Εξάρθρωση Χ.Α.: Όλα αρχίζουν τώρα

Οι εικόνες με τα ηγετικά στελέχη του νεοναζιστικού μορφώματος να οδηγούνται με χειροπέδες στα δικαστήρια της Ευελπίδων αποτελούν οπωσδήποτε μία ανακούφιση για κάθε δημοκρατικό πολίτη.

Και, ανεξαρτήτως του αν η κυβέρνηση Σαμαρά έχει ευθύνες για την εκρηκτική άνοδο του πολιτικού μανδύα της εν λόγω συμμορίας, θα ήταν μίζερο, κοντόθωρο και μικροπολιτικό να μην επιδοκιμάσει κανείς τα όσα έγιναν το περασμένο σαββατοκύριακο. Έστω και με

καθυστέρηση. Έστω κι αν ορισμένοι περίμεναν, δυστυχώς, να χυθεί «ελληνικό αίμα», αδιαφορώντας για το άφθονο αίμα μεταναστών που έχει βάψει τα χέρια των χρυσαυγιτών στο παρελθόν.

Ωστόσο, η ανακούφιση από την εικόνα του «φυρερίσκου» να οδηγείται σιδηροδέσμιος στα δικαστήρια, δεν μπορεί να επισκιάσει ανησυχητικά δείγματα των περασμένων ημερών ή μηνών, που δείχνουν ότι ακόμη κι αν η ηγεσία της Χρυσής Αυγής είναι έγκλειστη, ο πυρήνας της σκέψης και της νοοτροπίας της είναι ακόμη εκεί έξω, ελεύθερος. Όπως εύστοχα το έθεσε σε δηλώσεις του ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ και καθηγητής Εγκληματολογίας, Γιάννης Πανούσης, το θέμα δεν είναι στενά η Χρυσή Αυγή, αλλά ευρύτερα ο «χρυσαυγιτισμός». Δηλαδή, η νοοτροπία που εξέφρασαν, καλλιέργησαν και εξέθρεψαν οι νεοναζί κατά το σύντομο διάστημα της πολιτικής δράσης τους στην πρώτη γραμμή της πολιτικής επικαιρότητας.

Κάποιοι δεν έβλεπαν

Η δικογραφία και το πόρισμα του εισαγγελέα δείχνουν ανάγλυφα πως οι υποθέσεις φαίνονται «δεμένες» πέραν πάσης αμφιβολίας. Αυτό, όμως, εκτός της συστηματικής δουλειάς των εισαγγελικών λειτουργών και ενδεχομένως της ΕΥΠ και της Αστυνομίας, δείχνει και κάτι άλλο: ότι στοιχεία επιβαρυντικά, τεκμήρια εγκληματικής δράσης, υπήρχαν εδώ και καιρό. Πριν χυθεί το αίμα του Παύλου Φύσσα. Στη δικογραφία περιλαμβάνονται –και, μάλιστα, «δεμένες»- άλλες τρεις ανθρωποκτονίες.

Γιατί δεν έγινε κάτι νωρίτερα, λοιπόν; Μια πρώτη απάντηση είναι, προφανώς, η «πολιτική κατευνασμού» που είχε αποφασίσει να ακολουθήσει προς τους νεοναζί το Μέγαρο Μαξίμου, στηριζόμενο στον έωλο φόβο πως «αν τους πολεμήσει, θα τους ηρωοποιήσει». Τελικώς, δεν τους πολέμησε και τους έκανε να αισθάνονται απρόσβλητοι. Να νομίζουν πως είναι πάνω και πέρα από το Νόμο.

Πέραν, όμως, της «ανοχής» που δυστυχώς επέδειξε η κυβέρνηση και η επίσημη Πολιτεία, ο «χρυσαυγιτισμός» είναι πανταχού παρών.

Πέρυσι ο Νίκος Δένδιας υποσχόταν ότι θα υποβάλει μήνυση στον Guardian, επειδή αποκάλυψε αστυνομικούς που δήλωναν χρυσαυγίτες και βασάνιζαν μετανάστες σε κρατητήρια.

Οι έρευνες αποκαλύπτουν αστυνομικούς να έχουν «εκλεκτικές συγγένειες» με την νεοναζιστική οργάνωση και η δικογραφία είναι αποκαλυπτική για τους μηχανισμούς που είχαν οι συμμορίτες στην Αστυνομία, ώστε να «ξεγλιστρούν» έπειτα από κάθε έκνομη ενέργεια.

Στα εκλογικά τμήματα που ψήφισαν οι αστυνομικοί της ΓΑΔΑ και των ομάδων ΔΕΛΤΑ και ΔΙΑΣ, η Χρυσή Αυγή ξεπέρασε το 40%.
Η δικογραφία δείχνει ότι ο πυρήνας Νίκαιας της Χρυσής Αυγής είχε πρόσβαση και σε δικό του… ιατροδικαστή.

Ενώ, εν τη αφελεία του, προφανώς, ο βουλευτής «Καιάδας» των νεοναζί, παραδέχθηκε αυτό που όλοι ξέρουμε: «Ξήλωσαν ολόκληρη την Αστυνομία και την ΕΥΠ για να καταφέρουν να μας πιάσουν», γρύλλισε ο εν λόγω. Μ’ άλλα λόγια, αν δεν γινόταν το «ξήλωμα», η Χρυσή Αυγή θα ήταν προστατευμένη από τους «δικούς της ανθρώπους» και θα την έβγαζε πάλι… καθαρή.

Όλα τα παραπάνω και πολλά περισσότερα ακόμη, δείχνουν ότι το νεοναζιστικό μόρφωμα και, κυρίως, ο «χρυσαυγιτισμός», παραμένουν εδραία και δεν έχουν εξαρθρωθεί. Ειδικά στην Αστυνομία και τον Στρατό και, δευτερευόντως στη Δικαιοσύνη, ο «χρυσαυγιτισμός» δεν μετρά πια μόνο «σταγονίδια», αλλά χειμάρρους ολόκληρους.

Κι αν δεν ξηλωθούν αυτά, πολύ σύντομα ο σιδηροδέσμιος «φυρερίσκος» δε θα σημαίνει τίποτα, αφού η Δημοκρατία θα βρεθεί και πάλι απειλούμενη.

Μ’ άλλα λόγια, όταν κατακάτσει ο κουρνιαχτός, επιβάλλεται να γίνει μια συζήτηση για τη βαθιά μεταρρύθμιση του Στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας, με αιχμή του δόρατος τον εκδημοκρατισμό, την Παιδεία των στελεχών των Σωμάτων και, κυρίως, την εγκαθίδρυση ισχυρών μηχανισμών ελέγχου σε κάθε επίπεδο της ιεραρχίας, ώστε τα όποια «σταγονίδια» να εξαφανίζονται πριν γίνουν «χείμαρροι».

Αυτή η συζήτηση θα μπορούσε να γίνει με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων. Θα μπορούσε να πάρει χαρακτήρα ακόμη και αντίστοιχο με την περίφημη «αποχουντοποίηση» επί Καραμανλή. Αφορά όλες τις πολιτικές δυνάμεις, υπερβαίνει τις μικροκομματικές σκοπιμότητες. Ωστόσο, είναι αμφίβολο αν μπορεί η συζήτηση και η συνακόλουθη βαθιά μεταρρύθμιση να ξεκινήσουν και να προωθηθούν, ενόσω ένας κύριος Φαήλος Κρανιδιώτης παραμένει προνομιακός συνομιλητής και σύμβουλος του πρωθυπουργού.