Άρωμα γυναίκας στη Βαρβάκειο αγορά

Της Δήμητρας Καψώχα

Στρίβοντας από την οδό Αθηνάς για το δρόμο της Βαρβάκειου αγοράς το πρώτο πράγμα που νιώθει κανείς είναι η έντονη μυρωδιά του ωμού κρέατος. Κάπου εκεί ανάμεσα στην πολυκοσμία και στις φωνές των έμπορων κρεάτων, που βρίσκουν χίλιους δυο τρόπους για να σε κάνουν να κοιτάξεις τον πάγκο τους μήπως και αποφασίσεις να αγοράσεις οτιδήποτε από τα προϊόντα τους, υπάρχουν και μορφές που δεν θα περίμενε κανείς να αντικρίσει σε ένα τέτοιο τοπίο. Γυναίκες… Θηλυκά που κάνουν μια δουλειά που στο μυαλό όλων έχει εντυπωθεί ως αντρική υπόθεση. Γυναίκες κρεοπώλες κόβουν το κρέας, το ζυγίζουν

Η Ελένη Βιτσαξή δουλεύει στην επιχείρηση του πατέρα της περίπου 10 χρόνια. Αποδεικνύοντας την γνωστή ρήση «μια γυναίκα όλα τα μπορεί» η νεαρή κοπέλα μαζί με την αδελφή της που έχουν κάνει σπουδές πάνω στο επάγγελμα, στην σχολή κρεοπωλών, δουλεύουν καθημερινά πολλές ώρες αντιμετωπίζοντας αρκετές δυσκολίες όπως λέει η ίδια. «Είναι δύσκολο για την υγεία, πολύ ορθοστασία, πολύ κούραση, υγρασία, κρύο. Για μια γυναίκα είναι δύσκολο». Αρκετά ευδιάθετη και με ένα πολύ όμορφο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη της η Ελένη, παραδέχεται πως θα ήθελε να είχε δοκιμάσει να κάνει και κάτι άλλο στην ζωή της… Κι αν η τύχη δεν την ευνοούσε θα επέστρεφε χωρίς δεύτερη σκέψη πίσω στην αγορά. Ζυγίζοντας το κρέας του πελάτη η γλυκιά κρεοπώλης αναφέρεται και στον καθημερινό χαρακτήρα της δουλειάς της. «Έρχεσαι σε επαφή με πάρα πολύ κόσμο, από τον πιο τελευταίο μέχρι τον πιο ανώτερο. Μαθαίνεις να είσαι καλός με όλους. Πρέπει πολλές φορές να κάνεις ότι δεν ακούς και δεν βλέπεις. Κοινώς να κάνεις τα στραβά μάτια.» Στο θέμα των χρημάτων και της μελλοντικής δημιουργίας μιας οικογένειας η Ελένη έχει την δική της απάντηση. «Είναι πάρα πολλά τα έξοδα για να ανοίξεις ένα σπίτι και λίγα τα χρήματα που παίρνεις από την δουλειά σου, αλλά λέω στον εαυτό μου αφού δουλεύω προσπαθώ να συντηρούμαι και να προχωράω την ζωή μου με αυτά που παίρνω».

Στην περίπτωση της Γεωργίας Νιώτη ο χαρακτηρισμός «ασθενές φύλλο» μόνο βάσιμος δεν μπορεί να θεωρηθεί. Έχοντας από μικρή εμπειρία πάνω στο επάγγελμα κατάφερε να συμπληρώσει κάτι περισσότερο από 10 χρόνια εργασίας στην επιχείρηση των αδελφών της. «Όταν έχεις μια δουλειά δική σου-συγγενικού προσώπου- ασφαλώς και θα πάς εκεί που πρέπει, εκεί που είναι σίγουρα» λέει η ίδια. Αν και έχει ασχοληθεί και με άλλα πράγματα η Γεωργία επέλεξε όπως η ίδια λέει την «στάνταρτ δουλειά και όχι εκείνα που ήταν εφήμερα.»

Αποδεικνύοντας την δυναμική της φύση, η κρεοπώλης τόνισε ότι για να έχει κανείς μια αξιοπρεπή ζωή πρέπει να θέλει και να εργαστεί. Η γεμάτη ενέργεια Γεωργία αν και ανύπαντρη και άτεκνη στην υποθετική ερώτηση αν θα ήθελε να εργαζόταν η κόρη της στην Βαρβάκειο αγορά, απαντά πολύ θετικά. «Γιατί όχι; είτε πτυχία έχεις είτε δεν έχεις το μεγαλύτερο πτυχίο είναι η εργασία, ο κόσμος, το έξω. Σε όλα τα επίπεδα χρειάζεται η μόρφωση. Ακόμα και εδώ είναι απαραίτητο ένα επίπεδο μόρφωσης. Δουλειά να υπάρχει, ειδικά την εποχή που διανύουμε και είναι δύσκολα.»

Άξιες θαυμασμού οι γυναίκες της Βαρβάκειου αγοράς καταφέρνουν να ανταπεξέλθουν στην σκληρή καθημερινότητα. Προτάσσοντας την δυναμικότητα και το γυναικείο πείσμα έχουν καταφέρει να κατοχυρώσουν την θέση τους ανάμεσα σε τόσους άντρες και το έχουν κάνει με μεγάλη επιτυχία.