Σαν σήμερα, ηττήθηκε η Παρισινή Κομμούνα

Στο κατεχόμενο από τους Πρώσους Παρίσι, ύστερα από το τέλος του Γάλλο-Πρωσικού πολέμου, ο λαός και η εθνοφρουρά του που είχαν αντέξει την πρωσική πολιορκία για έξι μήνες, αρνήθηκαν την πρωσική κατοχή. Κατάφεραν λοιπόν να αποκλείσουν τους Πρώσους σε μία μικρή περιοχή του Παρισιού και ανέλαβαν τη διακυβέρνηση και τη φύλαξη της συγκεκριμένης περιοχής.

Η κυβέρνηση της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας, του Λουί Τιερμέ, δεν θέλησε να ανεχτεί μια τέτοια εξέλιξη και στις 18 Μαρτίου 1871, ο γαλλικός στρατός μπήκε στο Παρίσι. Η

εθνοφρουρά του Παρισιού αρνήθηκε να παραδώσει τα όπλα. Ο στρατός υποχώρησε στις Βερσαλίες και η κυβέρνηση κήρυξε τον πόλεμο στις δυνάμεις που κρατούσαν το Παρίσι.

Στις 26 Μαρτίου το Παρίσι εξέλεξε καινούργιο δημοτικό συμβούλιο, με πρόεδρο τον Λουί Ογκίστ Μπλανκί που ήταν φυλακισμένος από την κυβέρνηση, και στις 28 Μαρτίου ανακηρύχθηκε η Παρισινή Κομμούνα.

Ο στρατός της πόλης αντικαταστάθηκε από πολιτοφυλακή αποτελούμενη από όλους τους πολίτες που μπορούσαν να πολεμήσουν.

Η Κομμούνα πήρε αμέσως μέτρα για τους εργάτες: επέβαλε πάγωμα των τιμών στα ενοίκια κατά την διάρκεια του πολέμου, απαγόρευσε στα ενεχυροδανειστήρια να πουλούν αγαθά καθώς οι εργάτες αναγκάστηκαν να βάλουν ενέχυρο τα εργαλεία τους κατά την διάρκεια του πολέμου, κρατικοποίησε την εκκλησιαστική περιουσία, ανέβαλε την υποχρέωση καταβολής των χρεών, εξίσωσε τους μισθούς των υπαλλήλων και τους επέβαλε ανώτατο όριο και κατάργησε τους τόκους.

Ο γαλλικό στρατός εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στο Παρίσι στις 2 Απριλίου. Από την ημέρα εκείνη το Παρίσι βρισκόταν σε συνεχή βομβαρδισμό. Όσα μέλη της Κομμούνας αιχμαλωτίζονταν εκτελούνταν αμέσως. Η υπεροχή του τακτικού γαλλικού στρατού ήταν εμφανής από την αρχή.

Το τείχος της πόλης καταλήφθηκε στις 21 Μαΐου, αλλά η σκληρότερη αντίσταση σημειώθηκε στις ανατολικές εργατικές συνοικίες του Παρισιού, όπου οι οδομαχίες συνεχίστηκαν οκτώ ακόμα μέρες, που έμειναν στην ιστορία ως η «Ματωμένη Βδομάδα».

Καθ’ όλη την διάρκεια της επέλασης των κυβερνητικών στρατευμάτων σκοτώθηκαν πολλοί άμαχοι. Σύμφωνα με τις κυβερνητικές πηγές μόνο τη «Ματωμένη Βδομάδα» σκοτώθηκαν 17.000 Παριζιάνοι. Άλλες πηγές ανεβάζουν τον αριθμό αυτό σε 30.000.

Τα τελευταία 147 μέλη της Κομμούνας εκτελέστηκαν το απόγευμα της 28ης Μαΐου στο νεκροταφείο Περ Λασέζ όπου είχαν οχυρωθεί, σε ένα σημείο που σήμερα ονομάζεται «Τοίχος των Κομμουνάρων».

Οι απώλειες των κυβερνητικών στρατευμάτων κατα την προσπάθεια καταστολής της Κουμμούνας ήταν 1.000 νεκροί.

Μετά την πτώση του Παρισιού, τα αντίποινα συνεχίστηκαν και 4.500 με 7.000 Κομμουνάροι εξορίστηκαν στη Νέα Καληδονία, ενώ το Παρίσι παρέμεινε υπό στρατιωτικό νόμο για ακόμα πέντε χρόνια.

Σε αρκετές άλλες πόλεις όπως στις: Σαιντ Ετιέν, Λε Κροζό και Μασσαλία,δημιουργήθηκαν κομμούνες σε ένδειξη συμπαράστασης στο κίνημα του Παρισιού αλλά κατεστάλησαν και αυτές,

Η επίδραση της Παρισινής Κομμούνας στα επόμενα επαναστατικά εγχειρήματα των αρχών του εικοστού αιώνα υπήρξε καταλυτική, ως συμβόλου ως και του πρώτου πειράματος εργατικής-σοσιαλιστικής διακυβέρνησης.