«ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ»

Λύση όπως του 1953 για την Γερμανία ζητά ο Αλέξης Τσίπρας για την Ελλάδα σε άρθρο του σε γερμανική εφημερίδα, υπογραμμίζοντας ότι η λιτότητα δεν είναι η λύση στην κρίση.

Στην ημερήσια γερμανική εφημερίδα «Neues Deutschland», ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ

υπογραμμίζει ότι «η λιτότητα θέτει σε κίνδυνο τη συνοχή κάθε κράτους-μέλους ξεχωριστά και της Ευρωζώνης συνολικά».

Απαριθμεί τις επιπτώσεις των μέτρων, που έχουν επιβληθεί στην χώρα και εστιάζει στο ότι το δημόσιο χρέος αυξάνεται διαρκώς, η Ελλάδα κατεβαίνει συνέχεια την κλίμακα της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας, ανεργία αυξάνεται την ίδια στιγμή που «μεγάλες επιχειρήσεις μεταφέρουν την έδρα τους εκτός Ελλάδας». Παράλληλα, κάνει λόγο για ανθρωπιστική καταστροφή στην χώρα επισημαίνοντας ότι «ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων δεν μπορεί πλέον να πληρώνει για φάρμακα και ιατρικές επισκέψεις».

Συνοψίζει λέγοντας πως «δυόμιση χρόνια αμείλικτης λιτότητας και απορρύθμισης της αγοράς εργασίας έχουν ήδη παράξει τους πικρούς καρπούς τους». Φωτογραφίζει την άνοδο της Χρυσής Αυγής και τονίζει: «Το φάντασμα της Βαϊμάρης προβάλλει στην Ελλάδα. Μελανοχίτωνες και τάγματα εφόδου ήδη σπέρνουν τη βία στους δρόμους της Αθήνας και των χωριών της Ελλάδας».

Σχολιάζοντας την πολιτική της Άνγκελα Μέρκελ υπογραμμίζει πως το «νεοφιλελεύθερο παραλήρημα απειλεί την Ελλάδα και την Ευρώπη» και προσθέτει: «Μέρκελ και σια σπρώχνουν την Ευρωζώνη στην αυτοτροφοδοτούμενη ύφεση και τη διάλυση». Στο άρθρο του εξηγεί ότι «το ευρωπαϊκό δημοσιονομικό σύμφωνο συμπυκνώνει τις αρετές της Σουαβής νοικοκυράς».

Κλείνοντας το άρθρο του, ο Αλέξης Τσίπρας τονίζει «Πρέπει να επανασταθεροποιήσουμε την Ελλάδα και την Ευρώπη» και «γι’ αυτό πρέπει να αποσταθεροποιήσουμε το νεοφιλελευθερισμό». Σημειώνει ότι «Πρέπει να αφαιρέσουμε τη νεοφιλελεύθερη ροπή από τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, να βγάλουμε την Ευρωζώνη από την παγίδα της λιτότητας και της ύφεσης, να αναθεωρήσουμε τον τρόπο λειτουργίας της και να αντιστρέψουμε τη de facto διαίρεσή της ανάμεσα στον πιστωτικό Βορρά και τον χρεωστικό Νότο» και προτάσσει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και την Δημοκρατία ως μέσο για νι άλλη στρατηγική στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.