Πως η Κύπρος οδηγήθηκε στον μηχανισμό στήριξης

Αυτό που πριν από μερικά φάνταζε αδύνατο για την μικρή αλλά ιδιαίτερα υγιή και ανταγωνιστική κυπριακή οικονομία έγινε από το απόγευμα της Δευτέρας πραγματικότητα και η Κύπρος προσέφυγε στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης.
Οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτό είναι πολλοί και διαφορετικοί μεταξύ τους.
Ο ρόλος που διαδραμάτισε ο Ανδρέας Βγενόπουλος είναι λίγο

πολύ γνωστός μιας και τα 1,8 δις που χρειάζεται η χώρα για ανακεφαλαιοποίηση της Marfin Popular Bank είναι δικό του έργο και το μεγαλύτερο «αγκάθι» για τον πρόεδρο Χριστόφια.
Από εκεί και πέρα η κρίση της Κύπρου περιπλέχθηκε εξαιτίας της μεγάλης της έκθεσης στο ελληνικό χρέος αλλά και για πολιτικούς και στρατηγικούς λόγους.
Πάντα η Κύπρος είχε μια υγιή και ανταγωνιστική οικονομία, ήταν το καταφύγιο επενδύσεων ξένων επιχειρηματιών, κυρίως λόγω της χαμηλής φορολογίας αλλά και του ευέλικτου κρατικού μηχανισμού που επέτρεπε γρήγορη και εύκολη σύσταση επιχειρήσεων με χαμηλό κόστος.
Η χαμηλή φορολογία παραμένει αλλά η ανάληψη της προεδρίας από τον Δημήτρη Χριστόφια είχε ως αποτέλεσμα μια μερική «ελληνοποίηση» της οικονομίας με μαζικές προσλήψεις στο Δημόσιο και σπατάλες στις δημόσιες δαπάνες που δημιούργησαν μια βραδυφλεγή οικονομία που πάλευε να επιβιώσει μέσα σε μια ευρωπαϊκή κρίση χρέους.
Εκτός αυτών, βέβαια, ο κ. Χριστόφιας έφερε στην Κύπρο ένα πολύ ισχυρό οικονομικό και πολιτικό σύμμαχο. Τη Ρωσία του πανίσχυρου Βλαντιμίρ Πούτιν . Βέβαια η βοήθεια δεν ήρθε με το αζημίωτο μιας και η «αυτοκρατορία του Πούτιν» αποτελεί τον νούμερο ένα επενδυτή στα μεγάλα κυπριακά έργα.
Κάπου εδώ μπαίνει και στο κόλπο η Ευρωπαϊκή Ένωση με παραδοσιακό της εταίρο τις ΗΠΑ. Οι ηγέτες της Ευρώπης δεν είδαν ποτέ με καλό μάτι την «απόβαση» των Ρώσων στην Κύπρο και το εσωτερικό της ευρωζώνης καθώς δίνεται η δυνατότητα ελέγχου του Πούτιν στα ευρωπαϊκά δρώμενα.
Χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση των ευρωπαίων όταν το 2011 η Κύπρος σύνηψε διμερή δάνειο με τη Ρωσία, η οποία μάλιστα έφτασε και να απειλεί με εξοστρακισμό την Κύπρο από την ευρωζώνη. Τότε όμως οι Ευρωπαίοι δεν είχαν τον «άσο στο μανίκι» που είχαν σήμερα.
Καμιά ευρωπαϊκή σύμβαση δεν υποχρεώνει μια χώρα της ευρωζώνης να μην συνάπτει εμπορικές και οικονομικές συμφωνίες με μια τρίτη χώρα, γι’ αυτό και η Ευρώπη αποφάσισε να παίξει το χαρτί της προεδρίας της Ένωσης.
Όταν έσκασε η φούσκα της Λαϊκής Τράπεζας (Marfin) o Χριστόφιας έσπευσε να ζητήσει δάνειο εκ νέου από τον Βλαντιμίρ Πούτιν και ενώ οι διαπραγματεύσεις βρίσκονταν σε καλό δρόμο, ξανφικά, η Κύπρος μπήκε στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης.
Τι μεσολάβησε;
Οι ασφυκτικές πιέσεις των ευρωπαίων οι οποίοι σχεδόν απείλησαν ότι θα ακυρώσουν την απόφαση να αναλάβει η Κύπρος την προεδρίας της ΕΕ κάτι που θα συνιστούσε διπλωματική ήττα για τον Χριστόφια και θα ενδυνάμωνε τις τούρκικες θέσεις και διεκδικήσεις στην περιοχή.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως όταν είχε ληφθεί η απόφαση για την ανάληψη της προεδρίας από την Κύπρο, η Τουρκία είχε πραγματοποιήσει διπλωματικές κινήσεις διαμαρτυρ