ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΔ ΣΕ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΥΣ

Τελευταίο παράδειγμα οι υποψηφιότητες για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Γίνεται άνω κάτω ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Καρυπίδη στη Δυτική Μακεδονία και τον Βουδούρη στην Πελοπόννησο και την επομένη αρχίζουν οι τσακωμοί στην Νέα Δημοκρατία με τους Τζιτζικώστα και Ιωαννίδη για την Κεντρική Μακεδονία και τους Σπηλιωτόπουλο και Κακλαμάνη για

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να στηρίξει στην Κεντρική Μακεδονία τον Μπόλαρη, που κατά κοινή ομολογία θα κέρδιζε την Περιφέρεια, αποφασίζει, στο όνομα της καταμέτρησης των δυνάμεων του, να δώσει το χρίσμα σε μια αμιγώς κομματική υποψηφιότητα και ουσιαστικά να «χαρίσει» στη Ν.Δ. μια μεγάλη, και προπύργιο της συντηρητικής παράταξης, περιφέρεια.

Στην Πελοπόννησο, η Ν.Δ., από το φόβο μην ηττηθεί ο πρωθυπουργός στην «έδρα» του, σύρεται στην στήριξη μιας αμφιλεγόμενες υποψηφιότητας, εκείνης του Τατούλη, για τον οποίον, και η κεντρική ομάδα στη Συγγρού και του Μαξίμου, και στην πλειοψηφία τους οι περιφερειακές οργανώσεις, δεν τρέφουν και τα πλέον φιλικά αισθήματα, αν δεν τον μισούν -εξάλλου γι” αυτό και δεν τον στήριξαν στις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές.

Στα Ιόνια νησιά ο ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγοντας εκ νέου τον Γαλιατσάτο «χαρίζει» μια ακόμα περιφέρεια στη Ν.Δ., αφού όπως ομολογούν ακόμη και στελέχη της Κουμουνδούρου η υποψηφιότητά του ανταποκρίνεται στα παλαιότερα ποσοστά (4%) του κόμματος.
Μια ανεξάρτητη ή συνεργατική της αριστεράς υποψηφιότητα, σε μια, κατά παράδοση ,αριστερογενή περιφέρεια, θα μπορούσε, ενδεχομένως και από τον πρώτο γύρο, να κερδίσει τον φθαρμένο και «ισχνό» Σπύρο Σπύρου.

Την ίδια στιγμή η Ν.Δ. στην Αττική ψάχνει να βρει ακόμη υποψήφιο, ενώ θα μπορούσε π.χ. να στηρίξει τον Σγουρό που ανήκει στο συγκυβερνών ΠΑΣΟΚ ή σε κάποιον που θα μπορούσε να ενοποιήσει τον χώρο της συντηρητικής παράταξης. Πλέον η Ρένα Δούρου μπορεί πιο εύκολα να μεταφράσει την δημοσκοπική πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στην Αττική και σε κατάκτηση της Περιφέρειας.

Ένα επίσης παράδοξο είναι αυτό που συμβαίνει με τον Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη. Και ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. θα μπορούσαν να συμπαραταχθούν με τον νυν δήμαρχο της πόλης, αλλά και τα δύο κόμματα επιλέγουν να ηττηθούν από μια όντως ανεξάρτητη υποψηφιότητα που έχει συμπάθειες σε όλους τους κομματικούς χώρους. Ανάλογα παραδείγματα λαθεμένων προσεγγίσεων και επιλογών έχουμε καθ” άπασαν την επικράτεια.

Το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι στις αποφάσεις για τις αυτοδιοικητικές εκλογές πρυτάνευσε το κριτήριο του αθροίσματος των κομματικών δυνάμεων και όχι η δημιουργία ενός προπλάσματος μελλοντικών κυβερνητικών συμμαχιών.

Στη Ν.Δ. εμφιλοχώρησαν οι προσωπικές στρατηγικές που -λόγω της ρευστότητας του κομματικού της περίγυρου και της δυνατότητας να επενδύσουν πολιτικά σε όμορα κόμματα (Πολύδωρας, Καμμένος, Καρατζαφέρης, Χρυσή Αυγή)- μπορούν να την αποψιλώσουν.

Πάντως, και συμπερασματικά, τα μεγαλύτερα λάθη τα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ θα μπορούσε, εφαρμόζοντας μια ευέλικτη στρατηγική συμμαχιών, να κερδίσει ίσως και τις μισές περιφέρειες της χώρας, τώρα κινδυνεύει, να δει, το βράδυ των εκλογών, τον χάρτη να βάφεται κόκκινος μόνο σε τρεις-τέσσερις περιφέρειες και ο υπόλοιπος να είναι γαλάζιος με ολίγον από πράσινο. Και η εικόνα του χάρτη είναι καταλυτική και για την ψυχολογία των πολιτών και για τις όποιες πολιτικές εξελίξεις.

Ενδεχομένως, αν κερδίσει τους δήμους της Αθήνας, τον Πειραιά (με τον Δρίτσα) και κάποιους άλλους πολύ μεγάλους δήμους, να ισοφαρίσει κάπως τις εντυπώσεις. Θα έχει χάσει όμως την δικαιολογητική πολιτική βάση να πιέσει για εκλογές, που είναι ο στόχος του. Εκτός κι αν κερδίσει τις ευρωεκλογές με μεγάλη, περισσότερες και από πέντε μονάδες, διαφορά…