Που χάθηκαν έξι εκατ. στρέμματα δάσους…

Έξι εκατομμύρια στρέμματα δάσους και ακαλλιέργητων εκτάσεων χάθηκαν στη χώρα μας την εικοσαετία 1987-2007. Στη θέση τους «φύτρωσαν» νέες πόλεις και συνοικίες, ενώ αυξήθηκαν οι γεωργικές εκτάσεις.

Τα στοιχεία παρουσιάστηκαν χθες στη διάρκεια ημερίδας με θέμα τη «Διαχρονική χαρτογράφηση των καλύψεων γης 1987-2007» που διοργάνωσε η περιβαλλοντική οργάνωση WWF.
Ειδικότερα, στο διάστημα 1987-2007:
- τα δάση μειώθηκαν κατά 1.311.382 στρέμματα
- οι εκτάσεις θαμνώδους και χαμηλής βλάστησης μειώθηκαν συνολικά κατά 4.886.431 στρέμματα
-

οι γεωργικές εκτάσεις αυξήθηκαν κατά 5.736.939 στρέμματα
- οι καλύψεις που αφορούν τη δόμηση και τα έργα υποδομής αυξήθηκαν κατά 333.675 στρέμματα.
Οπως αναφέρθηκε, σε άλλες περιοχές αυξήθηκε η γεωργική έκταση και σε άλλες μειώθηκε. Για παράδειγμα, στα Ιόνια Νησιά, σχεδόν 289.000 στρέμματα φυσικής γης – το 12,6% της συνολικής έκτασης – μετατράπηκε σε γεωργική. Στην Πελοπόννησο όμως υπάρχουν τελείως διαφορετικά δεδομένα, αφού 1.390.000 στρέμματα γης μετατράπηκαν διαχρονικά σε άλλες καλύψεις.
«Η αποτυχία στην αποτελεσματική διαχείριση αυτών των αλλαγών δεν θα λειτουργήσει μονάχα εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά εν τέλει θα υποσκάψει και την ίδια την προοπτική ανάπτυξης της χώρας, ειδικά σε ό,τι αφορά τους οικονομικούς κλάδους του τουρισμού και του πρωτογενούς τομέα», τόνισε μεταξύ άλλων, ο γενικός διευθυντής της WWF Ελλάς Δημήτρης Καραβέλας. «Ειδικά στην εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο που διανύουμε θα πρέπει η πολιτική ηγεσία της χώρας να αντιμετωπίσει την εθνική ανάγκη για βιώσιμο αναπτυξιακό σχεδιασμό».
Τι έφταιξε και φτάσαμε εδώ; «Βασικός παράγοντας αναδεικνύεται πρωτίστως η επέκταση της γεωργικής γης και δευτερευόντως η αστικοποίηση (με διασπορά της δόμησης, επέκταση των οικισμών και ανάπτυξη των υποδομών)», αναφέρθηκε στην ημερίδα. «Οι πλέον θιγόμενες είναι οι περιοχές χαμηλής βλάστησης, οι οποίες κατά κύριο λόγο απορροφούν τις πιέσεις της επέκτασης της γεωργικής γης, των οικισμών και των υποδομών».
Σε ό,τι αφορά τη χωροταξία και την πολεοδόμηση των περιοχών, όπως χαρακτηριστικά τόνισαν οι ειδικοί, αν και από το 1960 έως και σήμερα είναι μεγάλος ο αριθμός των μελετών και των σχεδίων χωροταξίας, πολεοδομίας, στην πραγματικότητα σχεδόν κανένα από αυτά δεν έχει τύχει της απαραίτητης σύνθεσης, πολιτικής αποδοχής και, τελικά, εφαρμογής.

Πηγή: Εφημερίδα Τα Νέα