Ο «φερετζές» του αυτοδιοίκητου

Του Βασίλη Μάστορα από την εφημερίδα Karfitsa

Οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν το βράδυ της περασμένης Πέμπτης στα γραφεία της ΕΠΟ στο Γουδί, κατά τη διάρκεια της εκδίκασης των εφέσεων που κατέθεσαν ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΣ Γιάννινα για την αδειοδότηση τους δεν προξενούν καμία εντύπωση.

Για εκείνους που δε γνωρίζουν περίπου 100 οπαδοί του Παναθηναϊκού

εισέβαλαν στα γραφεία βρίζοντας και απειλώντας όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Ο στόχος τους ήταν προφανής: ήθελαν να τρομοκρατήσουν τα μέλη της επιτροπής εφέσεων γιατί είχαν την πληροφορία ότι η εισήγηση του διευθυντή αδειοδοτήσεων Γιώργου Δημητρίου ήταν αρνητική τόσο για τον Παναθηναϊκό όσο και για τον ΠΑΣ.

Για τους υποψιασμένους το γεγονός δε προκαλεί καμία έκπληξη για τον απλούστατο λόγο ότι παρόμοιες μεθόδους, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, στο πρόσφατο παρελθόν είχαν ακολουθήσει και άλλες ομάδες και οι τραμπουκισμοί τους έπιασαν τόπο. Γι’ αυτό και οι πετυχημένες συνταγές δεν αλλάζουν. Ο μόνος που ουσιαστικά την πλήρωσε σ’ αυτή την ιστορία των αδειοδοτήσεων, από τη στιγμή που μπήκε ως διαδικασία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι ο Ηρακλής τον οποίο στη συνέχεια προκειμένου να του «χρυσώσουν το χάπι» τον προβίβασαν πέρυσι το καλοκαίρι μία κατηγορία.

Στο παρελθόν του εγχώριου ποδοσφαίρου υπάρχουν πολλές περιπτώσεις παρατυπιών οι οποίες τις περισσότερες φορές έχουν ως ηθικούς αυτουργούς, κυρίως, τους ιδιοκτήτες των ομάδων, αλλά και τους πολιτικούς. Στην Ελλάδα το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου μοιάζει μ’ έναν φερετζέ που στόχο έχει να κρύψει τα όσα κωμικοτραγικά, και ορισμένες φορές παράνομα, γίνονται στην ΕΠΟ. Πάντως για να λέμε όλη την αλήθεια ούτε η UEFA, ούτε η FIFA είναι χώροι οι οποίοι διεκδικούν Oscar διαφάνειας. Και οι διεθνείς Ομοσπονδίες του ποδοσφαίρου έχουν μηχανισμούς ελέγχου αποφάσεων, βοηθούν τους ισχυρούς και γενικώς κάνουν τα «παιχνίδια» τους. Με ένα minimum αξιοπρέπειας όμως και όχι λειτουργώντας απροκάλυπτα και δίνοντας την αίσθηση ότι διακατέχονται από το ακαταδίωκτο.

Στην Ελλάδα το κακό έχει παραγίνει. Το ποδόσφαιρο είναι συνώνυμο της διαφθοράς την οποία, επί της ουσίας, ουδείς δείχνει τη διάθεση να τη γκρεμίσει. Χρόνο με το χρόνο το κακό μεγαλώνει και οι επόμενοι κάνουν ότι έκαναν οι προηγούμενοι και πάει λέγοντας.

Τα πράγματα είναι απλά: όποιος επιχειρήσει αλλαγές μπορεί να τις πετύχει. Χρειάζεται όμως αποφασιστικότητα, γενναιότητα και αδιαφορία για το όποιο κόστος προκύψει. Επειδή όμως οι εξαρτήσεις περισσεύουν στην διαπλοκή του ποδοσφαίρου και η πολιτική το χρησιμοποιεί για ψηφοθηρικούς λόγους θα πρέπει να συμβιβαστούμε με τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν. Οι ασυμβίβαστοι απλώς δεν ασχολούνται και αξιοποιούν με άλλο τρόπο τις Κυριακές τους.

Υ.Γ: Απόσπασμα από την ανακοίνωση της ΕΠΟ για την επίθεση των οπαδών: “… οι αδειοδοτήσεις ΠΑΕ δεν εξασφαλίζονται με τραμπουκισμούς, εκφοβιστικές μεθόδους και αισχρές ύβρεις, ακόμη και εναντίον γυναικών υπαλλήλων της ΕΠΟ”. Και η καλή απόφαση για τους «πράσινους» πώς εξασφαλίστηκε;

Y.Γ1: Η ανακοίνωση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός: «Η ΕΠΟ για μια ακόμη φορά απέδειξε ότι αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, σπεύδοντας να εκδώσει μια προσβλητική ανακοίνωση εμμέσως πλην σαφώς εις βάρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός με αφορμή μια αυθόρμητη κίνηση αγωνιούντων οπαδών της». Μεγαλείο!