Πτώση του Τείχους: 24 χρόνια μετά

Πρόκειται για το τείχος που από τις 13 Αυγούστου 1961, οπότε και χτίστηκε, χώριζε στα δύο μια πόλη, μία χώρα και δύο διαφορετικά καθεστώτα. Τον καπιταλισμό της Δύσης από τον κομμουνισμό της Ανατολής.

Το Τείχος του Βερολίνου χώρισε μια ολόκληρη εποχή σε δύο κομμάτια με αγεφύρωτες αντιθέσεις που σφράγισαν το τελευταίο μισό του 20ού αιώνα.

Περισσότεροι από 85 άνθρωποι βρήκαν το θάνατο στην προσπάθειά τους να περάσουν μέσα από τις φρουρούμενες συνοριακές εγκαταστάσεις, ενώ πηγές κάνουν λόγο για περισσότερους από 200 νεκρούς, προσμετρώντας και ατυχήματα, τα θύματα των οποίων δεν μπόρεσαν

Η κατεδάφιση του Τείχους ξεκίνησε στις 9 Νοεμβρίου 1989, ενώ μια εβδομάδα πριν πλήθος κόσμου συγκεντρωνόταν κάθε βράδυ στο σημείο απαιτώντας την καταστροφή του.

Σήμερα, λίγα κομμάτια του Τείχους έχουν απομείνει, αφού το μεγαλύτερο μέρος του έχει κατεδαφιστεί.

Τρία τμήματα μένουν ακόμα όρθια: Το ένα τμήμα, μήκους 80 μέτρων, του «πρώτου Τείχους», στο σημείο που βρίσκονταν τα αρχηγεία της Γκεστάπο, ένα μακρύτερο τμήμα του δεύτερου τείχους, κατά μήκος του ποταμού Σπρέε, κοντά στη γέφυρα Oberbaumbrücke, γνωστό σήμερα ως East Side Gallery, και ένα τρίτο τμήμα στην Bernauer Straße, το οποίο μετατράπηκε σε μνημείο το 1999.

Κάποια άλλα μικρότερα τμήματα και λίγα φυλάκια βρίσκονται διασκορπισμένα στην πόλη του Βερολίνου. Όλα τα κομμάτια του Τείχους έχουν υποστεί αλλοιώσεις κυρίως από τουρίστες, οι οποίοι αφαιρούσαν υλικό για να το κρατήσουν ως ενθύμιο ή για να το πουλήσουν.

Το 1990, 118 καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο κλήθηκαν να διακοσμήσουν τα τμήματα του Τείχους που δεν είχαν καταστραφεί. Το 2008, και ενόψει της επετείου των 20 ετών από την πτώση του Τείχους ένα χρόνο αργότερα, ξεκίνησε ένα πολυδάπανο σχέδιο για την αποκατάσταση των τοιχογραφιών αυτών, με τη συμμετοχή μάλιστα και πολλών από τους 118 καλλιτέχνες που δημιούργησαν τα έργα.

Σε πολλά τουριστικά σημεία της πόλης, ο Δήμος έχει τοποθετήσει πέτρινες πλάκες κατά μήκος της διαδρομής του Τείχους και μεταλλικές επιγραφές που αναγράφουν: «Berliner Mauer 1961-1989».