Δημοκρατία: Ο δρόμος του σταυρού

Το Ντοκιμαντέρ του Μάρκο Γκαστίν «Ο δρόμος του σταυρού» ξεχωρίζει σε μία ακόμα λαμπερή κινηματογραφική βραδιά στο 18ο Διεθνές Φεστιβάλ της Αθήνας

Οι εκλογές της 6ης Μαΐου αποτέλεσαν μια ιστορική στιγμή για την Ελλάδα και ταυτόχρονα μια πρόκληση για τους κινηματογραφιστές που αποφάσισαν να τις καταγράψουν. O Μάρκο Γκαστίν, Γάλλος ντοκιμαντερίστας, που μένει μόνιμα στην Ελλάδα

και τον οποίο γνωρίζουμε κυρίως μέσα από τις ταινίες του «Μασσαλία, μακρινή κόρη» και «Θέμις», μαζί με άλλους πέντε συνεργάτες, τους Κατερίνα Πατρώνη, Χάρη Ραφτογιάννη, Χριστόφορο Γεωργούτσο, Νικολία Αποστόλου και Γιάννη Μισουρίδη, παρακολούθησε στενά την προεκλογική εκστρατεία τεσσάρων υποψηφίων για το βουλευτικό αξίωμα: του Γιάννη Ραγκούση για το ΠΑΣΟΚ, του Νίκου Κωστόπουλου για τη Νέα Δημοκρατία, της Ρένας Δούρου για τον ΣΥΡΙΖΑ και του Ηλία Παναγιώταρου για τη Χρυσή Αυγή. Η δουλειά του Μάρκου Γκαστίν και της ομάδας του καταγράφεται στο ντοκιμαντέρ «Δημοκρατία: Ο δρόμος του σταυρού», που προβάλλεται σήμερα στις Νύχτες Πρεμιέρας Cosmote στον κινηματογράφο Δαναός 1.Χωρίς σχόλια και συνεντεύξεις, το φιλμ αποτελεί μια ασυνήθιστη ματιά πάνω στους Ελληνες πολιτικούς. «Οταν ανακοινώθηκαν οι εκλογές, αποφασίσαμε να κάνουμε γυρίσματα όντας πολύ κοντά στους υποψήφιους», μας λέει ο Μάρκος Γκαστίν.
«Το στυλ των ντοκιμαντέρ που κάνουμε δεν είναι μια δημοσιογραφική ταινία αλλά μια ηθογραφία της πολιτικής», τονίζει, για να συμπληρώσει: «Ο τρόπος που αντιδρά ο πολιτικός για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας σε μια εποχή που ο κόσμος τον αμφισβητεί και τον θεωρεί υπεύθυνο για την κρίση, ήταν ένα θέμα εξαιρετικό για να το κινηματογραφήσεις».

Τι ανακάλυψαν όμως ο Γκαστίν και οι συνεργάτες του στη διαδικασία των γυρισμάτων; «Η επαφή και ο διάλογος μεταξύ των πολιτικών και της κοινωνίας ήταν εξαιρετικά δύσκολος», σχολιάζει ο ίδιος.
«Το ενδιαφέρον ήταν το εξής: πριν από τις εκλογές είχαμε μια κατάσταση όπου οι υποψήφιοι των δύο μεγάλων κομμάτων δεν μπορούσαν να βγουν έξω στον δρόμο χωρίς να ρισκάρουν γιαούρτια και καμιά φορά ακόμη πιο άγριες επιθέσεις.

Οι εκλογές ήταν ένας τρόπος να εκτονωθεί η βία και η επιθετικότητα και κατά κάποιο τρόπο το πέτυχαν αυτό. Οι μικρές συγκεντρώσεις σε κλειστούς χώρους επανέφεραν μια μορφή της πολιτικής πιο ουσιαστικής, που είναι ο διάλογος του πολιτικού με αυτούς που τον εκλέγουν».
Σπάνια εικόνα
Η επιλογή των υποψήφιων βουλευτών έγινε βάσει πρακτικών λόγων. «Στην αρχή ήθελα να κάνω μια τηλεοπτική σειρά με έξι υποψήφιους από τους πιο σημαντικούς χώρους. Μετά, επειδή δεν έλαβα απάντηση από την ΕΡΤ, προσπάθησα να κάνω μια παραγωγή σε μία ενιαία ταινία για να παρακολουθήσουμε σε βάθος το πώς λειτουργούν οι υποψήφιοι. Στο τέλος, προσπαθήσαμε να είναι τέσσερις υποψήφιοι βουλευτές από τα κόμματα που θα έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στις εκλογές και καταλήξαμε σε ανθρώπους που δέχονταν να μπουν σε αυτή τη διαδικασία. Πολλοί πολιτικοί είπαν ότι δεν μπορούσαν να το κάνουν γιατί φοβούνταν την επιθετικότητα των ψηφοφόρων με τις κάμε