Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Βάσει του μνημονίου δεν υπάρχει καμία περίπτωση κρατικοποίησης των τραπεζών. Η παρουσία του δημόσιου τομέα θα είναι έμμεση και προσωρινή καθώς το αργότερο εντός 5ετίας θα πρέπει να έχει πουλήσει όλες τις συμμετοχές του σε τράπεζες.

Την κρατικοποίηση των τραπεζών, που θα δεχθούν κρατική

βοήθεια στο πλαίσιο της ανακεφαλαιοποίησης υποστηρίζουν –τουλάχιστον στη θεωρία- το σύνολο των πολιτικών κομμάτων θεωρώντας ότι η διατήρηση του ιδιωτικού ελέγχου αποτελεί χαριστική πράξη υπέρ των ιδιωτών μετόχων.

Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ριζικά διαφορετική καθώς βάσει του Μνημονίου η παρουσία του δημόσιου τομέα στο τραπεζικό σύστημα μπορεί να είναι μόνο προσωρινή και έμμεση, μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Το ΤΧΣ απολαμβάνει, βάσει τον συμβάσεων που έχει υπογράψει η χώρα στο πλαίσιο του μνημονίου, απόλυτη διοικητική αλλά και νομική ανεξαρτησία. Είναι χαρακτηριστικό ότι απαγορεύεται ρητά τα μέλη του ταμείου να δέχονται συμβουλές ή κατευθύνσεις από την κυβέρνηση. Το ΤΧΣ έχει αποστολή την ανακεφαλαιοποίηση, την αναδιάρθρωση των τραπεζών και την πώλησή τους σε ιδιώτες εντός το εντός πέντε ετών. Για την πώληση των τραπεζών δεν υπάρχει όριο τιμής και σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις της τρόικας, από τα 50 δισ. ευρώ που θα τοποθετήσει το Δημόσιο για την ανακεφαλαιοποίηση – αναδιάρθρωση των τραπεζών, θα ανακτηθούν περίπου 16 δισ. ευρώ.

Όλα αυτά τα κόμματα και οι πολιτικοί είτε τα αγνοούν είτε τα αποκρύπτουν για να αποκομίσουν βραχυπρόθεσμα πολιτικά οφέλη. Αν περάσουν όλες οι τράπεζες στον έλεγχο του ΤΧΣ μπορεί τα κόμματα να «πανηγυρίζουν ότι κρατικοποίησαν» τις τράπεζες ωστόσο στην πραγματικότητα ήδη θα μετρά αντίστροφα ο χρόνος για την πώλησή τους σε ιδιώτες.

Στην πραγματικότητα τα περί κρατικοποίησης των τραπεζών, όσο είμαστε στο ευρώ, μόνο για μικροπολιτική εκμετάλλευση μπορούν να υποστηρίζονται.

Ακόμα χειρότερα, αν η ανακεφαλαιοποίηση γίνει με τρόπο που εξοντώσει τους σημερινούς μετόχους τότε όταν φτάσει η στιγμή της πώλησης των συμμετοχών του ΤΧΣ (εντός 5ετίας), θα γίνει σε ξένους καθώς είναι αμφίβολο αν θα υπάρχει δυνατότητα ελλήνων μετόχων (που θα έχουν υποστεί την δραματική απομείωση της περιουσίας τους) να μπορέσουν να αγοράσουν μια τράπεζα. Έτσι θα δούμε τον ολικό αφελληνισμό του τραπεζικού συστήματος και την μεταφορά των κέντρων λήψης αποφάσεων εκτός Ελλάδος.