Το Δημοκρατικό Έλλειμμα…

Η δημοκρατία δοκιμάζεται. Οι πολίτες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη στους θεσμούς και στις διαδικασίες της και η αποδιάρθρωση του δημόσιου τομέα έχει ως συνέπεια τη δυσχέρεια να κατανοήσουμε τι το κοινό έχουμε με τους άλλους. Οι πάντες διεκδικούν και δεν αντιλαμβάνονται τα προβλήματα των διπλανών τους και προπαντός δεν σκέπτονται αν υπάρχουν δυνατότητες να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Το πρόβλημα δεν είναι αν τα αιτήματα είναι δίκαια, αλλά αν  όλα τα δίκαια αιτήματα μπορούν να ικανοποιηθούν. Οι πολίτες είναι όλοι ίσοι και δεν πρέπει να υπάρχουν κάποιοι πιο ίσοι…

Η χώρα βρίσκεται σε μεγάλη

κρίση και πρέπει να βρούμε το δρόμο της εξόδου απ’ αυτή.

Η διεθνής κρίση βρήκε τη χώρα μας ανοχύρωτη με το πολιτικό της σύστημα σε κατάρρευση. Έχουμε όλοι την υποχρέωση να ανταποκριθούμε στο διανοητικό, ηθικό και πολιτικό καθήκον  μας, για να μπορέσουμε να διαχειριστούμε το παρόν και να προετοιμάσουμε το μέλλον.

Τα πολιτικά κόμματα, που φέρουν και την κύρια ευθύνη για την κατάσταση της χώρας, έπρεπε να είναι πολιτικά εργαστήρια ιδεών και όχι εργαστήρια παραπληροφόρησης. Από δω αρχίζει και ο ρόλος των πολιτών. Με τη στάση τους πρέπει να αναγκάσουν τα κόμματα ν’ αρχίσουν ένα πολιτικό διάλογο για το ρόλο του κράτους και τον τρόπο οργάνωσής του, τον εντοπισμό των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας, τις νέες δεξιότητες του ανθρώπινου δυναμικού, την εφαρμογή του «πόθεν έσχες», την αυστηρή εφαρμογή των νόμων, το αξιόπιστο εκπαιδευτικό σύστημα, τις συνταγματικές ρυθμίσεις που θα ελαχιστοποιούν τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος…

Οι πολίτες στην πατρίδα μας αισθάνονται ανασφαλείς. Η ανασφάλεια όμως τρέφει το φόβο. Και ο φόβος –φόβος της αλλαγής, φόβος της παρακμής, φόβος των ξένων και του μη οικείου κόσμου-διαβρώνει την εμπιστοσύνη και την αλληλεξάρτηση στις οποίες στηρίζεται η κοινωνία μας.

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί, κάτι πρέπει να γίνει. Το πρώτο μέλημά μας είναι η θεώρηση του προσωπικού καλού ως μέρους του γενικού καλού. Αν τα δημόσια αγαθά απαξιωθούν τότε χάνουμε την αίσθηση ότι τα κοινά συμφέροντα και οι κοινές ανάγκες πρέπει να μετρούν περισσότερο από τις ιδιωτικές προτιμήσεις και το ατομικό πλεονέκτημα. Από τη στιγμή που θα πάψουμε να αξιολογούμε το δημόσιο πάνω από το ιδιωτικό, σίγουρα θα έρθει η ώρα που θα δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε για ποιο λόγο πρέπει τελικά να αξιολογούμε το νόμο πάνω από την ισχύ.

Οι πολίτες πρέπει να εγκύψουμε στα βαθύτερα αίτια που έφεραν την κοινωνία μας σε παρακμή. Το βασικότερο αίτιο είναι το δημοκρατικό έλλειμμα. Η δημοκρατία είναι το ισχυρό αντίδοτο στο θράσος της εξουσίας και της αυθαιρεσίας και το ισχυρό όπλο στον αγώνα για την αποκάλυψη της αλαζονείας και της διαφθοράς. Η αξιόπιστη λειτουργία της δημοκρατίας απαιτεί συμμετοχή. Η συμμετοχή στον τρόπο του «άρχεσθαι» όχι μόνο εντείνει το συλλογικό αίσθημα ευθύνης για όσα πράττει η θεσμοθετημένη εξουσία, αλλά επίσης κρατά τους εκφραστές της τίμιους και αποτρέπει τις αυταρχικές τους υπερβασίες.

Οι πολίτες δεν έχουν μ