Όταν οι αριθμοί μας προδίδουν

Του Γιάννη Σπ. Παργινού, Οικονομολόγου – Δημοσιογράφου

Στις όντως δύσκολες οικονομικές συγκυρίες, η μαγική λέξη ΑΝΑΠΤΥΞΗ πάλλεται στα χείλη όλων και στροβιλίζεται σε κάθε συζήτηση, οικογενειακό ή δημόσιο προβληματισμό. Την οραματίζεται ο μεμονωμένος άνεργος, την αποζητά ο εργαζόμενος, τη φαντασιώνεται ο συνταξιούχος, τη σχεδιάζει η επιχείρηση, την υπόσχεται η πολιτεία.
Γύρω από τον μαγικό αυτόν όρο περιπλέχτηκε η κοινοβουλευτική επιχειρηματολογία των ημερών για την ψήφιση ή μη του επώδυνου και εν πολλοίς άδικου πακέτου μέτρων και θα συνεχιστεί μέχρι και το βράδυ της Κυριακής για την

ψήφιση ή μη του προϋπολογισμού. Οι κυβερνώντες ομνύουν στην εκταμίευση της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ ως αρχή εκκίνησης της οικονομίας και οι αντιπολιτευόμενοι την απαρνιούνται ως αιτία νέων δεινών για την πολύπαθη ελληνική κοινωνία. Ανάμεσα στην προσμονή των μεν και την άρνηση των δε εξαντλείται ο δημόσιος προβληματισμός.
Και τούτα συμβαίνουν όταν σύμμαχοι και δανειστές, φίλοι και αντίπαλοι προχωρούν ακόμα πιο βαθιά. Το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο χωρίς νέο κούρεμα αποφαίνεται πομπωδώς και επί μακρόν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Παρά τις αρχικές αντιρρήσεις, προσχωρούν στην άποψη αυτή ο επίτροπος Ρεν και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Σόιμπλε. Υψηλοί τεχνοκράτες της κεντρικής τράπεζας στο Βερολίνο δεν μπορούν να μην παραδεχτούν τη σκληρή πραγματικότητα των αριθμών. Ο δε επανεκλεγείς Αμερικανός πρόεδρος έθεσε μετεκλογικό του στόχο ένα νέο haircut του ελληνικού δημόσιου χρέους ως προαπαιτούμενο για ομαλοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας.
Οι εν λόγω συνδέουν την εκταμίευση της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ από το κατά πόσον θα καταστεί διαχειρίσιμο ή μη το ελληνικό χρέος. Γνωρίζουν ότι ποσά χρημάτων που δεν κατευθύνονται στην ΑΝΑΠΤΥΞΗ απλά διογκώνουν το ήδη αφηνιασμένο χρέος. Είναι όντως εθνικά οδυνηρό εκτός συνόρων να διευρύνεται ο προβληματισμός και να πολλαπλασιάζονται τα σχέδια για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας και εντός να βαυκαλιζόμαστε με τη δόση των 31,5 δισ. που θα επουλώσει μεν τραύματα των τραπεζών από το PSI, θα ξεπληρώσει δόσεις ομολόγων, αλλά ουδόλως θα δρομολογήσει ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Οι εξ αλλοδαπής, αργά ή γρήγορα, θα κουρέψουν το χρέος για να εξυπηρετήσουν σε επόμενο στάδιο τη δική τους εξαγωγική αγορά.
Ποιο θα είναι το δικό μας σχέδιο για την εθνική μας ανασυγκρότηση; Πάνω σε αυτό οφείλουν να συγκλίνουν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου πέρα από την όποια επιμέρους κομματική τακτική…Tweet