ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗΣ : Αποκαλύπτει άγνωστες αλήθειες για την Αλίκη

Ακριβώς 16 χρόνια μετά τον θάνατο της αείμνηστης Αλίκης Βουγιουκλάκη, ο αδελφός της αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής της εθνικής μας σταρ.

Ο Αντώνης Βουγιουκλάκης, που σπάνια δίνει συνεντεύξεις, μίλησε εκ βαθέων στο Down Town Κύπρου για την απώλεια και τον πόνο που βιώνει αλλά και ανέκδοτα γεγονότα που αφορούν στη ζωή και το έργο της Αλίκης.

Ακριβώς 16 χρόνια

μετά τον θάνατο της αείμνηστης Αλίκης Βουγιουκλάκη, ο αδελφός της αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής της εθνικής μας σταρ.

Ο Αντώνης Βουγιουκλάκης, που σπάνια δίνει συνεντεύξεις, μίλησε εκ βαθέων στο Down Town Κύπρου για την απώλεια και τον πόνο που βιώνει αλλά και ανέκδοτα γεγονότα που αφορούν στη ζωή και το έργο της Αλίκης.

-Υπήρξε, έστω μία μέρα, από αυτά τα 16 χρόνια που να μην σκεφτείτε την Αλίκη;

«Όχι. Ούτε μία! Για μένα είναι σαν να συνέβη τώρα αυτή η “φυγή” της Αλίκης- ούτε καν χθες. Με πονάει ασύλληπτα πολύ όταν σκέφτομαι αυτό το γεγονός. Αναλογιστείτε ότι, αυτά τα 16 χρόνια, δεν έχω δει ούτε μία ταινία της αδελφής μου στην τηλεόραση- και αν τύχει να πετύχω κάποια σε ζάπινγκ, αμέσως αλλάζω κανάλι γιατί δεν το αντέχω- δεν έχω περάσει ποτέ από την οδό Αμερικής, εκεί όπου είναι το “θέατρο Αλίκη”- “η ψυχή της”, όπως η ίδια συνήθιζε να μου το χαρακτηρίζει-, και βέβαια ουδέποτε έχω περάσει από το σπίτι της στην οδό Στησιχόρου.

Ξέρεις, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της “φυγής” της, στεκόμουν στα πόδια μου με ψευδαισθήσεις- ίσως για να απαλύνω τον πόνο, την οδύνη που αισθανόμουν. Προσπαθούσα να νιώσω μέσα μου ότι η Αλίκη κάπου εδώ κοντά είναι και θα έρθει, γιατί δεν μπορούσα να λειτουργήσω αλλιώς.

Έφευγα, θυμάμαι, πριν από λίγα χρόνια, από μία εκδήλωση στο αρχείο του θεατρικού μουσείου στην Πατησίων και μέσα στο αυτοκίνητο συζητούσα με το Λάκη Μιχαηλίδη για την Αλίκη. Η σκέψη μου ήταν επικεντρωμένη λοιπόν σ’ αυτήν. Ανεβαίνω την Ακαδημίας, μπροστά στη Βουλή στρίβω αριστερά και κατεβαίνω την Ηρώδου Αττικού.

Εγώ κοίταγα το ρολόι μου. Ο Λάκης με ρώτησε “γιατί κοιτάς την ώρα;”, “γιατί σκέφτηκα”, του είχα απαντήσει, “ότι η Αλίκη θα χαιρόταν πολύ να σε δει, αλλά ξέχασα ότι τέτοια ώρα είναι στο θέατρο”. Προσπαθώ συνεχώς να υποβάλλω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου: Ότι ζει και πως θα πάω κάποια στιγμή να τη δω…».

-Υπήρχαν πράγματα που δεν γνωρίζατε για εκείνην, τα οποία μάθατε μετά το θάνατό της;

«Η αδελφή μου ήταν σαν μικρό παιδί. Χαιρόταν εύκολα και έκλαιγε το ίδιο εύκολα. Ζούσε κάθε στιγμή της ζωής της. Και ο κόσμος την αγαπούσε γι’ αυτό ακριβώς το λόγο: Τους γεννούσε την ελπίδα, το όραμα, το όνειρο… Μάθαινα κατά καιρούς διάφορα που δεν γνώριζα για την αδελφή μου, πράγματα όμως που την ανέβαζαν πολύ πιο πάνω από εκεί που ήδη την είχα. Θα σου αναφέρω μόνο κάτι που δεν είναι γνωστό. Συνάντησα μια φορά στη Μητρόπολη, μετά από ένα τρισάγιο που κάναμε για την Αλίκη, έναν κληρικό.

Μου ανέφερε ότι όταν ρώτησε παλιά κάποια παιδιά της Ριζαρίου, “πως ζείτε ενώ έχετε τόσες οικονομικές δυσκολίες;”, του απάντησαν “εμάς μας βοηθάει η Αλίκη Β