Τι ζητά η τρόικα που επιστρέφει στις 2 Ιουλίου

Μικρή αναβολή πήρε η άφιξη της τρόικας στην Αθήνα, λόγω των προβλημάτων υγείας του πρωθυπουργού και του νέου υπουργού Οικονομικών Βασίλη Ράπανου.

Όλες οι ενδείξεις πάντως συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι οι τροϊκανοί θα έρθουν στη χώρα στις 2 Ιουλίου.Οι τροϊκανοί αφήνουν μισάνοιχτο παράθυρο για ηπιότερες αλλαγές στα εργασιακά και για σταδιακές και στοχευμένες φορολογικές ελαφρύνσεις, αλλά θα είναι σκληροί και ανυποχώρητοι στη μείωση του προσωπικού στο Δημόσιο, ακόμα και με απολύσειςΣτο επίκεντρο των εξονυχιστικών ελέγχων θα βρεθούν η υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών και κυρίως η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων  που αποτελεί τον απαράβατο όρο  για χαλάρωση του μνημονίουΠηγές της Κομισιόν πάντως διαμηνύουν ότι η άτυπη περίοδος χάριτος έληξε και ότι πρώτο μέλημα της τρόικας είναι να διαπιστώσει σε ποιο σημείο βρίσκονται οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Αθήνα για μείωση των δαπανών κατά 1,5% του ΑΕΠ το 2012. Στο φορολογικό πεδίο η τρόικα θα επιμείνει στην ανάγκη να επισπευσθεί η φορολογική μεταρρύθμιση με την κατάργηση αδικαιολόγητων εξαιρέσεων και προνομιακών καθεστώτων ώστε να καταστεί το σύστημα πιο δίκαιο και πιο απλό.Στόχος είναι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης, που κατά την Κομισιόν θα επιτρέψει τη σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών.Οι Βρυξέλλες δεν έχουν αντίρρηση στη μείωση των συντελεστών φορολογίας εισοδήματος και ΦΠΑ υπό την προϋπόθεση ότι οι απώλειες εσόδων του Δημοσίου θα αναπληρωθούν από άλλα ισοδύναμου δημοσιονομικού αποτελέσματος μέτρα.Κοινοτικοί αξιωματούχοι κάνουν λόγο για επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας έως το τέλος Ιουλίου.Τονίζουν επίσης ότι θα πρέπει να εξαλειφθούν οι διαφορές στους κατώτατους μισθούς οι οποίες προέκυπταν ανάλογα με τη μορφή της εργασίας, τη μόρφωση και την οικογενειακή κατάσταση.Παραμένει ασαφές ποιο θα είναι το ύψος του νέου κατώτατου μισθού, αλλά και η διαπραγματευτική ισχύς των εργαζομένων, ενώ στον αέρα βρίσκεται και η επαναφορά της μετενέργειας.Πάντως, οι δανειστές διαμηνύουν ότι δεν θα δεχθούν αλλαγές οι οποίες θα προκαλούσαν αύξηση του μισθολογικού κόστους, που θεωρούν κυρίαρχο παράγοντα για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.