ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΣΟΛΚΑ

«Πού ν’ τα σφικταγκαλιάσματα, κύρη μου; Εδιάβήκα;

Κι οι σπλαχνικές αναθροφές; Εξελησμονηθήκα;» ρωτάει για τη θυσία του ο Ισαάκ τον πατέρα Αβρααμ δια χειρός ισόθεου Βιτσέντζου Κορνάρου. Θυσία! «Και ποια θυσία; Ποια θυσία;» σπαράζει η λαϊκή τραγουδίστρια μες στην καπνούρα των τσιγάρων, του πόθου, του αχνιστού, πορνικού  συχνά τσιφτετελιού, αν δεν απευθυνόταν σε έναν γκόμενο αλλά σε πολλούς, πάνω σε τραπέζια με ασταθή, ασφήνωτα πόδια. «Και ποια θυσία έχει κάνει αυτή για σένα;». Ε;

Σε ένα παιχνίδι ερωτικό, όχι βαριά

καθοριστικό, αλλά νεανικά σπαρακτικό, η αοιδός τοποθετεί το πάθος της ορθά: «Και θέλω να ρθω να σ αρπάξω από την άλλη, να την ρωτήσω, με τα μάτια βουρκωμένα, με ποιο δικαίωμα σε πήρε από μένα, και ποια θυσία, ποια θυσία, ποια θυσία (τρις), έχει κάνει αυτή για σένα;». Σπαραγμός!

Είναι δεκαετία του 80, τα ρεμπέτικα μεσουρανούν, τα μπουζούκια μόλις απενοχοποιούνται απ τα σκυλάδικα της εθνικής με τα γαλλικά όνομα τύπου «Ζε τε εμ», «Βούλε βου» και «Σε σουάρ» -αυτό πάει και σε συνοικιακό κομμωτήριο- «Ραντεβού».  Γραμμένα πάντα στα ελληνικά. Η καψούρα απλοποιείται, το να ακούς μόνο πολιτικά – επαναστατικά τραγούδια και να φοράς αμπέχονο γίνεται βαρετό, και κομφορμιστικό. Το –έλα- να κάνεις την βόλτα σου στην άγρια μεριά της εθνικής με τις λαικές γκόμενες, τα μίνι, τα στραφταλιζέ μπουστάκια και τα πολύ μπογιατισμένα βλέφαρα, γίνεται ρίσκο, κάποιες φορές επανάσταση και –γιατί όχι μεσιέ;-  μαγκιά.

Σα το κορίτσι που κάνει με βγαλμένα φρύδια πολύ και ξυρισμένες γάμπες ωτοστόπ φεύγοντας απ το Μαϊάμι, στο τραγούδι του Λου Ριντ. «Εϊ, μωρό μου; Έλα! Κάνε μια βόλτα στην Άγρια πλευρά», είπε «εϊ –έλα- μια βόλτα μόνο». Και εδώ, η δικιά μας η άγρια πλευρά δεν έχει έγχρωμα κορίτσια, η –μόνο- αγόρια με περούκες και ψεύτικα μπούστα και βλεφαρίδες, αλλά έχεις λαϊκές ντίβες, να ανοίγονται για τις καψούρες τους ψεύτικες σαμπάνιες, κρασιά με σόδες κυρίως και θαυμαστές με τη σοδιά στις τσέπες, όλο ρεύσεις πάνω σε πλαστικές καρέκλες, να περνούν για χρυσό 24 καράτια το φο και το γκλίτερ. Και η Θεσσαλία να ναι το δικό μας Γουέστ και η Αιτωλακαρνανία Τέξας χωρίς πετρελαιοπηγές και η Φλώρινα, πουριτανική Γιούτα χάρης στους δικούς της γενειοφόρους αγίους Αμις.

Που θέλω να καταλήξω; Πως η θυσία αφορά στην κάθε Ιφιγένεια που δίνει το λαιμό της προσφορά για το αρχιγκομέναρο Αχιλλέα, τον πλούσιο, γενναίο, πρίγκιπα ξανθό άρχοντα – άντρα,  και γιατί δε μπορεί να κάνει αλλιώς απ τους αγριεμένους και άγρια πεινασμένους για πλούτη και μεγαλεία Αχαιούς.

Η θυσία αφόρα στην μάνα για τα παιδιά της.

Η θυσία αφορά στον ηλικιωμένο κοιλαρά που θέλει στο κρεβάτι του την «χι» σεξουάλα βιζιτίτσα με γάμο και στέφανα και διαθήκη για να του κάτσει.

Η θυσία έχει να κάνει με ιερά κάποιες φόρες και όσια προσωπικής αναγωγής και ηθικής.

Η θυσία αφορά στον Αβραάμ που παει να κόψει το λαιμό του παιδιού του υπακούοντας σε θεϊκό βίτσιο!

Η θυσία έχει να κάνει με την προσφορά, αυτοπροσφορά και ρελανς αντιπροσφορά σε θέματα ερωτικά, γκομενικά, β