ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

Από «μικρό» κι από «τρελό» μαθαίνεις την αλήθεια…

Οσάκις η πλούσια, όντως, θυμοσοφία των Ελλήνων, βρίσκει αυθεντική αναφορά σε πρόσωπα και γεγονότα της σημερινής συγκυρίας περιττεύει κάθε λόγος: η «πρόωρη αποχώρηση» του Ν. Νικολόπουλου από την κυβέρνηση, όμως, και παρά το γεγονός ότι ο βουλευτής Αχαΐας είναι γνωστός ως μια «γραφική καρικατούρα» της παλαιοκομματικής και λαϊκιστικής Δεξιάς που, ενίοτε, θέλει να λειτουργεί ως …«ελεύθερος σκοπευτής» και «ασύμμετρη απειλή» του συστήματος εξουσίας,

επανέφερε παραδόξως το μείζον ζήτημα της «επαναδιαπραγμάτευσης» στην θέση που πρέπει. Και αν, έτσι, ο κ. Νικολόπουλος δεν είναι το πλέον φερέγγυο πρόσωπο για σοβαρές αναλύσεις και υποδείξεις, εν τούτοις, «βγάζει στη φόρα» τις προθέσεις, τόσο του πρωθυπουργού (και αρχηγού του), όσο, και των υπόλοιπων εταίρων στον κυβερνητικό συνασπισμό που, προς το παρόν, μένουν μετέωροι απέναντι στις προεκλογικές τους εξαγγελίες.

Ήγουν: ο θρυλικός αγώνας των εγχώριων φιλο – ευρωπαϊκών δυνάμεων (!), που τόνους από μελάνι και χαρτί κατανάλωσε, προκειμένου να ισχυροποιηθεί και να κατανικήσει τους αντιπάλους του, τείνει να ομοιάσει …με την μάχη που έδινε ο εμπνευσμένος, πράγματι, Δον Κιχώτης στους ιστορικούς ανεμόμυλους: έτοιμος πάντα για μάχη με ανύπαρκτους εχθρούς ή αντιπάλους. Και, βεβαίως, όχι ότι δεν υπάρχει «εχθρός ή αντίπαλος», αλλά, όταν αυτός – τούτος δεν προσέρχεται όπως θα θέλαμε εμείς να αγωνιστεί και περιορίζεται σε άλλης μορφής πόλεμο (πιο σύγχρονο), γεννάται το καλό ερώτημα, πως εμείς θα πολεμήσουμε έναν εχθρό «που ούτε τον είδαμε ούτε τον απαντήσαμε»; Η απάντηση, ασφαλώς, για να δοθεί χρειάζεται ειδική μελέτη επί του πολέμου και ο (Πρώσσος), Κάρλ φον Κλαούζεβιτς, ίσως, να είναι ο καταλληλότερος όλων να μας εξηγήσει πως γίνεται επίθεση επί ενός καταφανούς – καταφανέστατου αδιεξόδου.

Ωστόσο, όπως σε όλους τους πολέμους έτσι και σ’ αυτόν, πριν από την πρόθεση επιθέσεως και οποιασδήποτε μάχης, υπάρχει το πεδίο της προετοιμασίας. Και είναι ηλίου φωτεινότερο, πλέον, το γεγονός ότι οι γνωστές και λοιπές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις της πολιτικής ενδοχώρας ξεκίνησαν να κάνουν πόλεμο χωρίς να διεξαγάγουν ούτε μια άσκηση σε πεδίο βολής! Όθεν: τώρα που ήρθε η ώρα είναι, λίαν, φυσιολογικό, έστω, και αν δεν γίνεται ακόμη πραγματικός πόλεμος … «να βαρούν όλοι στο γάμο του Καραγκιόζη»!! Κοντολογίς, υπό τέτοιες συνθήκες, μάλλον είχε δίκιο ο βουλευτής Αχαϊας που επέφερε ασύμμετρο πλήγμα πρωτίστως στην κυβέρνηση και, δευτερευόντως, στην ίδια την παράταξη που τον ανέδειξε και ήθελε, εξαργυρώνοντας τις παλιές νεολαιίστικες οδομαχίες, να τον κάνει ακόμη και υπουργό. Αλλά, – φευ, το περιγράψαμε: όταν ο εχθρός αναζητάται και ο πόλεμος αρχίζει να φαίνεται αδιέξοδος … «από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια».

Keywords
Τυχαία Θέματα