To παιδί του σωλήνα

Από την ημέρα που η Ελλάδα μπήκε σε μνημόνιο ήταν γνωστό όχι μόνον ότι θα έπρεπε να πλεύσει σε αχαρτογράφητα ύδατα, αλλά ότι ουσιαστικά θα την τοποθετούσαν εντός πειραματικού σωλήνα: Με την κρίση χρέους και την ύφεση να έχει αρχίσει να δείχνει τα δόντια της η υπερχρεωμένη αυτή χώρα του Νότου ήταν το κατάλληλο πειραματόζωο πάνω στο οποίο θα δοκιμάζονταν τα εργαλεία που διαμόρφωναν Βρυξέλλες

Εσωτερική υποτίμηση, χρεοκοπία εντός ευρωζώνης και «ξεφόρτωμα» τους χρέους της Ελλάδας προς ιδιώτες με παράλληλη αντικατάστασή του από διακρατικό χρέος ήταν οι συνταγές που χορήγησαν οι πιστωτές στην Ελλάδα.

Συνταγές που μπορεί να εξωράισαν τα δημοσιονομικά νούμερα σε επίπεδο ελλείμματος, όμως έβαλαν την χώρα σε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης και πύκνωσαν όσο δεν πάει τις στρατιές των ανέργων: Και; Με μαθηματική ακρίβεια τα «εξωραϊσμένα» νούμερα θα κατέρρεαν, πόσο μάλλον όταν ουσιαστικά οι δομές παραμένουν ίδιες…

Το «οικοδόμημα» πρότυπο για τους υπόλοιπους υπερχρεωμένους λαούς δεν πρέπει να αφεθεί να καταρρεύσει δείχνοντας πως η συνταγή για έξοδο από την κρίση είναι λαθεμένη, από την στιγμή που από την εξίσωση λείπει το …χρήμα.

Για αυτό και όπως όλα δείχνουν αποφασίστηκε αυτό το μοντέλο και παράδειγμα προς αποφυγή να μεταμορφωθεί σε μοντέλο …ανάπτυξης ή εάν προτιμάτε σε ένα μοντέλο «πετυχημένης συνταγής».

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, που Βρυξέλλες, ΔΝΤ, διεθνής Τύπος, ακόμη και η ίδια η Μέρκελ και οι «δορυφόροι» της, μόνον καλά λόγια έχουν τελευταία για την Ελλάδα: Και δεν είναι ίσως ακόμη τυχαίο το δόγμα που «φοριέται» πολύ τελευταία «ανάπτυξη μέσα από την δημοσιονομική προσαρμογή».

Σε κάθε περίπτωση ελπίζουμε κάτι να βγει σύντομα από αυτό σε επίπεδο πια πραγματικής οικονομίας: Γιατί με λόγια δεν βρίσκουν δουλειά οι άνεργοι ούτε χορταίνουν οι φτωχοί.

Δουλειές χρειάζονται και … το παιδί του σωλήνα να βγει υγιές…