Τα σχόλια του Χέιρτ Μακ

Αφήνοντας κατά μέρος τις βαρυσήμαντες ανακοινώσεις των υπουργών οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ο Ολλανδός δημοσιογράφος Χέιρτ Μακ, συγγραφέας ενός βιβλίου με τίτλο «Στην Ευρώπη», που πούλησε εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα, κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και επιστρέφει στο θέμα του (την Ευρώπη πάντα) αλλά με επίκεντρο αυτή τη φορά την κρίση. Έγραφε την πρώτη φορά : «Η Ευρώπη είναι μια ήπειρος όπου είναι εύκολο να ταξιδέψει κανείς πίσω στο χρόνο και ξανά μπροστά. ¨ Όλα τα στάδια του εικοστού αιώνα βιώνονται σε κάποιο μέρος. Στο φέρι μπότ της Ιστανμπούλ ο χρόνος είχε σταματήσει

στα 1958. Στη Λισαβόνα στο 1956. Στον παριζιάνικο Γκάρ ντε Λυόν στο 2020. Στη Βουδαπέστη νεαροί άντρες έχουν τα πρόσωπα των δικών μας πατεράδων».

Κατά μία έννοια, τα ιστορικά γεγονότα σπανίως βιώνονται ως «Ιστορικά» από κείνους που τα ζουν Οπως ένας άνθρωπος που τον προσέβαλε μια βαριά ασθένεια αρνείται να τη δεχθεί και κοιτάζει προς τα πίσω, με άλλα λόγια προτιμά το πλαστό παρελθόν και όχι το χειροπιαστό παρόν, παρόμοια ο σημερινός Ευρωπαίος επιδεικνύει ισχυρή ροπή να αποτρέψει το βλέμμα. Αυτή την αντίδραση ο Χέιρτ Μακ την διαπίστωσε στη Βιέννη το 1914 όπου στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων κυριαρχούσε η κηδεία του δολοφονηθέντος διαδόχου ενώ ταυτόχρονα οι διαφημίσεις μιλούσαν για το πώς το στήθος της Βιεννέζας μπορεί να παραμείνει σφριγηλό!

Η Ολλανδία και η Γερμανία αντιμετωπίζουν την κρίση σαν κάτι τις αφηρημένο. Περίπου σαν επιδημία που δεν πλήττει τη δική τους χώρα. Χάρη στην κρίση η Ολλανδία είχε κέρδη επτάμισι δισεκατομμυρίων ευρώ μεταξύ 2009 και 2011, επειδή κατέβαλε πολύ χαμηλότερους τόκους απο το κανονικό. Για τη Γερμανία τα έσοδα ανήλθαν σε δεκαπέντε με είκοσι δισεκατομμύρια. «Η γερμανική οικονομία βρίσκεται σε κατά 25 % καλύτερη κατάσταση απ’ό,τι πριν από πέντε χρόνια, και όχι μόνο επειδή οι Γερμανοί είναι τόσο συνετοί και εργατικοί, αλλά κυρίως εξαιτίας της κρίσης αλλού στην Ευρώπη. Η χώρα έχει, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις στον τραπεζικό τομέα, συνολικά οφέλη της τάξεως των εκατό δις περίπου».

Η γνώμη ότι τα Ηνωμένα Εθνη δεν δημιουργήθηκαν για να μας φέρουν τον Παράδεισο αλλά για να μας γλιτώσουν από την Κόλαση, προφανώς ισχύει και για την σύμπτυξη κρατών που ονομάστηκε Ευρωπαϊκή Ενωση. Με άλλα λόγια η ΕΕ δημιουργήθηκε από μια βαθιά πεποίθηση ανθρώπων που είχαν ζήσει μαύρες στιγμές μεσούντος του 20 αιώνα, ανθρώπων δηλαδή που συνειδητοποίησαν ότι το ευρωπαϊκό σύστημα εθνικών κρατών δεν λειτουργούσε πλέον σωστά και ότι η ισορροπία των δυνάμεων κάθε τόσο διαταρασσόταν.

Η ανάπτυξη μιας ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς με ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα και, σταδιακά, μιας υπερεθνικής ευρωπαϊκής διοίκησης, έγινε ένα μεγάλο πείραμα, απαράμιλλο στην Ιστορία.