Αλλεπάλληλες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα

Το 2012 η παγκόσμια κοινότητα έγινε μάρτυρας κρίσιμων καταστάσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που ανάγκασαν μεγάλο αριθμό ανθρώπων να αναζητήσουν ασφάλεια εντός των χωρών ή εκτός συνόρων. Από τη Βόρειο Κορέα ως το Μάλι, το Σουδάν και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, αλλά και τη Συρία, όπου στο τέλος του 2012 ο αριθμός των νεκρών σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη είχε φτάσει τους 60.000, άνθρωποι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους με την ελπίδα να βρουν ένα ασφαλές καταφύγιο.

Την ίδια ώρα, όπως επισημαίνεται στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, η κρατική κυριαρχία χρησιμοποιεί την έννοια της εθνικής ασφάλειας για να δικαιολογήσει πράξεις που προσκρούουν στα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα κράτη αξιώνουν την εθνική κυριαρχία για να κρύψουν ή να αρνηθούν μαζικές δολοφονίες, γενοκτονίες, καταπίεση, διαφθορά ή διώξεις με βάση το φύλο.

Παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα

Σχετικά με την κατάσταση στην Ελλάδα η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας υπογραμμίζει ότι κατά τη διάρκεια του 2012 συνεχίστηκαν οι ισχυρισμοί για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την αστυνομία, συμπεριλαμβανομένων βασανιστηρίων και υπερβολικής χρήσης βίας. Συγκεκριμένα, αναφέρονται τα περιστατικά της επίθεσης από αστυνομικό εναντίον του φωτορεπόρτερ Μάριου Λώλου, η υπερβολική χρήση χημικών ουσιών από ΜΑΤ στις διαδηλώσεις ενάντια στις επιχειρήσεις εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική, τα επεισόδια κατά την πρεμιέρα του θεατρικού έργου «Corpus Christi», αλλά και η δίκη του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη για δημοσίευση της λίστας Λαγκάρντ. Επίσης, επισημαίνεται η συχνή αποτυχία των Αρχών να διεξάγουν άμεσες, πλήρεις και αμερόληπτες έρευνες και να διασφαλίζουν το δικαίωμα στην αποτελεσματική αποκατάσταση.