Μαχητής στα γήπεδα και τη ζωή…

Ο Τίτο Βιλανόβα ως ποδοσφαιριστής κατάφερε από πολύ νωρίς να κάνει πράξη το πρώτο του στοίχημα, να αγωνιστεί με τα χρώματα της Μπαρτσελόνα

Του Αλέξη Λυγδιανού
Καμιά φορά τα φέρνει έτσι η ζωή που όσο και αν αγωνίζεσαι να κάνεις πραγματικότητα τα όνειρά σου, έρχεται η στιγμή που αναγκάζεσαι όχι να παραδώσεις τα όπλα, αλλά να τα αφήσεις στην άκρη για να πολεμήσεις για την ίδια τη ζωή.
Η περίπτωση του Τίτο Βιλανόβα είναι μοναδική. Κατάφερε μετά «κόπων και βασάνων» να φτάσει στην κορυφή, να κάνει ό,τι ονειρευόταν καθημερινή του πραγματικότητα, όμως, η ίδια η ζωή και η επάρατη νόσος τον φρέναραν.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ως ποδοσφαιριστής κατάφερε από πολύ νωρίς να κάνει πράξη το πρώτο του στοίχημα. Ως Καταλανός έγινε μέλος της Μπαρτσελόνα και αγωνίστηκε με τη δεύτερη ομάδα. Δεν κατάφερε να φτάσει στην πρώτη ομάδα, αλλά αυτό είχε μικρή σημασία για αυτόν.
Αμέσως επόμενος σταθμός της καριέρας του ήταν η Θέλτα, όπου ναι μεν κατάφερε να παίξει στην Primera Division, αλλά όχι όσο θα ήθελε. Κάποιοι λένε ότι δεν το είχε και κάποιοι άλλοι ότι δεν του δόθηκαν ποτέ οι ευκαιρίες που θα έπρεπε. Αυτό είναι κάτι που θα κρίνει η ιστορία. Μετά τη Θέλτα τίποτα, ομάδες Β΄ και Γ΄ κατηγορίας μέχρι που «κρέμασε τα παπούτσια του».

Πάντα με πάθος

Ποτέ δεν απογοητεύτηκε και με πάθος αγωνιζόταν να επιστρέψει εκεί που του έλεγε η καρδιά του. Στην Μπάρτσα. Ο Γκουαρδιόλα τον διάλεξε ως το νούμερο 2 από την πρώτη μέρα, παρότι ο Βιλανόβα δεν είχε ιδιαίτερες προπονητικές δάφνες να επιδείξει. Μαζί δούλεψαν στη δεύτερη ομάδα της Μπαρτσελόνα και κατάφεραν στη μετά Ράικαρντ εποχή να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες της πρώτης ομάδας.
Η προσπάθεια και οι ατέλειωτες ώρες δουλειάς απέδωσαν καρπούς και… πέτυχαν τα πάντα οι δυο τους. Και ήρθε η στιγμή που έγινε αυτός το νούμερο 1. Εκεί η ζωή και η μοίρα είπε να του πάρει πίσω ό,τι με πολύ κόπο και αγώνα κατάφερε να κερδίσει. Ολοι θα τον θυμούνται ως «τον προπονητή που η αρρώστια τον έκανε να παραιτηθεί». Κανείς δεν θυμάται πλέον ότι τελείωσε τον πρώτο γύρο χωρίς ήττα, με 18 νίκες και μια ισοπαλία με τη Ρεάλ. Κατέκτησε το πρωτάθλημα με το ρεκόρ των 100 πόντων και των 115 γκολ.

Τα εξωγηπεδικά

Ακόμα και οι αποτυχίες του σε Κύπελλο και Ευρώπη έχουν μικρή σημασία πλέον και κανείς δεν στέκεται σε αυτές. Ολοι μιλούν για την αρρώστια του. Αδικο για έναν άνθρωπο που πάλεψε τόσο πολύ. Τα εξωγηπεδικά σκέπασαν τις όποιες του κατακτήσεις, αλλά και τις αποτυχίες εντός αγωνιστικών χώρων.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η Μπαρτσελόνα ποτέ δεν θέλησε να τον αντικαταστήσει, αν και ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις. Το έκανε μόνο μετά τη δική του θέληση. Δείγμα και αυτό της νοοτροπίας της ομάδας, αλλά και το τι σημασία έχει για το κλαμπ η έννοια οικογένεια. Και ο Τίτο ήταν και είναι μέλος της οικογένειας.

Το «αντίο»

Ο Βιλανόβα αποφάσισε να πει το «αντίο» στην οικογένεια της Μπαρτσελόνα και να ευχαριστήσει όλους όσοι τον βοήθησαν και του στάθηκαν. Πραγματικά, δεν ξέχασε κανέναν.
Αναλυτικά, το γράμμα του Βιλανόβα, όπως δημοσιεύεται στην επίσημη ιστοσελίδα των Καταλανών: «Ευχαριστώ Μπάρτσα, σας ευχαριστώ όλους. Μετά από πέντε υπέροχα χρόνια ως μέλος της ομάδας που έκανε τα όνειρα πραγματικότητα για κάθε προπονητή, ήρθε η ώρα να κάνω μία αλλαγή στην επαγγελματική ζωή μου και να αφιερώσω την ενέργειά μου στη συνέχιση της αντιμετώπισης της ασθένειας με την οποία διαγνώστηκα πριν από ενάμιση χρόνο.
Οι θεραπείες που θα ακολουθώ εφεξής, κατά τη γνώμη των γιατρών, δεν θα μου επιτρέπουν να αφοσιωθώ 100% στα καθήκοντα του πρώτου προπονητή μιας ομάδας του βεληνεκούς της Μπαρτσελόνα, ωστόσο, θα συνεχίσω να εργάζομαι από κοντά για τον σύλλογο που αγαπάω σε άλλες αποστολές του αθλητικού τμήματος.
Δεν είναι εύκολο να αφήσω αυτό το σύνολο των πολύ ξεχωριστών ανθρώπων, των ποδοσφαιριστών, των συναδέλφων στο επιτελείο και των φίλων με τους οποίους μοιράστηκα τόσες πολλές αξέχαστες εμπειρίες. Είμαι αιώνια ευγνώμων για όλα όσα μου έδωσαν και όλα όσα μου έδειξαν. Η ανθρώπινη και ποδοσφαιρική ποιότητα αυτής της ομάδας θα ξεπεράσει κάθε εμπόδιο και είμαι πεπεισμένος ότι θα αντιμετωπίσει με όλες τις δυνάμεις της νέες αθλητικές προκλήσεις σε μία σεζόν που θα είναι συναρπαστική για όλους».

Τους ευχαρίστησε όλους

«Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω ειδικά τον πρόεδρο, σύσσωμο το διοικητικό συμβούλιο και τον αθλητικό διευθυντή Αντονι Θουμπιθαρέτα για όλη την εμπιστοσύνη με την οποία με περιέβαλαν και πάνω από όλα για όλη την ανιδιοτελή υποστήριξη, τόσο αθλητική όσο και προσωπική. Το ίδιο σημαντική για μένα είναι η ανθρώπινη και ιατρική βοήθεια που έλαβα από τον δρ Ραμόν Κανάλ και την ιατρική ομάδα που βρίσκεται στο πλευρό μου. Γνωρίζω ότι αυτό το παιχνίδι δεν παίζεται με έναν, είμαι μέλος μιας αλληλέγγυας ομάδας, που θα με βοηθήσει να πετύχω σε αυτήν τη μακρά διαδικασία, όπως έπραξε μέχρι τώρα.
Ολους εσάς, μέλη και φιλάθλους του συλλόγου, επίσης θέλω να σας ευχαριστήσω από βάθους καρδίας για την υποστήριξη και τη στοργή που μου δώσατε, όχι μόνο τώρα, αλλά τους τελευταίους μήνες. Σας λέω ότι είμαι ήρεμος, δυνατός και θα αντιμετωπίσω αυτό το νέο στάδιο της ασθένειάς μου με πλήρη πίστη ότι όλα θα πάνε καλά».