Η ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ. ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ

Ο Αντ. Σαμαράς παρουσίασε χθες την πρόταση της Ν.Δ. για την ανάπτυξη της χώρας. Ορθά έπραξε. Και μακάρι να το είχε κάνει νωρίτερα και όχι σε προεκλογικό χρόνο. Μακάρι να έκαναν το ίδιο και όλοι οι άλλοι. Μακάρι η αντιπαράθεση των κομμάτων να γίνονταν στις εθνικές προτεραιότητες, στα οικονομικά προγράμματα, στα πολιτικά σχέδια στις θεσμικές αλλαγές και στις κοινωνικές μεταβολές που προτίθενται να κάνουν.

Μακάρι ο δημόσιος διάλογος να επικεντρώνονταν στα ουσιώδη.

Και μακάρι να ήταν συγκεκριμένος και όχι γενικός και νεφελώδης. Γιατί η χώρα από αυτό πάσχει. Όλοι ομιλούν για όλα και συνήθως δεν λένε τίποτε ή λένε αυτά που θέλει να ακούσει το πόπολο. Και λέω πόπολο γιατί έτσι, απαξιωτικά, αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι τους πολίτες.

Ο Σαμαράς μπορεί να πιστεύει όλα όσα είπε χθες. Την ίδια πίστη υποθέτω έχει και ο Τσίπρας στα δικά του λόγια και υποσχέσεις. Το ίδιο και ο Βενιζέλος, ο Κουβέλης, ο Κουτσούμπας, όλοι τους. Δεν αμφισβητώ τις προθέσεις τους° παρότι διατηρώ έντονες αμφιβολίες και γι' αυτές. Αμφισβητώ την αλήθεια όσων λέγονται και πρωτίστως την ικανότητά τους να τα υλοποιήσουν.

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Μας είπε χθες ο πρωθυπουργός πως θα μειωθεί η φορολογία. Αμήν. Μακάρι. Επιτέλους. Μπράβο του. Ποιός δεν το θέλει. Ερωτώ όμως εγώ ο καψερός: Πότε; Όταν σχεδόν κάθε μήνα είτε αλλάζει η φορολογία είτε επιβάλλονται νέοι φόροι και χαράτσια είτε εκδίδονται διευκρινιστικές εγκύκλιοι που προσθέτουν νέα βάρη, γιατί να πιστέψουν οι πολίτες ότι αυτό θα γίνει.

Όταν το υπουργείο Οικονομικών δεν κάνει άλλη δουλειά από το να εκδίδει, μέρα παρά μέρα, φετφάδες για το πως θα αρπάξει και την τελευταία δεκάρα από τον φορολογούμενο και τις επιχειρήσεις, πόση αξιοπιστία μπορεί να έχει η πρωθυπουργική δήλωση; Όταν τα γραφεία του ΣΔΟΕ είναι η σύγχρονη «Μπουμπουλίνας», πως θα ξεπεραστούν η καχυποψία και η αμφιβολία;

Όταν έχουμε φτάσει στο σημείο πριν ξαπλώσουμε να κοιτάμε κάτω από το κρεβάτι μήπως είναι κρυμμένος κάποιος εφοριακός για να ελέγξει αν μπορούμε να δικαιολογήσουμε τα χρήματα με τα οποία αγοράσαμε το σώβρακο που φοράμε, πόση αξία μπορεί να έχει η εξαγγελία περί μειώσεως της φορολογίας; Όταν η παροχή υπηρεσιών εκλαμβάνεται περίπου ως διακίνηση ναρκωτικών και πάντως εξ ορισμού ύποπτη συναλλαγή, γιατί οι πολίτες να θεωρήσουν πως είναι μια εξαγγελία που θα τηρηθεί;

Όταν, για το κράτος, το κέρδος έχει καταστεί συνώνυμο της απάτης, γιατί ο έμπορος, ο ελεύθερος επαγγελματίας, ο επιχειρηματίας μικρός ή μεγάλος, να πιστέψει ότι αυτό θα αλλάξει; Όταν η περιουσία, κινητή και ακίνητη, αντιμετωπίζεται σαν έγκλημα καθοσιώσεως και η ατομική ιδιοκτησία θεωρείται αμάρτημα χειρότερο κι από την εξαθλίωση, γιατί να πιστέψουμε ότι οι αστοί πολιτικοί ξανάγιναν, επιτέλους, αστοί και θα σταματήσουν την επιμόρφωση στον μαρξισμό-λενινισμό;

Αν είναι να καταργήσουν τους φορολογικούς νόμους που φτιάχνουν, τότε γιατί τους φτιάχνουν; Γιατί δεν ξεκινάνε από αυτό που υπόσχονται ότι θα φτιάξουν στο μέλλον; Επειδή τώρα βρισκόμαστε σε ανάγκη; Επειδή υπάρχει κρίση; Επειδή είμαστε σε καθεστώς μνημονίου; Μα, ένα σημαντικό μέρος της κρίσης, της ύφεσης και της ανεργίας οφείλεται και στην υπερφορολόγηση. Όχι στην άδικη φορολόγηση, στην υπερφορολόγηση - γιατί φορολογούν, αδιακρίτως, ό,τι κινείται και δεν κινείται.

Εξ αιτίας της φορομπηχτικής τους πολιτικής γονατίζουν οι άνθρωποι και οι επιχειρήσεις. Γι' αυτό, συν τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, πέφτει η κατανάλωση, γι' αυτό κλείνουν τα μαγαζιά, γι' αυτό θεριεύει η ανεργία, γι' αυτό μελαγχολούν, μέχρι και αυτοκτονούν, οι άνθρωποι. Γι' αυτό υπάρχει θυμός, οργή και μίσος.

Αν η Ν.Δ. και η Ελιά δεν πάνε καλά ή πάνε χάλια στις εκλογές ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος ας μην εκπλαγούν. Η ήττα τους θα έχει όνομα. Θα λέγεται Στουρνάρας. Ας ψάξουν την αιτία στο υπουργείο Οικονομικών. Η απόλυτη ταύτιση του τσάρου της Οικονομίας με την πολιτική και τα σχέδια του Σόϊμπλε και της Μέρκελ για τη χώρα μας και το Νότο της Ευρώπης είναι αυτή που θα βάλει φωτιά στις κάλπες.

Τον Σαμαρά δεν τον υπονομεύει ο Τσίπρας, τον υπονομεύει ο Στουρνάρας. Την κυβερνητική σταθερότητα δεν την απειλεί ο ΣΥΡΙΖΑ, την απειλεί το υπουργείο Οικονομικών. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι η πλατεία Κουμουνδούρου, είναι η πλατεία Συντάγματος. Εκεί ας αναζητήσουν τον ένοχο και τις αιτίες. Εκεί είναι η πηγή του κακού. Εκεί εδρεύουν ο Στουρνάρας και ο βοηθός του ο Θεοχάρης.

Αυτοί παραδίδουν στην πυρά την οικονομία της χώρας. Αυτοί καταστρέφουν τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις. Αυτοί λειτουργούν την υψικάμινο όπου λιώνουν τους πολίτες. Κανένα Σχέδιο Εθνικής Ανάπτυξης και Ανασυγκρότησης δεν μπορεί να γοητεύσει τους πολίτες όσο οι σημερινοί ένοικοι του υπουργείου Οικονομικών παραμένουν σημαιοφόροι του νεοφιλελεύθερου λιμοκαθαρτηρίου στο οποίο μας έχουν οι κεντροευρωπαίοι Τεύτονες.

Και μια τελευταία παρατήρηση: Ναι, δημοσιονομική πρόοδος υπήρξε. Πόσο όμως αυτή είναι βιώσιμη αν αλλάξει το υφιστάμενο μίγμα οικονομικής πολιτικής; Έχω τη γνώμη ότι οι δημοσιονομικές επιτυχίες είναι άρρηκτα δεμένες με το αρχιτεκτονικό σχέδιο τρόικας-Στουρνάρα. Οι παραδοχές για τα ελλείμματα, το χρέος, την ύφεση, την απασχόληση, την ανταγωνιστικότητα στηρίζονται αποκλειστικά σ' αυτό. Για αυτό και δεν δέχονται ούτε ο Στουρνάρας ούτε οι δανειστές μας να το αλλάξουν.

Αν αυτό τροποποιηθεί όχι 750.000 νέες θέσεις εργασίας δεν θα έχουμε, αλλά το 2021, αντί για τον εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων από την εθνική παλιγγενεσία, θα έχουμε τη Νέα Ελληνική Επανάσταση. Όχι κατά των Οθωμανών, αλλά των Βαυαρών και των ντόπιων προεστών τους...