Χαράσσοντας την Αθήνα

Του Κώστα Τσιριμώνα

Η εκδήλωση πραγματοποιείται στη στοά Σπυροπούλου στο City Link με την χορηγία της τράπεζας Πειραιώς σε συνεργασία με το Γραφείο Διασύνδεσης της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, ενώ την επιμέλεια της έκθεσης έχει η ιστορικός και κριτικός τέχνης Ίρις Κρητικού.

Οι καλλιτέχνες υλοποιούν την αρχική ιδέα τους υπό το βλέμμα του κοινού, που έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει όλα τα στάδια γέννησης του έργου. Μάλιστα, υπό την επίβλεψη

και καθοδήγηση των καλλιτεχνών, οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να δοκιμάσουν και οι ίδιοι τις δυνάμεις τους στην χαρακτική και να αποτυπώσουν τον εσωτερικό τους διάκοσμο σε ένα έργο, κίνηση ιδιαίτερα συναρπαστική. Η έκθεση διαρκεί από τις 4 έως τις 16 Νοεμβρίου και τα επίσημα εγκαίνιά της θα γίνουν τη Δευτέρα, όταν και ειδική κριτική επιτροπή θα επιλέξει τα τρία καλύτερα, τα οποία θα βραβευθούν με χρηματικό έπαθλο.

Τι είναι η χαρακτική;

Όλος ο κόσμος ξέρει τι είναι η τυπογραφία. Η ιστορική βάση του βιβλίου και του τυπωμένου γράμματος έχει τη βάση του στην χαρακτική. Οι χαράκτες ήταν αυτοί που χάραζαν τις εικόνες του βιβλίου πάνω σε ένα ξύλο και το τύπωναν, οι χαράκτες ήταν αυτοί που χάραζαν τα γράμματα του βιβλίου και το τύπωναν. Η χαρακτική έχει βάση τον 9ο αιώνα στην Ιαπωνία και τον Κορέα, όπου έφτιαχναν σφραγίδες ξύλινες με διάφορα στολίδια, τις βάφανε και σφράγιζαν τα λευκά υφάσματα, τα λεγόμενα σταμπωτά υφάσματα. Οι σφραγίδες αυτές ήταν έργο των πρώτων χαρακτών. Στην εξέλιξή της αυτή η ενασχόληση πέρασε στα χέρια των ζωγράφων και των σχεδιαστών, που άρχισαν να σχεδιάζουν και να χαράζουν τα ζωγραφικά τους έργα, με σκοπό να τα τυπώσουν, για να αναπαραχθούν.Αποτελείται από τρία στάδια. Το σχεδιασμό, την χάραξη του σχεδίου πάνω σε μια επιφάνεια και την εκτύπωσή του. Ο χρόνος που απαιτείται, για να ολοκληρωθεί ένα έργο ποικίλει ανάλογα με τη δυσκολία και το θέμα του σχεδίου.

Το να διδάσκεις σε μικρά παιδιά την τέχνη της χαρακτικής είναι συναρπαστικό μας εξομολογείται ένας εκ των συμμετεχόντων, ο φοιτητής της σχολής Καλών Τεχνών, Πανταζής Τσέλιος. «Πιστεύω ότι το παιδί διευρύνει τον τρόπο σκέψης του, τόσο σε καλλιτεχνικό, όσο και σε τεχνικό επίπεδο, καθώς μπαίνει στη διαδικασία όχι μόνο να σχεδιάσει κάτι αλλά και να το εκτελέσει χαράζοντάς το σε μια επιφάνεια». Ερωτηθείς για το τι είναι αυτό που τον συναρπάζει περισσότερο στην χαρακτική, σημειώνει ότι «είναι σημαντική η δυνατότητα που προσφέρεται να παραχθεί ένα έργο σε περισσότερα από ένα αντίτυπα. Ακόμη και το γεγονός ότι έχει άμεση σχέση με την τέχνη του βιβλίου». Για όσους επισκέπτονται την έκθεση, ο κ.Τσέλιος επισημαίνει ότι «οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να να μάθουν κάποια πράγματα πάνω στην χαρακτική αλλά και να τους γεννηθεί το αίσθημα της κατασκευαστικότητας με τα χέρια τους, μετέχοντας 100% σε όλα τα στάδια της δημιουργίας».

Ο επιβλέπων καθηγητής Γιάννης Γουρζής μιλώντας στο matrix24.gr, δηλώνει ότι η έκθεση αποσκοπεί στην ενημέρωση του κοινού για την χαρακτική, μέσω μια καλής ποιοτικά προσπάθειας, ώστε να μείνουν ικανοποιημένοι και αισθητικά. «Για μας αυτός ο χώρος λειτουργεί ως πολιτιστικό καταφύγιο και χώρος ανάπτυξης. Οι φοιτητές μας ανταποκρίθηκαν με μεγάλο ενθουσιασμό στο κάλεσμα» προσθέτει.

Ερωτηθείς για τις δυνατότητες επαγγελματικής αποκατάστασης που προσφέρει η χαρακτική σε έναν καλλιτέχνη απαντά πως «η χαρακτική παρέχει περισσότερες δυνατότητες από έναν γλύπτη, που εργάζεται με μεγάλες και πολυδάπανες παραγγελίες ή από έναν ζωγράφο, ο κάθε πίνακας του οποίου απευθύνεται αποκλειστικά σε ένα άτομο. Αντίθετα ένας χαράκτης μπορεί να ασχοληθεί και με το έντυπο, καλλιτεχνικό βιβλίο, να παράγει καλλιτεχνικές εικόνες και να διαθέτει στην αγορά περισσότερα από ένα έργα, τα οποία είναι και πιο οικονομικά. Στην Ελλάδα υπάρχουν περισσότερα από 200 άτομα που ασχολούνται αποκλειστικά με την χαρακτική».

Σε ερώτησή μας για τους λόγους που δεν γίνονται συχνότερα τέτοιες δράσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας, η απάντησή του είναι αφοπλιστική και ιδιαιτέρως καυστική.

«Τέτοιες δράσεις λαμβάνουν χώρα συχνά σε διάφορους δήμους και πολιτιστικά κέντρα αλλά στο κέντρο της Αθήνας είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο. Οι λόγοι είναι η άγνοια αλλά και ότι κανένας φορέας δε θέλει να επενδύσει χρήματα, τα οποία δε θα τα πάρει πίσω άμεσα. Δεν είναι κερδοφόρα επιχείρηση ο πολιτισμός. Μπορεί να γίνει κερδοφόρα βέβαια αλλά η τέχνη, για να αναπτυχθεί, χρειάζεται υποδομές. Το κράτος ποτέ δεν έδωσε ανάπτυξη στον πολιτισμό, παρά μόνον τις φορές που θέλησε να τον χρησιμοποιήσει ως βιτρίνα. Εθνική ομάδα πολιτισμού δεν υπήρξε ποτέ».

Στην έκθεση συμμετέχουν 18 καλλιτέχνες: Χρήστος Αγγελόπουλος, Φώτης Βάρθης, Χρήστος Βελισσάρης, Κωνσταντίνα Γαζέτη, Κωνσταντίνα Γεώργα, Αλεξάνδρα Γούδα, Τζίνα Δελασσούδα, Βίκυ Κολιπέτσα, Δέσποινα Κοταλακίδου, Βασιλική Μητάκου, Χρυσάνθη Μπαϊράμη, Θεόδωρος Μπαργιώτας, Ευριπίδης Παπαδοπετράκης, Μαίρη Πολυδώρου, Μαρίνα Προβατίδου, Πανταζής Τσέλιος, Αθανάσιος Τσιούσης και Αριστέα Χαρωνίτη.

Πάρτε μια μικρή γεύση από τα καλλιτεχνικά έργα που εκτίθενται

Οι γραμμές του μετρό της Αθήνας, όπως διέρχονται μέσα από την καρδιά της πόλης. Της Χρυσάνθης Μπαϊράμη.

Ένας μικρός φιλόδοξος καλλιτέχνης στην πρώτη του γνωριμία με την χαρακτική.

Του Φώτη Βάρθη

Ξυλογραφία που αποτυπώνει ένα λεξάριθμο. Ξεχωρίζει σε διάφορα σημεία του ο αριθμός 592, έτος(π.Χ.) στο οποίο εφαρμόστηκε η σεισάχθεια αλλά και η κουκουβάγια, που αποτυπωνόταν στο αργυρό αθηναϊκό τετράδραχμο. Το έργο αποτυπώνει την ιστορική πορεία της Αθήνας και περνά το μήνυμα της αναγέννησης της πόλης, παρά τους σκοπέλους που συναντά στο διάβα της ιστορίας της. Της Βασιλικής Κολιπέτσας.

Κολάζ από αφίσες του δρόμου. Μια αναδρομή στην αρχαία Αθήνα, όπως αποκαλύπτεται μέσα από τον πολιτισμό της. Αριστερά διακρίνεται η τριήρης. Της Κωνσταντίνας Γεώργα.