ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

Βρέχει φωτιά στη στράτα μου…

Ασφαλώς και δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει αυτή – τούτη την «πολυγλωσσία» που εμφάνισε και τελευταία με αφορμή τις συνέπειες και επιπτώσεις μιας ενδεχόμενης «χρεοκοπίας της χώρας». Υπάρχει, όμως, -και αυτό είναι σαφές- μια διαφορά : μέχρι προσφάτως ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα μικρό κόμμα πολιτικής καταγγελίας και διαμαρτυρίας, ενώ, από τις «διπλές εκλογές» του Μάη και του Ιούνη αναδείχτηκε, μέσα και από την κρισιμότητα

της συγκυρίας, στην υπεύθυνη, θεσμικά, θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Η διαφορά του… «πριν» με το… «μετά» είναι τόσο μεγάλη που, είναι απορίας άξιον (!), πως οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής του κόμματος δεν έχουν κατανοήσει ακόμη τα νέα καθήκοντα (sic), τις νέες απαιτήσεις και νέες πολιτικές αναγκαιότητες που προβάλλουν, σχεδόν, εκ των πραγμάτων.

Αλλά, εδώ ακριβώς, παρεισδύει για μια ακόμη φορά το ερώτημα που, και κατά το παρελθόν, έχει απασχολήσει παρατηρητές και καλά ενημερωμένους πολιτικούς αναλυτές : Αυτή η «πολυγλωσσία» είναι, όντως, συνέπεια της «προηγούμενης διαδρομής» του ΣΥΡΙΖΑ ή, τελικά, είναι όπως θέλουν να πιστεύουν οι «άσπονδοι φίλοι» του κόμματος ένα θεμελιακό και δομικό πρόβλημα που δεν πρόκειται να «αφομοιωθεί» και να υποχωρήσει ποτέ; Την απάντηση στο ερώτημα, βεβαίως, την ξέρουν πολύ καλύτερα απ’ όλους, όλοι εκείνοι που γνωρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ «εξ συστάσεως»: συμπορεύτηκαν μαζί του από την πρώτη στιγμή και έδρασαν, πάντα, στην βάση ότι ο πολιτικός σχηματισμός που οικοδόμησαν θα είναι, – «νυν και αεί», ένα, κινηματικού χαρακτήρα, μόρφωμα που ο μόνος σκοπός του είναι να εντοπίζει τα «κακώς κείμενα» του συστήματος, να τα αναδεικνύει και να τα περιγράφει με τον γνωστό «Αριστερό τρόπο».

Η «εποχή των Μνημονίων», όμως, ήρθε όχι μόνο για να κάνει φτωχότερη την ζωή των Ελλήνων, αλλά, και να μετατοπίσει, σχεδόν, καθολικά τους άξονες ανάλυσης και τροχοδρόμησης της εγχώριας πολιτικής : οι κλασσικές διαχωριστικές γραμμές της μεταπολίτευσης ανήκουν για τα καλά στο παρελθόν και νέα δεδομένα (ως προς την πολιτική πρακτική και μεθοδολογία), παρουσιάζονται στο σκηνικό. Όθεν : γι’ αυτόν, ακριβώς, τον λόγο, οι όποιες «παραφωνίες» και «πολυγλωσσίες» από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ εκεί που ήταν «απλά ή φυσικά φαινόμενα» τώρα «μεγεθύνονται» και παίρνουν μορφή σοβαρών γεγονότων που δημιουργούν και μεγάλα προβλήματα. Προς επίρρωση, μάλιστα, των «διαβολικών εικασιών», αν αυτά – τούτα τα φαινόμενα δεν ανακοπούν και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναστοχαστεί την θέση και το λόγο που εκφράζει, τότε πολύ σύντομα τα μεγάλα προβλήματα θα καταδειχτούν σε μείζονα και ζωτικά προβλήματα. Και, ασφαλώς, τότε, δεν θα φταίει το… «σύστημα» αν το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς ξαναγυρίσει στα συνηθισμένα ποσοστά του.