ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΑΜΝΗΣΤΕΙΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΗ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ…

Παρά τις επανειλημμένες εξαγγελίες για την δημιουργία ηλεκτρονικού Περιουσιολογίου, ως την κομβική φορολογική μεταρρύθμιση για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής που ταλανίζει την Ελληνική οικονομία, ούτε στο νέο φορολογικό νόμο γίνεται η παραμικρή σχετική μνεία.

Φοβούνται να το αγγίξουν; Ή απλώς το αναβάλλουν γνωρίζοντας ότι η εκπλήρωση των εξαγγελιών έρχεται ούτως ή άλλως αντιμέτωπη τόσο με εγγενείς αδυναμίες όσο και με αρνήσεις συνεργασίας του κατεστημένου φορολογικού συστήματος;

Πώς είναι δυνατόν να συγκριθεί η περιουσία που αποκτήθηκε με τα δηλούμενα εισοδήματα, όταν από το νόμο,

και μέχρι το τέλος του έτους, δεν εφαρμόζεται το «πόθεν έσχες» και δεν απαιτείται να εξακριβωθεί το πού βρήκε ο φορολογούμενος τους πόρους: Για να αγοράσει μετοχές, ομόλογα ή μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων. Να αποκτήσει ένα ακίνητο, ως πρώτη κατοικία ή όχι. Να τοποθετήσει κεφάλαια σε επιχειρήσεις οποιασδήποτε νομικής μορφής, ανώνυμες εταιρείες, εταιρείες περιορισμένης ευθύνης ή προσωπικές εταιρείες.

Εξάλλου, μόλις φέτος εισήχθη, δειλά, η υποχρέωση δήλωσης όλων ανεξαιρέτως των εισοδημάτων, είτε αυτά απαλλάσσονται του φόρου είτε φορολογούνται αυτοτελώς. Αλλά και το Κράτος έως τώρα έχει αποδειχθεί αδύναμο να εισπράξει έσοδα από αδήλωτα εισοδήματα, τα οποία ήρθαν στην επιφάνεια μέσω του ελέγχου εμβασμάτων στο εξωτερικό και τις ανά καιρούς δημοσιευόμενες λίστες.

Και δεν θα μπορούσε, βέβαια, να είναι διαφορετικά τα πράγματα, όταν ένας πλήρης φορολογικός έλεγχος καλείται να καλύψει απαράγραπτα έτη που ξεκινούν από το 2000, ενώ από την βεβαίωση του φόρου μέχρι την όποια είσπραξης του θα μεσολαβήσει μία δεκαετία αντιπαραθέσεων ενώπιον των επιτροπών φιλικού διακανονισμού και των βραδυφλεγών, διοικητικών, δικαστηρίων.

Γιατί αν ο φορολογούμενος βρεθεί και ποινικά κατηγορούμενος για φοροδιαφυγή, «απλή» ή συνιστώσα ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, το μόνο βέβαιο είναι ότι μία στερητική της ελευθερίας ποινή στερεί επί της ουσίας το ίδιο το Κράτος τόσο από το ενδεχόμενο είσπραξης των ήδη βεβαιωμένων οφειλών (ποιος, πραγματικά, θα πλήρωνε αν ούτως ή άλλως κινδύνευε να φυλακισθεί;), όσο και, εκ των πραγμάτων, από μία παραγωγική πηγή μελλοντικών εσόδων από φόρους.

Για την δημιουργία και καθιέρωση του Περιουσιολογίου -για το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, συμφωνεί και η αξιωματική αντιπολίτευση- δύο είναι, κατ’ εμέ, τα κλειδιά της επιτυχίας: Απογραφή και Αμνηστία. Ολα τ’ άλλα είναι λόγια του αέρα ή κοσκίνισμα για να μην ζυμώσουν.

Και Αμνηστία δεν σημαίνει τίποτα άλλο πέρα από φορολόγηση της διαφοράς που θα προκύψει από τα δηλωθέντα εισοδήματα και την απογραφείσα περιουσία, με έναν σταθερό και ελκυστικό συντελεστή μεταξύ 5% και 20%, δίχως περαιτέρω συνέπειες και κυρώσεις, φορολογικές ή ποινικές.

Και φυσικά δίχως τη θέσπιση ενός επιπλέον «ποινικού αδικήματος με αυστηρή ποινή για όποιον δεν συμμορφωθεί και δεν δηλώσει την περιουσία του», όπως είχε εξαγγελθεί στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων της Κυβέρνησης τον Ιούλιο του 2012.

Το ζητούμενο είναι να γεμίσουν τα ταμεία του Κράτους, όχι οι φυλακές. Να πάρει το κράτος τα λεφτά π.χ. από τον Γαβαλά, τον Λαυρεντιάδη και όποιον άλλον μπορεί και όχι να γίνεται επικοινωνιακό παιχνίδι με προφυλακίσεις που καταλήγουν σε εγκλεισμούς σε VIP πτέρυγες και μεταγωγές σε νοσοκομεία και ψυχιατρεία.

Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να υπάρξει αληθινή ρήξη με το νοσηρό παρελθόν και να ανακτήσει ο πολίτης την εμπιστοσύνη του προς το Κράτος. Και το αντίστροφο. Διαφορετικά, και παρά τα μεγάλα και παχιά λόγια, θα διαιωνίζεται η συνήθεια κάθε κυβέρνηση να ψηφίζει και έναν φορολογικό νόμο, που ετησίως θα αναθεωρείται.

Όπως θα γίνει και με τον καινούργιο. Αν καταφέρουν, μέχρι τέλους του έτους, να εκδώσουν τις 3000 υπουργικές αποφάσεις που χρειάζεται για να τεθεί σε λειτουργία -ναι, μην απορείτε, τόσες περίπου χρειάζονται- εμένα να μου τρυπήσετε τη μύτη. Γι’ αυτό ετοιμαστείτε για νέες νομοθετικές παρεμβάσεις, που θα χτυπούν τη φοροδιαφυγή, από το 2014…