πού να πάμε, Γιώργο; Δεν βλέπεις πώς είναι η κατάσταση;” Η μαμά τα είχε προβλέψει όλα! Ήξερε τι θα γίνει φέτος στα νησιά και θέλησε να μας προστατέψει. Γιατί αυτό το είπε στον μπαμπά πριν ξεκινήσουν οι βιασμοί, οι ληστείες, οι δολοφονίες, οι τρομοκρατικές επιθέσεις, οι φωτιές που καίγανε σπίτια... Αλλά η μαμά ήξερε...

Γιατί να σου πω και κάτι... Φέτος ήταν ιδανική ευκαιρία να πάμε όσες διακοπές θέλαμε! Ο μπαμπάς δεν έχει δουλειά, η μαμά δεν έχει δουλειά, η γιαγιά δεν έχει σύνταξη (και γλιτώσαμε κι από αυτή τη μουρμούρα της που κάθε 28 του μήνα έπρηζε τον μπαμπά να πάει να δει αν της βάλανε τη σύνταξη στην τράπεζα), ο παππούς δεν έχει επικοινωνία με το περιβάλλον (οπότε κι αν τον αφήναμε λίγο παραπάνω μόνο του δεν θα το καταλάβαινε!)... Δηλαδή θέλω να σου πω ότι χαλαρά θα μπορούσαμε να πάμε τρεις μήνες διακοπές! Αλλά δεν πήγαμε. Γιατί; Γιατί η μαμά ήξερε...

...ήξερε ότι με το που θα πατήσουμε το πόδι μας στο νησί θα μας επιτεθούν μια ντουζίνα Πακιστανοί (πολύ φοβάμαι τους Πακιστανούς!), θα μας απάγουν, θα μας βιάσουν, θα βιάσουν και τη γιαγιά, γιατί αυτοί είναι αδίστακτοι, θα μας σπάσουν στο ξύλο και θα μας πετάξουν στην παραλία (αλλά μετά από τόσο ξύλο ποιος έχει όρεξη να κάνει μπάνιο;).

Ενώ εδώ στην Αθήνα ήμασταν όλοι προστατευμένοι, γιατί ο καλός ο υπουργός μας κυνήγησε με πάθος τους Πακιστανούς στο κέντρο (μάλλον γι’ αυτό θα πήγαν αυτοί στα νησιά θυμωμένοι!). Μαζί με τον υπουργό τους κυνήγησε και ο Ηλίας, ένας νεαρός που μένει από πάνω μας. Ψηλό παιδί, με φοβερά μπράτσα, ξυρισμένο κεφάλι και τατουάζ (έτσι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω!). Κάθε βράδυ συναντούσε στην είσοδο της πολυκατοικίας τους φίλους του (επίσης ψηλά παιδιά με φοβερά μπράτσα, ξυρισμένα κεφάλια και τατουάζ!) και βγαίνανε βόλτα. Κι όταν μια μέρα τον ρώτησα πού πάει, μου είπε: “Πάμε να δείρουμε Πακιστανάκια και μετά για ποτό.” Και τότε είπα στη μαμά να πάω κι εγώ κι εκείνη κάτι μουρμούρισε και τελικά δεν πήγα. Νομίζω ότι φταίει αυτό που της είπα για το ποτό μετά... Τελοσπάντων, μεγάλη ατυχία.

Και συνήθως μέναμε όλοι μαζί στο σπίτι και βλέπαμε τηλεόραση, γιατί με τους Πακιστανούς στα νησιά είχε φοβερό σασπένς! Και παρακολουθούσαμε όλοι ιδρωμένοι (από την αγωνία, όχι από τη ζέστη!). Η γιαγιά μάλιστα λιποθύμησε (από την αγωνία, όχι από τη ζέστη!). Κι έτσι δεν πλήξαμε καθόλου και περάσαμε ένα πολύ όμορφο καλοκαίρι εντελώς ασφαλείς στην Αθήνα μας. Και να σου πω και κάτι... Δεν ήμασταν και μόνοι. Όλοι εδώ ήταν. Κανείς δεν έφυγε από την πολυκατοικία μας. Κανείς δεν το ρίσκαρε. Μάλλον θα ρώτησαν τη μαμά κι εκείνη θα τους προειδοποίησε... Γιατί η μαμά ήξερε...

Tottός