«Η Κύπρος δεν πουλάει»

Με αυτή τη φράση αντιμετώπιζαν τα εγχώρια ΜΜΕ επί δεκαετίες τη μαρτυρική μεγαλόνησο, ακόμα και όταν έπαψε να φαντάζει τόσο μαρτυρική. Πήγαινε ο απλός δημοσιογράφος στον αρχισυντάκτη του ζητώντας να γράψει κάτι για τη Κύπρο και έπαιρνε ως απάντηση την προτροπή: «Αν θέλεις να υπογράψεις κάτι για τη Κύπρο και να διαβαστεί γράψε για καμία συνταγή σιεφταλιάς με χαλούμι»!
Δεν γνωρίζω, ειλικρινά, αν

έχουν αλλάξει τελευταία τα πράγματα. Από όσο όμως πρόλαβα να δω , δεν έγινε και κάνα πανηγύρι στον γραπτό και ηλεκτρονικό Τύπο με τις πρόσφατες Κυπριακές εκλογές . Οπότε αποφάσισα, σε πείσμα κάθε αναγνωσιμότητας, ότι σήμερα αντί να γράψω για παράδειγμα για τα ‘Όσκαρ να ασχοληθώ με το δεύτερο γύρο των Κυπριακών εκλογών, όσο αντιεμπορικό κι αν φαντάζει το θέμα . Ή , μήπως δεν είναι και τόσο ανιαρό ;

Να, λοιπόν , που σήμερα στις 10 το βράδυ στο κλειστό στάδιο «Τάσσος Παπαδόπουλος- Ελευθερία» στη Λευκωσία θα γίνει η ανακήρυξη του νέου, και έβδομου κατά σειρά, Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αναμένεται να εκλεγεί το φαβορί του πρώτου γύρου Νίκος Αναστασιάδης για τον οποίο εκλογολόγοι και δημοσκόποι ακόμα απορούν πως δεν έφτασε από την πρώτη Κυριακή στη νίκη. Προφανώς τους διέφυγε ότι τα αποτελέσματα τα αποφασίζουν οι ψηφοφόροι στις κανονικές κάλπες και όχι στα γκάλοπ και στα έξιτ πολ.

Όπως πάντως κι αν έχει, το ζήτημα της σημερινής ψηφοφορίας επικεντρώνεται σε τρία βασικά ζητήματα. Καταρχήν στο ότι για πρώτη φορά οι Κύπριοι ψηφοφόροι οδεύουν στη κάλπη με το άγχος επερχόμενων, αλά Ελληνικά, δεινών. Το βάθεμα της ύφεσης στην οικονομία, το μπατάρισμα των δημοσιονομικών και το βούλιαγμα του ντόπιου τραπεζικού συστήματος κουβαλάει άρον άρον το εφιάλτη του μνημονίου στη πατρίδα τους. Για την ώρα δεν έχουν πάρει χαμπάρι το τι τους ξημερώνει με την υπαγωγή σε μηχανισμό στήριξης. Γιατί άλλο είναι να μαθαίνεις τις συμβαίνει στη Πορτογαλία ή την Ιρλανδία και άλλο να το υφίστασαι στο πετσί σου.

Χειρότερο όμως και από την άγνοια είναι ότι η εγχώρια κοινωνία αρνείται, περισσότερο κι από την ελληνική, να καταλάβει ότι έχει κι εκείνη ευθύνες για το ναυάγιο. Η εμμονή, άλλωστε σε μια χρεοκοπημένη περίοδο συνολικά, και όχι μόνο στην οικονομία, διαπερνά τα την πλειονότητα των μεγάλων Κυπριακών κομμάτων. Και να σου τώρα επίμονη και απειλητική η τρόικα να καταφθάνει στη μεγαλόνησο ως αιχμή του δόρατος των «κουτόφραγκων». Εκείνων, δηλαδή, που η μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων θεωρούσαν ότι ξεγέλασαν, με τα «μαγικά» κόλπα των κομμάτων τους , όταν η Κύπρος μπήκε στην Ε.Ε. χωρίς να λυθεί το Κυπριακό.

Με αυτό συνδέεται το δεύτερο μεγάλο ζήτημα της χώρας καθώς διακινούνται έντονα οι φήμες ότι δεν θα υπάρξει ευρωπαϊκή οικονομική στήριξη αν δεν δεσμευτεί ο νέος πρόεδρος στην επίλυση του Κυπριακού. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα μια και επανέρχεται το φάντασμα το σχεδίου Ανάν του οποίου το φαβορί των σημερινών εκλογών υπήρξε υπέρμαχος και φανατικούς προπαγανδιστές δίχως να μασάει τα λόγια του. Και επειδή το σχέδιο Ανάν δεν αποτελεί κάτι που κλειδώθηκε δια παντός στα χρονοντούλαπα της ιστορίας, η ανακίνηση των σεναρίων σύνδεσης μιας «τελικής λύσης» του Κυπριακού με την οικονομική βοήθεια αυξάνει τη δυσπιστία των εκλογέων προς τις διπλωματικές διευθετήσεις, δηλαδή τις αφόρητες πιέσεις, της ευρωπαϊκής ελίτ.

«Έχε γούστο», αναρωτιέται ο μέσος Κύπριος ψηφοφόρος , «να ψηφίσω τώρα σε ανεξάρτητο κράτος, και στις επόμενες σε αμφιλεγόμενο κρατικό μόρφωμα; Χώρια που ο επόμενος πρόεδρος ενδέχεται να είναι Τούρκος, όπως εκ περιτροπής εκλογή προέβλεπε το Σχέδιο Ανάν». Κάπου εκεί σκαλώνει κάθε καλή πρόθεση ώστε οι δυο κοινότητες να προσπαθήσουν να λειτουργήσουν μαζί στο νησί. Την κάνει αποτρεπτική και μόνο η υποψία της Ελληνικής πλευράς ότι μπορεί να ηγηθεί της χώρας ομοεθνής του θύτη και συνεχιστή της κατοχής Κυπριακού, άρα ευρωπαϊκού, εδάφους, και προπάντων υπεύθυνου της μη επίλυσης, μέχρι σήμερα, του κυπριακού προβλήματος. Και μάλιστα την μεθεπόμενη πενταετία.

Η χρονολογική περίοδος δεν είναι αυθαίρετη και αφορά το τρίτο μεγάλο διακύβευμα των σημερινών εκλογών. Πολύ απλά γιατί είναι κοινή πεποίθηση στο νησί ότι από το 2018 θα αρχίσει σταδιακά να απολαμβάνει τα πλούσια οφέλη από τα πρόσφατα ανακαλυφθέντα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Επομένως τίθεται επιτακτικά η ανάγκη δημιουργίας αναχώματος απέναντι στους εταίρους για τους οποίους εκτιμάται ότι, λόγω της έκτακτης οικονομικής ανάγκης στην οποία βρίσκεται η χώρα, θα βρουν ευκαιρία να βάλουν χέρι στο φυσικό της πλούτο. Για την ώρα δίνονται διαβεβαιώσεις ότι ο ορυκτός πλούτος δεν πρόκειται να θιχτεί και να παραδοθεί στους πιστωτές. Μένει να αποδειχθεί υπό τη νέα της ηγεσία ότι , κυριολεκτικά, η Κύπρος δεν πουλάει.