ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

Χονδροειδέστατες αντιφάσεις!

«Απορίας άξιον!» είναι το γεγονός πως ο κ. Βενιζέλος εκ των βασικών θεμελιωτών και συντακτών του «Μνημονίου ΙΙ» που, εν πολλοίς, εμπεριείχε το σύνθημα «Ψεκάστε, Σκουπίστε, Τελειώσατε…», τώρα αλλάζει γραμμή και είναι ο κύριος θιασώτης και συντελεστής μιας «γρήγορης και αποτελεσματικής επιμήκυνσης». Ασφαλώς, δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρόεδρος του «ανασυστάμενου» ΠΑΣΟΚ

πέφτει σε αντίφαση. Μόνο, που αυτή την φορά, η αντίφαση είναι εντελώς κραυγαλέα και δημιουργεί παρενέργειες, τόσο, στο κυβερνητικό σχήμα, όσο, και στην πορεία μετεξέλιξης του ίδιου του κόμματός του. Και τούτο, διότι, αφενός, δεν γίνεται την… «μια μέρα» να συμπορεύεσαι με την λεγόμενη «ευρωπαϊκή τακτική» επανάκτησης της αξιοπιστίας και την… «άλλη μέρα» να γίνεσαι ο βραχίονας ενός «παλαιοελλαδικού λαϊκισμού» και, αφετέρου, (πάλι) δεν γίνεται την μια να είσαι ο κύριος οργανωτής του «κομματικού εκσυγχρονισμού» και την άλλη να είσαι ο υπονομευτής του και, άρα, να διολισθαίνεις στο «παλαιό ΠΑΣΟΚ».

Ήγουν: δεν πρόκειται απλά και μόνο για μια συνηθισμένη αντίφαση που για λόγους τακτικής θα μπορούσε να ήταν θαυμάσια ένας κλασικός πολιτικός ελιγμός. Πρόκειται, και εδώ είναι το «σημαντικό εύρημα», για στρατηγικής σημασίας μετατόπιση που κραυγάζει πάνω από το κενό! Έτσι, ο Ευ. Βενιζέλος χάνει μια ακόμη ευκαιρία να καταστήσει εαυτόν έναν πειστικό μα, πάνω απ’ όλα, συνεπή παράγοντα της ομαλοποίησης και σταθεροποίησης της πολιτικής ζωής. Επίσης, προμηνύει το πώς αντιλαμβάνεται εις βάθος το ζήτημα και ζητούμενο της περιλάλητης «ανασύστασης» του ΠΑΣΟΚ που, ακόμη δεν την είδαμε,… «μπάζει νερά» όπως -σχήμα λόγου- ο… «Τιτανικός» που χρησιμοποιούσαν για πλεύση (!), ο Γ. Παπανδρέου με τον ανεκδιήγητο, ως επιλογή και ως υπουργό, Γ. Παπακωνσταντίνου.

Ωστόσο, ο Γ. Παπανδρέου και, πολύ περισσότερο, ο Γ. Παπακωνσταντίνου «έφυγαν νωρίς» προς χάριν και δόξαν του κ. Βενιζέλου που τους αντικατέστησε σε όλη την επιφάνεια του πλοίου! Τώρα, όμως, που είναι η σειρά του να κάνει «κυβερνήτης» ακολουθεί με μοναδική, πράγματι, ακρίβεια το «δρομολόγιο» που, αυτός άλλοτε, ήταν, τρόπον τινά, αντίθετος και αποτέλεσμα είχε να «καταλάβει» το κατάστρωμα και να κλείσει όλους τους άλλους στο «μπαλαούρο». Όθεν: οι ελιγμοί του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ δεν είναι τόσο επιδέξιοι όσο και οι θεωρητικές του ικανότητες και, επομένως, αντί να πλέει στην «ανοιχτή θάλασσα» ομοιάζει να κινείται σε «κινούμενη άμμο»: το αμετροεπές «πέρα δώθε» που έχει ξεκινήσει δεν θα του βγει σε καλό. Διότι, είναι σαφές, σε μια εποχή που έπρεπε να ακολουθεί «σταθερή πορεία», ώστε, να κάνει καλό στον Τόπο του και, επιφαινόμενα, να συσπειρώσει τις εναπομείναντες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, με χονδροειδή «ζιγκ – ζαγκ» (!), κινδυνεύει ο ίδιος να κάνει τον «καπετάνιο», ο ίδιος και το «πλήρωμα»!