ΓΙΑΤΙ Ο ΔΙΩΤΗΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΛΛΟ ΣΤΙΚΑΚΙ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΕΕΣ ΑΡΛΟΥΜΠΕΣ…

Από την αρχή που ξέσπασε ο θόρυβος για τη λαθροχειρία στη λίστα Λαγκάρντ οι περισσότεροι έριξαν τον λίθο του αναθέματος στον Γ. Παπακωνσταντίνου. Και ήταν φυσικό. Τα ονόματα των συγγενών του είχαν εξαφανιστεί από τη λίστα.

Από του σημείου αυτού και μέχρι να καταργηθεί όμως το τεκμήριο της αθωότητας υπάρχει μεγάλη απόσταση. Και στην περίπτωση Παπακωνσταντίνου καταργήθηκε. Δεν ξέρω γιατί ή μάλλον ξέρω, αλλά δεν είναι της παρούσης, σχεδόν όλοι ζητούσαν την κεφαλή του επί πίνακι. Ήθελαν να σταυρωθεί πριν να δικαστεί.

Και πρώτοι από όλους οι κυβερνητικοί εταίροι. Για προφανείς λόγους.

Στη συνέχεια, το ΠΑΣΟΚ, το οποίο τον διέγραψε από τα κομματικά μητρώα επειδή προφανώς θεώρησε ότι μ’ αυτόν τον τρόπο αθωώνεται ο Βενιζέλος, τον οποίον είχε στοχοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά τρίτον, τα Μέσα Ενημέρωσης. Προφανώς αυτά το έπραξαν είτε γιατί είχαν ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί του -από την εποχή που ήταν πανίσχυρος υπουργός, είτε επειδή πίστεψαν ότι με αυτό τον τρόπο ικανοποιούσαν την οργή της κοινωνίας, η οποία ήθελε στην αρένα το αίμα του «υπουργού του μνημονίου».

Και κατά τέταρτον, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, για προφανείς επίσης λόγους πολιτικής αντιπαράθεσης και εκμετάλλευσης. Όλοι αυτοί έσπευσαν να ετοιμάσουν το κατηγορητήριο, με το οποίο ο τέως «τσάρος» της Οικονομίας θα αποκεφαλίζονταν στο Ειδικό Δικαστήριο.

Και ξαφνικά, αποκαλύπτεται ότι δεν είναι ο Παπακωνσταντίνου αυτός που έκανε την αλλοίωση στη λίστα. Εκ παραλλήλου, σύμφωνα με τα όσα κατέθεσαν οι εξαδέλφες του στον οικονομικό εισαγγελέα, δεν είχε και το κίνητρο για να το κάνει, αφού τα χρήματα στην Ελβετία ήταν νόμιμα και φορολογημένα.

Σαφέστατα ο Παπακωνσταντίνου έκανε λάθος χειρισμούς από την αρχή. Από την ώρα και τον τρόπο που παρέλαβε το CD από τους Γάλλους μέχρι τη μεταγραφή σε στικάκι και τον τρόπο φύλαξής του. Λάθος του ήταν και το ότι δεν προχώρησε εξαρχής στη συγκρότηση ειδικής επιτροπής ελέγχου, η οποία θα ερευνήσει με απόλυτη μυστικότητα τη λίστα.

Το γεγονός ότι πράγματι είχε τη βούληση -κάτι που αποδεικνύεται και με έγγραφα που έχει στην κατοχή του ο κ. Πεπόνης- να γίνει ο έλεγχος, δεν τον απαλλάσσει από την ευθύνη ότι ο έλεγχος, έστω και με υπαιτιότητα του ΣΔΟΕ, δεν έγινε. Την ίδια ευθύνη όμως με τον Παπακωνσταντίνου έχει και ο Βενιζέλος που επίσης επί υπουργίας του δεν έγινε ο έλεγχος.

Αυτό όμως συνιστά πολιτική και όχι ποινική ευθύνη, αφού είναι δύσκολο σε ένα δικαστήριο να προσδιορίσει τον χρόνο εντός του οποίου πρέπει να περατωθεί μια τέτοια έρευνα, όταν μάλιστα υπάρχει και το προηγούμενο παρόμοιων υποθέσεων που ο έλεγχος τους καθυστερεί για πολλά χρόνια.

Ας έρθουμε όμως στα νέα δεδομένα. Τι έχουμε; Η πραγματογνωμοσύνη έδειξε ότι το στικάκι, στη βάση του οποίου στήθηκε το κατηγορητήριο, δημιουργήθηκε στις 8 Ιουλίου. Τότε ούτε Παπακωνσταντίνου υπάρχει, ούτε Βενιζέλος. Ο πρώτος έχει φύγει από υπουργός και ο δεύτερος δεν το έχει παραλάβει ακόμη. Απομένει λοιπόν ο Διώτης, ο ειδικός γραμματέας του ΣΔΟΕ, στον οποίον ο Παπακωνσταντίνου είχε δώσει το στικάκι.

Λένε αρλούμπες όσοι υποστηρίζουν ότι αυτό δεν σημαίνει τίποτε, και ότι μπορεί να υπάρχει και άλλο στικάκι, και αυτό να είναι απλώς ένα αντίγραφο που έκανε ο Διώτης και αρκεί να παρουσιάσει το άλλο στικάκι για να ξαναγυρίζουν οι υποψίες στον Παπακωνσταντίνου.

Ας δούμε γιατί λένε αρλούμπες, αφού πρώτα ξεκαθαρίσουμε ότι, εάν στο στικάκι της 8 Ιουλίου δεν υπάρχουν μεταγενέστερες παρεμβάσεις, ο Βενιζέλος είναι αθώος του αίματος και έχει δίκαιο να διαμαρτύρεται. Το μόνο που μπορεί να του προσάψει κάποιος είναι γιατί δεν προχώρησε τον έλεγχο και έμεινε στη νομική εκτίμηση ότι ως προϊόν υποκλοπής δεν μπορεί να αξιοποιηθεί.

Ας επανέλθουμε στις αρλούμπες. Το στικάκι στο οποίο στηρίχθηκε το κατηγορητήριο είναι αυτό της 8ης Ιουλίου και όχι κάποιο άλλο. Με αυτό το στικάκι έγινε η σύγκριση με το νέο που (ξανα)έστειλαν οι Γάλλοι και διαπιστώθηκε ότι υπήρξαν αλλοιώσεις. Με βάση λοιπόν αυτό το στικάκι ο Παπακωνσταντίνου και ο Βενιζέλος πρέπει να απαλλαγούν από την κατηγορία της αλλοίωσης και στη θέση τους να μπει ο Ι.Διώτης. Τόσο απλά.

Υπάρχει όμως περίπτωση, λένε κάποιοι, μάλλον αφελείς, τουλάχιστον περί τα νομικά, να προσκομιστεί κάποιο άλλο στικάκι. Ποιός να το προσκομίσει; Ο Διώτης, απαντούν. Μα, αν ο Διώτης παραδεχθεί ότι είπε ψέμματα, ότι το στικάκι που έδωσε στο Βενιζέλο δεν είναι αυτό που του έδωσε ο Παπακωνσταντίνου και ότι είχε κάνει αντίγραφο, θα αντιμετωπίσει μεγαλύτερη κατηγορία. Θα κατηγορηθεί είτε για υπεξαγωγή και ιδιοποίηση δημοσίου εγγράφου με σκοπό ή ενδεχόμενο δόλο την τέλεση εγκλήματος π.χ. εκβίαση, είτε για συνομωσία κατά του κράτους. Ό,τι δηλαδή η παραγωγή του αντιγράφου και ο ισχυρισμός του, πως το στικάκι που έδωσε στο Βενιζέλο είναι αυτό που του έδωσε ο Παπακωνσταντίνου, αποσκοπούσε στην πρόκληση της πολιτικής αναταραχής που βιώνουμε.

Ο Ιωάννης Διώτης είναι έμπειρος νομικός, πρώην εισαγγελέας γαρ, και τα γνωρίζει αυτά. Γι’ αυτό και πιθανότατα θα παραμείνει στην αρχική του κατάθεση, ό,τι δηλαδή δεν έβγαλε κανένα αντίγραφο και το στικάκι που παρέδωσε στον Βενιζέλο είναι αυτό που του έδωσε ο Παπακωνσταντίνου. Εμμένοντας σ’ αυτή του την κατάθεση έχει ένα πλεονέκτημα. Επειδή ο ίδιος, όπως λέγεται, δεν έχει γνώσεις χειρισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών είναι προφανές ότι θα έδωσε σε κάποιον άλλον να δει και να του πει τι περιέχει το στικάκι. Και πιθανότατα αυτός ο άλλος να είναι και αυτός που έκανε το αντίγραφο. Αρκεί λοιπόν να πει ποιός είναι αυτός ο άλλος. Αν δηλαδή είναι κάποιος υπάλληλος του ΣΔΟΕ ή κάποιο άλλο πρόσωπο.

Εν κατακλείδι, ο Διώτης από μάρτυρας γίνεται κατηγορούμενος και ενδεχομένως θα πέσει στα μαλακά εάν αποδειχθεί ότι δεν ήταν ο ίδιος, αλλά κάποιος άλλος αυτός που παρήγαγε το στικάκι της 8ης Ιουλίου. Οι Παπακωνσταντίνου – Βενιζέλος απαλλάσσονται από ποινικές εθύνες. Τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας, και εφόσον δεν συμβεί κάποια άλλη ανατροπή στην υπόθεση. Το λέμε αυτό γιατί αποδεικνύεται ότι στην Ελλάδα ούτε σοβαρή κομπίνα ή συνομωσία δεν μπορούμε να κάνουμε, άρα το να διατηρούμε τις αμφιβολίες είναι και ένα είδος αυτοπροστασίας.

Αναρωτιόμαστε βέβαια τι θα κάνουν, με βάση τα νέα δεδομένα, τα κόμματα; Θα επιμείνουν στις τρεις προτάσεις που έχουν καταθέσει για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής κατά συγκεκριμένων προσώπων; Το λογικό είναι είτε να τις αναθεωρήσουν αναμένοντας τη διελεύκανση εκ μέρους των οικονομικών εισαγγελέων της υπόθεσης είτε να τις καταψηφίσουν. Θα υπάρξει αυτή η γενναιότητα στην αναγνώριση της συγγνωστής πλάνης τους; Θα ξαναεντάξει το ΠΑΣΟΚ στις τάξεις του τον Παπακωνσταντίνου, αναγνωρίζοντας ότι ήταν λάθος η σπουδή που επέδειξε να τον χρήσεις ένοχο;

Εκτός κι αν υπάρχουν άλλα στοιχεία από αυτά που διαθέτουν οι εισαγγελείς που διερευνούν την υπόθεση. Αν υπάρχουν και αποδεικνύονται κι άλλες εγγραφές στο στικάκι της 8ης Ιουλίου που θα ανατρέψει και πάλι την υπόθεση. Όσοι τα έχουν καλόν είναι να τα παρουσιάσουν τώρα, διαφορετικά ας σωπάσουν. Με γενικότητες, υποψίες, πιστεύω, νομίζω, και σου ‘πα μου ‘πες δεν γίνεται πολιτική ούτε αποδίδεται δικαιοσύνη. Το μόνο που καταφέρνουν, όσοι επιδεικνύουν αυτή τη συμπεριφορά, είναι να γίνονται καταγέλαστοι και να απαξιώνουν έτι περαιτέρω την πολιτική και τους εαυτούς τους.

Και βέβαια το πιο σημαντικό, που είναι και η ουσία της λίστας Λαγκάρντ, να ελεγχθούν και να πληρώσουν όσοι φοροδιαφεύγουν και διαθέτουν χρήματα τα οποία δεν μπορούν να δικαιολογήσουν. Στην τύρφη των γεγονότων κάποιοι το ξεχνάνε ή κάποιοι άλλοι θέλουν να ξεχαστεί. Αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί. Και σ’ αυτό, εμείς, από την αρχή επιμέναμε…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Επειδή, και στην υπόθεση αυτή, κρίνεται και η δημοσιογραφική αξιοπιστία, όποιος θέλει μπορεί να ανατρέξει στα τέσσερα κείμενα που έγραψα σ’ αυτή εδώ τη στήλη για την υπόθεση, ενώ υπάρχουν καταγεγραμμένες και οι τηλεοπτικές παρεμβάσεις μου στη ΝΕΤ και τον ΣΚΑΙ και οι ραδιοφωνικές στον Alpha και τον 9,84.