Προβοκάτσια της ΜΙΤ στη Θράκη;

Του ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ

Mεγάλο θέμα δημιουργήθηκε στη Θράκη με τους δύο υποψήφιους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και μια αφίσα στην οποία εμφανίζονται να ενστερνίζονται τη φράση «Οι Τούρκοι κατακτούν τη δυτική Θράκη».
Την αφίσα δημοσίευσε ο «Ελεύθερος Τύπος», αλλά ο ένας εκ των δύο βουλευτών, ο κ. Καραγιουσούφ, μας είπε σε σχετική επικοινωνία που είχαμε μαζί του ότι η αφίσα είναι πλαστογραφημένη, με σκοπό τη δυσφήμησή τους και τη δημιουργία προβλημάτων στην ευαίσθητη περιοχή. «Είμαστε Έλληνες πολίτες, είμαστε περήφανοι

που είμαστε Έλληνες και η φράση αυτή μπήκε με μοντάζ. Εμείς θα προσφύγουμε στη Δικαιοσύνη» είπε ο κ. Καραγιουσούφ.
Το πρόβλημα αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις, αν είναι προϊόν μοντάζ. Ο «Ελεύθερος Τύπος» μας είπε κατηγορηματικά ότι δημοσίευσαν μια αφίσα όπως ακριβώς τη βρήκαν. Έμπειροι παρατηρητές, αναλυτές ή καλά πληροφορημένοι του χώρου παρατηρούν ότι θα μπορούσε να είναι ένα από τα κατορθώματα της μυστικής υπηρεσίας της Τουρκίας, της διαβόητης ΜΙΤ, καθώς και στο παρελθόν είχε δημιουργήσει ανάλογα θέματα με πολλαπλό στόχο. Πρώτος στόχος, όσο και αν φαίνεται απίστευτο, είναι να δημιουργήσει προβλήματα στους ίδιους τους υποψήφιους βουλευτές, αν δεν τους θεωρεί φανατικούς υπηρέτες των στόχων της. Με την αφίσα τούς εκθέτει και έτσι τους εκβιάζει να δεχθούν τις οδηγίες της.
Δημιουργεί ένταση σε μία περιοχή προ των εκλογών, ώστε στη συνέχεια τα όργανά της να αναλάβουν δράση και να επιβάλουν και στη μειονότητα γραμμή και να πιέσει την ελληνική πλευρά. Παρόμοια θέματα έχει δημιουργήσει και με βουλευτές ή υποψήφιους με το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία.

…Και οι Ελληνες θάβουμε τη Γενοκτονία των Ποντίων!

Της Άρτζης Αθανασοπούλου

«Περπατούσαμε ήδη τέσσερις μήνες όταν τα παπούτσια μου έλιωσαν τελείως. Το να περπατάς σε αυτήν τη γυμνή γη χωρίς παπούτσια έμοιαζε σαν να περπατάς ξυπόλυτος σε σπασμένα γυαλιά. Το φαγητό που είχαμε πάρει μαζί μας είχε επίσης τελειώσει. Κάθε μέρα που περνούσε έφερνε και έναν ακόμη θάνατο, ένα ακόμη σώμα που έμενε στην άκρη του δρόμου να σαπίσει. Κάποιοι απλά έπεφταν νεκροί την ώρα που περπατούσαν. Τα διπλωμένα κορμιά τους γέμισαν το δρόμο, όμοια με τα σκουπίδια που πέφτουν από ένα περαστικό καρότσι, και έμεναν εκεί να γίνουν λεία των όρνεων και των λύκων. 
Ήταν καλύτερα όταν τα θύματα πέθαιναν τα βράδια που σταματούσαμε. Τότε, οι συγγενείς τους είχαν την ευκαιρία να σκεπάσουν το νεκρό με λίγο χώμα, που έξυναν από τη γη με κάποιο κουτάλι ή κάποιο ξύλο. Αλλά, κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι στρατιώτες δεν επέτρεπαν στους πεζοπόρους να σταματήσουν και πάνω στ’ άλογα ήταν πάντα έτοιμοι να μας χτυπήσουν με τα τσουχτερά μαστίγιά τους για να συνεχίσουμε την πορεία θανάτου»…
Αυτά εξομολογείται μια επιζήσασα Πόντια στην κόρη της Thea Halo μετά από χρόνια, η οποία τα κατέγραψε στο βιβλίο «Ούτε το όνομά μου – Γενοκτονία και επιβίωση, μια αληθινή ιστορία του Πόντου» που κυκλοφορεί από το 2001 από τις εκδόσεις Γκοβόστη. Το παραπάνω απόσπασμα αναφέρεται σε εκείνες τις τραγικές στιγμές που έζησαν οι κάτοικο