Όταν η γη χάθηκε κάτω από τα πόδια μας

Λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές ακούς τα πάντα: Ελάχιστοι είναι εκείνοι που δεν αισθάνονται πως όλα έχουν πάει στραβά, πως μας τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια, πως μας «ψεκάζουν», πως το ελληνικό υπέδαφος είναι κάτι παραπάνω από πλούσιο σε πετρέλαια και ορυκτά αλλά μας τα κρύβουν για να μην πλουτίσουμε και έχουμε απαιτήσεις, πως μας κυβερνούν συνεργάτες των ξένων που θέλουν να μας αρπάξουν τα πάντα… πως.. πως… πως…

Ναι η κατάσταση είναι ακραία και ακούς και ακραία πράγματα. Όμως το «κακό» όσο και αν δεν το θέλουμε

να το δεχτούμε ξεκίνησε τις καλές εποχές: Γιατί όταν τις καλές εποχές δεν επιδεικνύεις σύνεση, δεν «προλαμβάνεις», δεν έχεις γνώση του τι διακυβεύεται σε κάθε σου κίνηση… δύσκολα θα στρώσουν τα πράγματα στις «στραβές».

Ο δημόσιος υπάλληλος με την βιλάρα που σκόρπαγε χρήματα που λογικά δεν θα έπρεπε να έχει, καθώς ο μισθός του ήταν χαμηλός τις καλές εποχές γιγαντώθηκε βάζοντας το χέρι στο κρατικό μέλι. Όμως οι περισσότεροι «τυφλωμένοι» από την έπαυλη και την αμαξάρα του δημοσίου υπαλλήλου, ήθελαν να του μοιάσουν, τον θαύμαζαν. Κανείς δεν σκέφτηκε να τον καταγγείλει για παράδειγμα.

Το ίδιο και ο «επιχειρηματίας» με ένα μαγαζάκι που ακόμη και όταν το χρήμα έρεε το έβγαζε ζημιογόνο, αλλά με διαβατήριο την «κομματική ταυτότητα» και τις απευθείας αναθέσεις έργων και χορήγησης θαλασσοδανείων, έγινε μεγάλος και τρανός και φωτογραφιζόταν στα σοκάκια της Μυκόνου.. Αλλά και αυτόν όλοι τον θαύμαζαν και ήθελαν να του μοιάσουν και δώστου και αγόραζαν τα περιοδικά με τις φωτογραφίες του.

Όταν ο βουλευτής «Καλοχαιρέτας» έταζε λαγούς και πετραχήλια για την τάδε περιοχή και έργα και υποδομές και .. και.. και, αλλά ποτέ δεν έκανε κάτι, τον ψηφίζαμε και πάλι γιατί διόριζε τα παιδιά μας…

Αλλά και τώρα μάλλον πάλι στραβά αρμενίζουμε: Γιατί «θαυμάζουμε» όσους κραυγάζουν και όχι εκείνους που έχουν μια συνεπή και λογική πρόταση για την επόμενη ημέρα: Αλλά δυστυχώς αυτή την φορά η συγκεκριμένη λογική είναι εξηγήσιμη. Πέρα από το ότι όσοι διαχειρίστηκαν τα πράγματα τα τελευταία χρόνια δεν έπεισαν, όταν νοιώθεις την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια σου πιάνεσαι από όπου μπορείς.