Η απάιτηση του Economist από την Μέρκελ

Με ένα ειρωνικό εξώφυλλο με εικονιζόμενη την Άνγκελα Μέρκελ, όπου την δείχνει να είναι προβληματισμένη για το «πώς θα διαλύσει το ευρώ» το περιοδικό Economist καλεί το Βερολίνο να δράσει: «Συντεταγμένη διάλυση της Ευρωζώνης θα ήταν γεμάτη ρίσκα και πανάκριβη, όπως και το να περιμένει κανείς να εμφανιστεί μία λύση» γράφει το βρετανικό περιοδικό. Η λύση που προτείνουν

οι Άγγλοί είναι μία πιο ομοσπονδιακή Ευρώπη με τη συγκρότηση μιας τραπεζικής ένωσης και μαζικοποίησης μέρους του υπάρχοντος χρέους, δήλαδη «περίπου αυτό που σκέφτεται η κα. Μέρκελ, αλλά το θέμα είναι να εφαρμοστεί».

Λίγο παρακάτω το Economist επικεντρώνεται και στα σενάρια σχετικά με το ευρωπαϊκό μέλλον της Ελλάδας μιλώντας για ένα ένα «ενοχικό», όπως γράφει, πακέτο βοήθειας προς στην Αθήνα για να πορευτεί εκτός ευρώ, κάτι πους όπως σημειώνει το άμεσο κόστος θα ήταν, θεωρητικά διαχειρίσιμο. Ωστόσο, επισημαίνει, πως ο ασκός του Αιόλου που θα άνοιγε με την απόδειξη ότι το ευρώ είναι αναστρέψιμο θα προκαλούσε πανικό που θα βύθιζε την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Κύπρο και την Ισπανία.

Στην περίπτωση αυτή, σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Μέρκελ δεν θα είχε χρόνο να διαπραγματευτεί την περίφημη «σιδηρά δημοσιονομική πειθαρχία» ως αντάλλαγμα για νέα στήριξη, αλλά θα αναγκαζόταν να υπογράψει λευκές επιταγές.

Μάλιστα όπως υποστηρίζει ο Άγγλος αρθρογράφος ένα τέτοιο σχέδιο θα «πετούσε» εκτός ευρώ  και τις πέντε παραπάνω χώρες – αν και η Ιταλία μπορεί να μείνει λόγω του χαμηλού εξωτερικού της χρέους- αλλά το άμεσο κόστος θα έφτανε ίσως το 1,15 τρισ. Ευρώ και αυτό χωρίς το κόστος γερμανικής τραπεζικής ανακεφαλαιοποίησης.

«Εφόσον κανένα από αυτά τα σενάρια δεν είναι ελκυστικό, υπάρχει καλύτερος τρόπος;» αναρωτιέται το περιοδικό και στο σημείο αυτό επαναλαμβάνει την άποψη του για την κρίση στην ευρωζώνη: Πιο ομοσπονδιακή Ευρώπη, με τραπεζική ένωση, μερική αμοιβαιοποίηση χρέους, δημοσιονομική πειθαρχία και πολιτικές προώθησης της ανάπτυξης. «Αυτή, περίπου, φαίνεται να είναι και η λύση που σκέφτεται η κυρία Μέρκελ, αλλά η συνταγή είναι άχρηστη αν δεν εφαρμοστεί» τονίζει.

Ολοκληρώνοντας το Econimist γραφει: «Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος της καγκελαρίου. Εάν η κα. Μέρκελ δεν πιέσει προς τα εμπρός τώρα, θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ μίας ακριβής διάλυσης νωρίτερα και μία πραγματικά καταστροφικής αργότερα».

]]>