Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος λάθους (…στην εκπαίδευση), του Κώστα Ιωακειμίδη

Tweet

Οι εκπαιδευτικοί , ως βασικοί παράγοντες του εκπαιδευτικού συστήματος, βιώνοντας καθημερινά την εκπαιδευτική διαδικασία στην πράξη , σχηματίζουμε άποψη την οποία και οφείλουμε να καταθέτουμε , ως ελάχιστη συνεισφορά στο σχετικό προβληματισμό που αναπτύσσεται , στα πλαίσια της ελληνικής κοινωνίας . Μ’ αυτό το σκεπτικό παραθέτονται και οι παρακάτω σκέψεις .

Οι διαδικασίες αξιολόγησης που θεσμοθέτησε και υλοποιεί το Υπουργείο Παιδείας

, οδηγούν σε υποβάθμιση της ποιότητας της δημόσιας εκπαίδευσης διότι δεν αντιμετωπίζουν κανένα από τα χρόνια , πραγματικά προβλήματά της , (υποχρηματοδότηση , έλλειψη μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και σταθερού πλαισίου , σχολική αποτυχία , ακαδημαϊκός αποκλεισμός , αναντιστοιχία ανάμεσα στην εκπαίδευση και στις κοινωνικές ανάγκες κ.τ.λ.) , αλλά και διότι δεν έχουν τη συναίνεση της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας και άλλες παράλληλες πρωτοβουλίες του Υπουργείου, τότε πιθανολογούμε ότι βαθμιαία θα οδηγηθούμε (άμεσα ή έμμεσα) , σε παραπέρα ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης, άρα σε αποκλεισμό μεγάλων τμημάτων των λαϊκών στρωμάτων από το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών από μονοπρόσωπα όργανα και η προσπάθεια ποσοτικοποίησης διαφόρων θεωρητικών και αφηρημένων δεικτών , χωρίς μάλιστα να λαμβάνονται υπόψη κοινωνικοί παράγοντες , θα οδηγήσουν στη γιγάντωση και στη θεσμική κατοχύρωση των πελατειακών δικτύων και της διαφθοράς , αλλά και στη συρρίκνωση κάθε έννοιας παιδαγωγικής ελευθερίας ,αξιοκρατίας και δημοκρατικής λειτουργίας της σχολικής μονάδας , στοιχεία ιδιαίτερα απαραίτητα για την εύρυθμη και ομαλή λειτουργία τους .

Έτσι θα διαμορφωθεί μια νέα , αναχρονιστική , ανορθολογική ,στρεβλή και επιφανειακή πραγματικότητα στα εκπαιδευτικά μας πράγματα .

Ο πολλαπλασιασμός των λεγόμενων «πειραματικών» ή «πρότυπων» σχολείων , θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια , σε σχολεία πολλών ταχυτήτων και σε διάσπαση του ενιαίου , ισότιμου και δημοκρατικού χαρακτήρα της εκπαιδευτικής διαδικασίας , σε βάρος των μαθητών που προέρχονται από τα λιγότερο ευνοημένα κοινωνικά στρώματα .

Η πίεση που θα ασκηθεί μέσω της αξιολογικής διαδικασίας , είναι σίγουρο ότι άμεσα ή έμμεσα , θα μεταφερθεί και στους μαθητές , με αρνητικές συνέπειες για την πρόοδο και την ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξή τους .

Όλο αυτό το συντηρητικό πλαίσιο θα οδηγήσει στην αύξηση της σχολικής αποτυχίας και του σχολικού αποκλεισμού .

Η εκπαίδευση θα προσανατολιστεί από το «είναι» στο «φαίνεσθε» .

Η ακύρωση της δημόσιας εκπαίδευσης ως δημοκρατικού μηχανισμού κοινωνικής κινητικότητας , θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη ταξική στεγανοποίηση , σε ακόμα μεγαλύτερη κοινωνική αδικία , σε ακόμα μεγαλύτερη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής .

Είναι επιτέλους καιρός , να αρχίσει ένας σοβαρός , υπερκομματικός διάλογος για τη δημόσια εκπαίδευση πριν να είναι αργά .

Ιστορικά , η δημόσια εκπαίδευση ήταν , τις προηγούμενες τουλάχιστον δεκαετίες , ένας από τους ελάχιστους τομείς της δημόσιας διοίκησης που λειτούργησε αρκετά αποτελεσματικά , σε σχέση βέβαια και με τις επενδύσεις που έγιναν . Καταπολεμήθηκε ο αναλφαβητισμός και μειώθηκε το εκπαιδευτικό/μορφωτικό χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς , ανάμεσα στις μεγάλες πόλεις και στην επαρχία .

Βοήθησε επίσης σε σημαντικό βαθμό στην ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας συνολικά , σε όλους τους τομείς και στη μείωση της απόστασης που μας χώριζε από τις άλλες αναπτυγμένες κοινωνίες της Ευρώπης και της Αμερικής .

Η δημόσια εκπαίδευση , με τα όποια προβλήματά της , κάλυψε το σύνολο της ελληνικής νεολαίας την περίοδο της μεταπολίτευσης .

Ήταν λαϊκή απαίτηση που κατακτήθηκε με αγώνες και συνέβαλλε αποφασιστικά στη υπέρβαση της μετεμφυλιακής μιζέριας .

Έτσι και σήμερα χρειάζεται σχέδιο ,αποφασιστικότητα και αγώνες για την προάσπιση και τη βελτίωσή της .

Δυστυχώς φαίνεται ότι για κάποιους αποτελεί περιττή καταναλωτική δαπάνη .

Ας μη τους αφήσουμε να μας οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερα αδιέξοδα!

Tags: αξιολόγησηΚώστας Ιωακειμίδης Tweet

View the discussion thread.