ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

ΕΑΔΕ για τους ναζί!

Ιούλιος 1974. Η χούντα των συνταγματαρχών πέφτει, ο Καραμανλής γυρίζει στην Ελλάδα. Η Δημοκρατία αποκαθίσταται. Ωστόσο, ο κίνδυνος εκτροπής, τον πρώτο καιρό τουλάχιστον, καραδοκούσε.

Τότε, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ατρόμητος προ του γελοίου, χαρακτήριζε την πτώση της χούντας και την κυβέρνηση εθνικής ενότητας

του Καραμανλή ως… «αλλαγή νατοϊκής φρουράς» (!), η ανανεωτική Αριστερά είχε τις δικές της επεξεργασίες. Και τον δικό της, ανυπέρβλητο ηγέτη. Ο Λεωνίδας Κύρκος παρουσίασε τους «Στόχους του Έθνους»: ένα κείμενο-μανιφέστο, το οποίο δεν έφερνε απλώς στα ελληνικά μέτρα το ρεύμα του «ευρωκομουνισμού», αλλά ταυτόχρονα έθετε στέρεες βάσεις για μία πρωτοβουλία μείζονος πολιτικής σημασίας και τεράστιας εμβέλειας: την ΕΑΔΕ.

Ο Κύρκος, μπροστά στον κίνδυνο μιας εκτροπής και ενός βίαιου πισωγυρίσματος στον «γύψο», παραμέρισε τις –υπαρκτές σε όλα τα άλλα θέματα, προφανώς- πολιτικές διαφορές μεταξύ Αριστεράς, Δεξιάς, Κέντρου και εισηγήθηκε την Εθνική Αντιδικτατορική Δημοκρατική Ενότητα. Απηύθυνε κάλεσμα από την κομουνιστική  Αριστερά ως την αντιχουντική Δεξιά, με στόχο την «οχύρωση» του Δημοκρατικού πολιτεύματος, την αποτροπή παλινόρθωσης τυχόν «νοσταλγών» της Δικτατορίας, αλλά και την εξάλειψη των «σταγονιδίων» στο στρατό, τα σχολεία, τη δημόσια διοίκηση, την εκπαίδευση κ.ο.κ. Ήταν για τέτοιες πρωτοβουλίες, που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει στον Λεωνίδα Κύρκο ότι «είναι σε λάθος χρόνο, σε λάθος τόπο, σε λάθος κόμμα». Αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.

Σήμερα, η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει από «σταγονίδια». Ούτε ο πρωθυπουργός είναι αναγκασμένος να διανυκτερεύει ινκόγκνιτο στα υπόγεια της «Μεγάλης Βρετανίας» και σε κότερα στο Φάληρο.

Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι η Δημοκρατία δεν βρίσκεται σε κίνδυνο. Και πως δεν είναι απαραίτητη μία νέα ΕΑΔΕ, παρά το βαθύ διαχωριστικό παράγοντα του Μνημονίου, που έχει χωρίσει στα δυο το πολιτικό σκηνικό και διαπερνά οριζόντια όλους τους χώρους: τη Δεξιά, την Κεντροδεξιά, το Κέντρο, ακόμη και την Αριστερά.

Η Δημοκρατία, λοιπόν, είναι σε κίνδυνο. Μόλις προχθές, ο αρχηγός της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, μιλώντας στους νέους της οργάνωσής του, παραδέχθηκε ότι χαιρετά ναζιστικά: «εμείς μπορεί να σηκώνουμε το χέρι και να χαιρετάμε έτσι (σ.σ. στο σημείο αυτό, χαιρέτισε ναζιστικά) αλλά τα χέρια αυτά είναι καθαρά», μας ενημέρωσε ο αρχιναζί. Ξεχνώντας, προφανώς, το αίμα των αθώων μεταναστών που έχουν βασανιστεί από τα «καθαρά χέρια» των ταγμάτων εφόδου, ο Μιχαλολιάκος εισήγαγε ένα νέο επιχείρημα στο πολιτικό σκηνικό: «εντάξει, μπορεί να είμαστε ναζί, αλλά δεν έχουμε κλέψει, δεν έχουμε φάει, δεν έχουμε πάρει μίζες».

Όμως, η σοκαριστική παραδοχή του αρχηγού των ναζί ήταν η σταγόνα μόνο που ξεχείλισε το ποτήρι. Στην Ολομέλεια της Βουλής έχουν χαρακτηριστεί οι μετανάστες ως «τρισάθλιοι και υπάνθρωποι», ενώ στο Περιστύλιο έχει διατυπωθεί προτροπή χρυσαυγίτη προς πολιτικό αντίπαλο –on camera- να μην είναι τόσο σκληρός, «γιατί θα σκίσει κανά καλσόν».
Μερικές μέρες νωρίτερα,