Crash test ντάμι

Πόσες ώρες μπορεί να σου πάρει να φτιάξεις το ντάμι ενός νέου Περιοδικού με ύλη που φτάνει τις 204 σελίδες; Όσες μπορείς να βρεις. Μισό λεπτό όμως. Τί στην ευχή είναι το ντάμι;

Του Ντίνου Παπαγιαννόπουλου

19.10.17/16 και μία…

Αυτή λοιπόν είναι μια οικεία για εμένα εργασία. Την κάνω πάνω από 10 χρόνια, κάθε μήνα. Το ντάμι όμως φίλοι μου είναι μια μαγική εικόνα, μια αέναη μάχη με το excel. Τα κελιά του είναι σαν το κελί της φυλακής και μόνο όποιος το έχει επιχειρήσει νιώθει κάθε φορά που τελειώνει (πραγματικά τελειώνει

την τελευταία μέρα πριν το κλείσιμο του τεύχους…) σαν τον πρωταγωνιστή του Prison break, σαν τον νικητή της τελευταίας πίστας του Packman (η ηλικία δεν κρύβεται…). Τι είναι όμως αυτό το ρημάδι το ντάμι;

Λοιπόν πρόκειται για την αποτύπωση της ύλης και της δομής του περιοδικού. Αποτύπωση ηλεκτρονική ή σε χαρτί. Κάθε κελί του excel αντιπροσωπεύει μια σελίδα που βλέπετε. Ή μια διαφήμιση. Πρέπει λοιπόν, αφού έχεις καταλήξει στη θεματολογία να αρχίσεις να την αποτυπώνεις από νωρίς στο ντάμι, προκειμένου πρώτον να έχεις μια συνολική εικόνα του τι πρόκειται να βγάλεις και δεύτερον να παρακολουθείς την εξέλιξη των εργασιών. Ποιο άρθρο έχει γραφτεί και φωτογραφηθεί, ποιο βρίσκεται στην πορεία της διόρθωσης, ποιο έχει σταλεί στον Art μας και ποιο έχει ήδη στηθεί, ώστε να λάβει την πολυπόθητη σήμανση «ΟΚ». Όλα αυτά σε συνεργασία με το διαφημιστικό τμήμα που γνωστοποιεί πόσες σελίδες διαφήμισης έχει ήδη κλείσει, αν είναι μονοσέλιδες, ή μισές ή σαλόνια (δισέλιδες) και πού ακριβώς θέλει να τοποθετηθούν. Καλά, συνήθως στις αρχικές (προνομιακές) σελίδες θέλει και γι αυτό γίνεται κάθε φορά μεγάλη μάχη, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, η οποία μάλλον δεν σας αφορά κιόλας.

Αυτό γίνεται λίγες μέρες αφότου έχει κλείσει το τελευταίο τεύχος. Στη δική μας περίπτωση βεβαίως τελευταίο τεύχος δεν υπήρχε, αφού αυτό θα είναι το πρώτο. Στη δική μας περίπτωση υπήρχε όμως η διελκυστίνδα των σελίδων. Πόσες σελίδες θα κάνουμε το πρώτο τεύχος; Η απάντηση μου θυμίζει λίγο την αντίστοιχη στην ερώτηση, «πόση ώρα ύπνου χρειάζεσαι μέσα στο 24ωρο; -Πέντε λεπτά ακόμα…». Αφού λοιπόν καταλήξαμε σε έναν αριθμό που με έκανε να ξεροκαταπίνω, προσπαθώντας ταυτόχρονα να δείχνω ψύχραιμος, όλες οι ιδέες, όλη η θεματολογία, έπρεπε να αποτυπωθεί σε αυτό το περίφημο ντάμι. Επειδή όμως οι ιδέες και η θεματολογία σε ένα νέο Περιοδικό πέφτουν επάνω σου σαν αφρισμένο ποτάμι που παρασέρνει το μυαλό σου με την αδιάφορη ορμή του και τον ενθουσιασμό του νερού που ξαφνικά βρίσκει μια ξερή κοίτη για να ελιχθεί, το δύσμοιρο το πρώτο ντάμι είναι καταδικασμένο σε αιφνίδιο «πνιγμό». Και το δεύτερο και το τρίτο και το τέταρτο και…

Όσοι από εσάς έχουν προσπαθήσει να γράψουν κάτι θα καταλάβουν. Ξαφνικά σε χτυπάει μια ξαφνική έμπνευση και αγχωμένος τρέχεις να προλάβεις να την καταγράψεις, πριν εξαφανιστεί. Τα δάχτυλά σου δεν προλαβαίνουν τον εγκέφαλο, οι συνάψεις μπερδεύονται, η μία ιδέα γεννά την επόμενη με φρενήρεις ρυθμούς, το χέρι αρχίζει να πονάει και ο γραφικός χαρακτήρας να γίνεται ολοένα και πιο δυσδιάκριτος. Κάπως έτσι συμβαίνει και με το δικό μας ντάμι. Οι σελίδες γεμίζουν με «θεματάρες» οι οποίες την άλλη μέρα αποσύρονται στον πάγκο επειδή τη θέση τους πήραν άλλες «θεματάρες» ή επειδή η επικαιρότητα εμφανίζει με ένα σαρδόνιο χαμόγελο νέα θέματα, πιο φρέσκιες ειδήσεις, πιο ενδιαφέρουσες εικόνες. Και οι ιδέες διαδέχονται η μία την άλλη και στριμώχνονται στην πόρτα του excel για το ποια θα πάρει πρώτη στασίδι.

Το ντάμι είναι λοιπόν η διαρκής αποτύπωση ενός πεδίου μάχης, όπου οι στρατοί μετακινούνται και αναδιατάσσονται. Νομίζω ωστόσο ότι έχει αρχίσει να διαφαίνεται ο τελικός νικητής. Σήμερα μπορώ να πω πως το έχουμε έτοιμο κατά 70-80%. Θα δείξει. Η μαγεία στη δουλειά μας είναι το απρόβλεπτο. Η προσπάθεια να πετύχεις την πρωτιά ή να δημιουργήσεις μια «ιστορία» που να συναρπάζει. Και κανείς δεν εγγυάται πότε θα σου έρθει η έμπνευση γι αυτή την ιστορία. Το μόνο που μας συγκρατεί είναι η βούλησή μας, το δεύτερο τεύχος να είναι καλύτερο από το πρώτο. Και ούτω καθεξής…

Τα λέμε αύριο!