Ο υπουργός Πολιτισμού και ο πολιτισμός του υπουργού

ΛΟΓΟΥ… «ΧΑΡΙΣ»
Με τη δημοσιογράφο-ποιήτρια ΚΛΕΛΙΑ ΧΑΡΙΣΗ
ΦΩΤΟ: ΑΡΤΖΗ ΑΘΗΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

«Τα πάντα κυοφορούνται στη γλώσσα… Tο θέμα είναι το γλωσσικό παίγνιο μέσα στο οποίο επιλέγουμε να ζούμε»

Πόσο «πολιτισμένος» μπορεί να είναι κάποιος, ο οποίος φέρει στην ευθύνη του τον τωρινό πολιτισμό της Ελλάδας, κυοφορώντας εδώ και 30 χρόνια μέσω του Δικαίου την αρχή της σχετικότητας, της ανεκτικότητας, της πολυμορφίας; Τις αρχές που περικλείει η έννοια του πολιτισμού; Αν συμφωνήσουμε με το πρόταγμα ζωής του, σύμφωνα με

τον Βίγκτενσταϊν «μιλώ, σημαίνει μάχομαι με την έννοια του παίζω», τότε η καταγωγή του, η Αρχαία Ολυμπία, η φύση, η ατμόσφαιρα της επαρχίας, ο μέντοράς του, όπως λέει, συνέβαλαν στο να ασχοληθεί συνειδητά με τον Λόγο και τη δικηγορία.
Μπορεί για αλλού να πήγαινε και αλλού η ζωή να τον πήγε, παρ’ όλα αυτά, «μεταξύ αυτού που ονειρευόμαστε και αυτού που στην πραγματικότητα συμβαίνει υπάρχει πάντα μια δυναμική αντίθεση». Κάπως έτσι, ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, η ζωή τον έφερε ανάμεσα στο Δίκαιο και την πολιτική… Ο λόγος για τον αναπληρωτή υπουργό Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Κώστα Τζαβάρα.
Άραγε, το νόημα και τα ιδεώδη που καλλιεργεί ένας ιερός τόπος, όπως η Αρχαία Ολυμπία, αλλά και η Ελλάδα από μόνη της, είναι ικανά να θέσουν τις βάσεις της έννοιας του αγώνα, της φιλοσοφικής στάσης απέναντι στη ζωή και στον εαυτό μας, όπως λέει; Ή η αισιοδοξία για μια νέα ποιότητα ζωής παραμένει κλειστή στα συρτάρια των αρχαίων εγγράφων διδασκαλίας;

Η πολιτιστική κληρονομιά
Μιλώντας με σύγχρονους όρους της ψηφιακής τεχνολογίας, ο Κώστας Τζαβάρας παραλληλίζει τον πολιτισμό με τον σκληρό δίσκο της πολιτικής: «Όλα από εκεί ξεκινάνε… Από την πολιτιστική υλική και άυλη κληρονομιά. Εξάλλου, ο Ελληνισμός δεν είναι τίποτε άλλο από έναν ξεχωριστής και οικουμενικής σπουδαιότητας πολιτισμό! Η προσπάθεια βρίσκεται στον αγώνα… Στο ν’ αφομοιώνεται καλύτερα το αντίθετο και το διαφορετικό με την πειθώ, τον λόγο, και όχι με την έννοια που της δίνουμε σήμερα: τη στρατιωτική πειθώ. Διότι η βία αντίπαλό της και αντίθετο έχει τον λόγο». Από αυτή του την τοποθέτηση πηγάζει ένα μεγάλο ερώτημα: Πόσο ρηξικέλευθοι είναι ο Ηράκλειτος μέσα από την «παλίντονο αρμονίη» και ο Πρωταγόρας μέσα από τις «Αντιλογίες»;
Οι σημερινοί πολιτικοί και πολίτες είναι, σύμφωνα με τον Κώστα Τζαβάρα, εναρμονισμένοι με τη βασική αρχή της Δημοκρατίας και της ρητορικής, «τη δημιουργό πειθούς»; Ή ο Θουκυδίδης επιβεβαιώνει συνεχώς ότι, πέρα από τις συνθήκες, επαναλαμβάνονται και τα γεγονότα, γυρίζοντας σελίδα για τους σύγχρονους στη δεκαετία του ’20, στη φιλελεύθερη δήθεν Δημοκρατία της Βαϊμάρης; Ενώπιος ενωπίω, λοιπόν, μας ανοίγει τη σκέψη του έχοντας μπροστά του την τριλογία της ανθρώπινης συνθήκης, όπως χαρακτηρίζει την τέχνη, τον έρωτα, την επιστήμη, την πολιτική, ψάχνοντας μέσα από τα «Συμβάντα» την αλήθεια…

Ξεκινώντας από τα παιδικά σας χρόνια, τι ήταν αυτό που θα μπορούσε να στιγματίσει ένα παιδί ώστε να ασχοληθεί με τη Νομι