Εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας για έξοδο από την κρίση

Του Δημήτρη Σαλτούρου*

Η ΕΘΝΙΚΗ οικονομία της χώρας μας υφίσταται μια βαθιά κρίση δημοσιονομικών ελλειμμάτων και χρέους που έχει πυροδοτήσει σοβαρές κοινωνικές ανισότητες και πολιτική ρευστότητα. Η τρόικα και τα διαδοχικά μνημόνια, πέρα από τη δημοσιονομική προσαρμογή, ζητούν εφαρμογή σαρωτικών διαρθρωτικών αλλαγών για την αναμόρφωση του σπάταλου και αναποτελεσματικού

ελληνικού κράτους, που θα συμβάλουν στην επανεκκίνηση της οικονομίας σε πορεία ανάκαμψης και εντέλει στην έξοδο από την κρίση.

ΑΡΚΕΙ, ΟΜΩΣ, από μόνη της η ανασυγκρότηση του κράτους για την επανεκκίνηση της οικονομίας και την έξοδο από την κρίση; Χωρίς «εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας» της χώρας μας, προς την κατεύθυνση μιας «τεχνολογικά προηγμένης παραγωγικής οικονομίας», οι πιθανότητες επιτυχίας των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής με τις μέχρι τώρα συνέπειες της λιτότητας και της ύφεσης μειώνονται. Επισημαίνεται ότι αυτό το «εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας» δεν είναι αποκλειστικά υπόθεση της Ελλάδας. Είναι –και πρέπει να το καταστήσουμε– υπόθεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης που οφείλει να το εντάξει σε ένα ευρύτερο «ευρωπαϊκό σχέδιο ανασυγκρότησης των οικονομιών των κρατών-μελών», εφόσον δεσμεύονται από το κοινό νόμισμα και δεν μπορούν να ασκήσουν ανεξάρτητη εθνική νομισματική πολιτική.

ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ τα επίσημα κείμενα της Ομοσπονδιακής Γερμανικής Κυβέρνησης για το «Στρατηγικό Σχέδιο Υψηλής Τεχνολογίας προς το 2020 για την Γερμανία»1 ότι η τρέχουσα και μελλοντική στρατηγική κατεύθυνση για την οικονομία και την ανάπτυξη της Γερμανίας είναι «μια οικονομία με ’‘υψηλούς μισθούς’’ και ‘’καινοτομικό-τεχνολογικό όραμα’’». Πώς μπορεί να συνυπάρχει επομένως μέσα στο πλαίσιο του ίδιου νομίσματος με μια χώρα σαν την Ελλάδα2, που καταδικάζεται για τα επόμενα πολλά χρόνια να ζει και να λειτουργεί την οικονομία της με χαμηλούς μισθούς στο επίπεδο των πρώην ανατολικών χωρών, με ανεργία ρεκόρ κοντά στο 30% και με αποδιοργανωμένη την παραγωγική βάση της, με μείωση 20% της βιομηχανικής παραγωγής (ΙΟΒΕ, 2013) και ύφεση 5,3% στο πρώτο τρίμηνο του 2013 (Eurostat, 2013); Αυτή είναι μια σοβαρή μακροοικονομική αντίφαση.

Αν θέλουμε να υπερασπιστούμε το EURO ως τον κοινό παρονομαστή της ευρωπαϊκής οικονομίας και ως εγγυητή της ανάπτυξης και ευημερίας των ευρωπαϊκών λαών θα πρέπει να ακολουθήσουμε το δόγμα: «Ενα νόμισμα μια ενιαία ανάπτυξη». Ειδάλλως, δύο τροχιές αντίρροπης ανάπτυξης και άνισης παραγωγικής-τεχνολογικής βάσης μέσα το σώμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης θέτουν σε κίνδυνο τη σταθερότητα της Ενωσης.

Η οικονομική κρίση και το δημοσιονομικό πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα μόνο της Ελλάδας. Είναι πρόβλημα ευρωπαϊκό και βεβαίως, κατά το μέρος που αναλογεί, επηρεάζει και τη Γερμανία.2 Η λύση του προβλήματος είναι μέσα στην ΕΕ και στα όργανά της και όχι έξω από αυτήν, αλλά πρέπει να είναι μια λύση που θα επαναφέρει τις ευρωπαϊκές οικονομίες σε τροχιά ανάπτυξης και ευημερίας των λαών τους.

Υπάρχει, επομένως, η άμεση ανάγκη συγκρότησης μιας νέας ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής, που θα οδηγήσει επιτυχώς τα πράγματα πέρα από την κρίση και θα βγάλει τις ευρωπαϊκές οικονομίες από τον «φαύλο κύκλο λιτότητας-ύφεσης-ανεργίας», μεταφέροντάς αυτές στον «ενάρετο κύκλο» ανάπτυξης-απασχόλησης-ευημερίας».

______________________

1. “Hightech Strategy 2020 for Germany”, BMWi: Federal Ministry of Economics and Technology; BMBF: Federal Ministry of Education and Research.

2. Nakajima Atsushi (2012), “Problems of Greece and Spain are also that of Germany: Commitment toward fiscal integration must be shown”, RIETI, July 24.

Nakajima Atsushi is Chairman of RIETI (Research Institute of Economy, Trade and Industry, IAA, Japan)

*Ο κ. Δημήτρης Σαλτούρος είναι βουλευτής Ξάνθης ΠΑΣΟΚ