«H Ευρώπη δεν κατάλαβε το μέγεθος της κρίσης»

Στον Θοδωρή Δαφέρμο

Τους λόγους για τους οποίους απάντησε αρνητικά στην πρόταση της ΝΔ να συμμετέχει στο ευρωψηφοδέλτιο εξηγεί, με μια εφ’ όλης συνέντευξη στο «Π», ο ευρωβουλευτής Κώστας Πουπάκης.

Ο «γαλάζιος» ευρωβουλευτής αφήνει αιχμές για τον τρόπο με τον οποίο ο κομματικός μηχανισμός της ΝΔ «χειρίστηκε» την ευρωομάδα της, ενώ επισημαίνει ότι η ξαφνική αλλαγή του

εκλογικού νόμου δεν δίνει τον απαιτούμενο χρόνο στους υποψηφίους να τρέξουν. Πάντως, ο Κώστας Πουπάκης μέσω του «Π» ξεκαθαρίζει ότι πρόκειται να παραμείνει στη Νέα Δημοκρατία.

Κύριε Πουπάκη, ανακοινώσατε την απόφασή σας να μη θέσετε υποψηφιότητα στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ στις προσεχείς εκλογές του Μαΐου. Ποιοι είναι οι λόγοι που σας οδήγησαν να απαντήσετε αρνητικά στην πρόταση του πρωθυπουργού;

Θεωρώ πολύ τιμητική την πρόταση της ΝΔ να συμπεριληφθώ και σε αυτό το ψηφοδέλτιο για την Ευρωβουλή. Ομως, η απόφαση να μη διεκδικήσω εκ νέου την επανεκλογή μου ήταν δεδομένη από το 2009, και όπως ακριβώς αναφέρω στη σχετική δήλωσή μου είχα ενημερώσει έγκαιρα -προφορικά και γραπτά- τόσο τον πρόεδρο της ΝΔ, κ. Αντώνη Σαμαρά, όσο και την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ/ΕΛΚ.

Οφείλω, όμως, να ομολογήσω ότι συνειδησιακά, με βάση τη μέχρι σήμερα πορεία μου δίπλα στα προβλήματα καθημερινότητας των πολιτών, καθώς και τα προσωπικά μου πιστεύω, θα μου ήταν αδύνατο να υπερασπιστώ είτε ισχύουσες μνημονιακές δεσμεύσεις που υιοθετήθηκαν χωρίς καν τη στοιχειώδη διαπραγμάτευση από την κυβέρνηση Παπανδρέου, είτε μέτρα στη συνέχεια που μπορεί να λαμβάνονται με γνώμονα τη δύσκολη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας, αλλά οδηγούν στη γενίκευση της ανεργίας και στην εξάπλωση της φτώχειας θρυμματίζοντας τον κοινωνικό και παραγωγικό ιστό της χώρας. Για αυτό, άλλωστε, και δεν ψήφισα καμία από αυτές τις πολιτικές.

Λίγες μέρες πριν ανακοινώσετε τη δική σας απόφαση, η επικεφαλής των ευρωβουλευτών της ΝΔ, Μαριέττα Γιαννάκου, δημοσιοποίησε τη δική της απόφαση «απόσυρσης», αφήνοντας αιχμές για τον τρόπο που ο Αντώνης Σαμαράς διαχειρίστηκε την ευρωπαϊκή κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ. Ασπάζεστε αυτές τις απόψεις;

Ανεξάρτητα από την προειλημμένη απόφασή μου να μη συμμετάσχω στις προσεχείς ευρωεκλογές, θεωρώ πως η ξαφνική αλλαγή του εκλογικού νόμου, ενώ φυσικά κινείται σε μια πιο δημοκρατική κατεύθυνση, εντούτοις δεν έδωσε στους υποψηφίους τον απαιτούμενο χρόνο, ώστε να βρεθούν και στο τελευταίο χωριό της πατρίδας μας. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει παρά μόνο σε λίγες χώρες που ισχύει ο σταυρός προτίμησης, και αυτό φυσικά σε μικρότερες περιφέρειες.

Η λογική των ανοιχτών διαδικασιών -που ξεκίνησε στη ΝΔ με την εκλογή του σημερινού προέδρου- και του σταυρού προτίμησης θεωρώ ότι θα πρέπει να τύχουν και ευρύτερης εφαρμογής αφενός στην εκλογή του Προέδρου Δημοκρατίας ώστε να αποφευχθούν τυχόν συμβιβασμοί και στην εκλογή των βουλευτών Επικρατείας, και αφετέρου στις υπόλοιπες εσωκομματικές διαδικασίες, όπως συμβαίνει στην πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χωρών.

Οσον αφορά στην αντιμετώπιση της ευρωκοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ από τον κομματικό μηχανισμό -και δεν αναφέρομαι στον πρόεδρο- πράγματι δεν υπήρξε η πλέον ενδεδειγμένη. Οταν, για παράδειγμα, ως μέλος της Επιτροπής Εσωτερικής Αγοράς και Προστασίας Καταναλωτών συμμετείχα με 99 τροπολογίες στη διαμόρφωση Κοινοτικής Οδηγίας που θα εφαρμοστεί υποχρεωτικά και στην Ελλάδα, ενώ κλήθηκα από όλες σχεδόν τις ελληνικές καταναλωτικές οργανώσεις προκειμένου να συνδράμω με την εμπειρία μου στη διατύπωση θέσεων και προτάσεων, δεν ειδοποιήθηκα ποτέ να συμμετάσχω ούτε στις αντίστοιχες ομάδες εργασίας της ΝΔ, ούτε καν στις πραγματοποιούμενες ημερίδες. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με την Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων.

Υπήρξατε ευρωβουλευτής σε μια πενταετία που το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κλήθηκε να διαχειριστεί μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση. Πιστεύετε ότι οι χειρισμοί έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα και, αν όχι, ποια λάθη έγιναν;

Η ΕΕ όχι μόνο δεν προέβλεψε την ένταση και την έκταση της κρίσης, αλλά βρέθηκε και εντελώς απροετοίμαστη στην αντιμετώπισή της με συνέπεια την υιοθέτηση εξωθεσμικών δομών και διαδικασιών, όπως η τρόικα και τα μνημόνια δανεισμού, που έγιναν «συνώνυμα» με την αποδόμηση της κοινωνικής Ευρώπης και της οφειλόμενης ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Είναι σαφές ότι η μονοδιάστατη προσήλωση στην αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και την ακραία λιτότητα κλυδωνίζει τη συνοχή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και υπονομεύει κάθε προοπτική ισόρροπης ανάπτυξης εντός της ΕΕ, διαχωρίζοντας τους λαούς της σε «Πληβείους» και «Πατρικίους».

Και στο τέλος-τέλος, πίσω από τους «αριθμούς» και τα «νούμερα» κρύβονται ανθρώπινες ζωές, των οποίων τα περιθώρια ανοχής και αντοχής έχουν εξαντληθεί, αφού οδηγούνται μαζικά στην ανεργία και τη μετανάστευση, στη φτώχεια και τα συσσίτια.

Προέρχεστε από τον χώρο του συνδικαλισμού. Ο εργασιακός χώρος στην Ελλάδα, μετά από τα νομοθετήματα των τελευταίων χρόνων που πέρασαν από τη Βουλή, θυμίζει μεσαίωνα. Ολα αυτά έγιναν με την αιτιολογία της ανταγωνιστικής οικονομίας και της σύγκλισης με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Ποια είναι η αλήθεια;

Χωρίς αμφιβολία από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, οι εργαζόμενοι βρέθηκαν στο στόχαστρο της τρόικας με μέτρα εξοντωτικού και τιμωρητικού χαρακτήρα. Η απαρέγκλιτη εφαρμογή της πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης μόνο στο σκέλος των μισθών -και όχι στις τιμές που παραμένουν στα ύψη αφού δεν χτυπήθηκαν μονοπώλια, ολιγοπώλια και καρτέλ- οδήγησε αφενός στην πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων με την άναρχη και χωρίς κανόνες επέκταση της ευελιξίας, και αφετέρου στη διόγκωση δυσμενών φαινομένων, όπως η φτώχεια -ακόμη και στις πιο ακραίες της μορφές-, ο κοινωνικός αποκλεισμός και οι ανισότητες χωρίς αντίστοιχα να υπάρχουν στοιχειώδη μέτρα κοινωνικής προστασίας, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα που μόνο στην Ελλάδα δεν εφαρμόζεται, ασφάλιση για όλους, επίδομα μακροχρόνια ανέργων, αλλά και προγράμματα κοινωνικής στέγασης-κατοικίας, καθώς είμαστε η μοναδική χώρα στην ΕΕ που δεν διαθέτουμε μετά και την κατάργηση των ΟΕΚ και ΟΕΕ.

Με «όχημα» και «πρόσχημα» τη δογματική εμμονή στην αδιέξοδη ιδεοληψία ταύτισης της ανταγωνιστικότητας με τη συρρίκνωση του εργασιακού κόστους επιβλήθηκαν σωρεία ανάλγητων και άδικων αλλαγών στο εργατικό μας δίκαιο καταπατώντας θεμελιώδη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, παραβιάζοντας βασικές συλλογικές και κοινωνικές κατακτήσεις.

Η ανταγωνιστικότητα, όμως, μιας εθνικής οικονομίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να συσχετίζεται αποκλειστικά με το κόστος εργασίας αγνοώντας σημαντικότερους παράγοντες, όπως η παραγωγικότητα, η σταθερότητα και ελκυστικότητα του φορολογικού συστήματος, η έλλειψη γραφειοκρατίας, οι υποδομές, η έρευνα και η καινοτομία.

Σε κάθε περίπτωση, ούτε η προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων και η ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας επιτυγχάνεται με τη δημιουργία μιας αγοράς εργασίας «τριτοκοσμικών προτύπων», ούτε η χώρα εισέρχεται σε πορεία σύγκλισης με την ΕΕ, όταν οι εργαζόμενοί της αμείβονται με μισθούς κάτω από το όριο φτώχειας. Αντίθετα, εγκλωβίζεται σε μια ύφεση που ξεπερνά σωρευτικά το 25%, με 250 χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις να βάζουν «λουκέτο», με διαδοχικούς νέους φόρους και «χαράτσια» να ανατρέπουν τους προϋπολογισμούς των νοικοκυριών υπονομεύοντας την ανάπτυξη.

Ολο το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν δημοσιεύματα που σας ήθελαν να έχετε έρθει σε επαφή με άλλους χώρους, όπως το κόμμα του Πάνου Καμένου και το κόμμα των Πολύδωρα – Ζώη. Τελικά, ποιο θα είναι το πολιτικό μέλλον του Κώστα Πουπάκη; Πρόκειται να «αποσυρθείτε»;

Φυσικά και θα είμαι πάντα παρών στα κοινωνικά δρώμενα συνεχίζοντας τη σχέση ζωής μου με την κοινωνία. Αυτό προς απογοήτευση ορισμένων μεμονωμένων παράκεντρων που ασχολούνται συστηματικά με εμένα και το μέλλον μου το τελευταίο χρονικό διάστημα. Μάλιστα, μέσω ανυπόστατων διαρροών, κακόβουλων αναρτήσεων ή δήθεν «αποκλειστικοτήτων», με παρουσίαζαν στις προηγούμενες εκλογές ως υποψήφιο βουλευτή Α΄ ή Β΄ Αθήνας, Χανίων ή Ηρακλείου και σήμερα άλλοτε υποψήφιο περιφερειάρχη ή δήμαρχο και άλλοτε εκτός ψηφοδελτίου ΝΔ ή υποψήφιο ευρωβουλευτή με άλλους πολιτικούς σχηματισμούς. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι κάποιοι δεν μπορούν να κατανοήσουν ή ενοχλούνται, όταν άνθρωποι δεν έχουν ελαστική συνείδηση στα πιστεύω τους και δεν ξεχνούν την «καταγωγή» τους, αναλαμβάνοντας οποιοδήποτε προσωπικό και πολιτικό κόστος, πέρα καμιά φορά ακόμη και από κόμματα ή ιδεολογίες.

* Ο Κώστας Πουπάκης είναι ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας

Συνέντευξη από το Παρασκήνιο που κυκλοφορεί εκτάκτως τη Μεγάλη Παρασκευή

The post «H Ευρώπη δεν κατάλαβε το μέγεθος της κρίσης» appeared first on Paraskhnio.gr.