Koza nostra

Το κράτος, όχι μόνο το δικό μας αλλά και απανταχού της γης, κατά κανόνα – εκτός των γνωστών εξαιρέσεων – δεν ταυτίζεται με άτομο αλλά με θεσμούς, συντάγματα, νόμους, μηχανισμούς που ελέγχουν αλλά και προστατεύουν τον πολίτη. Τα πρόσωπα που θα το επανδρώσουν, πάντα με «δημοκρατικές» διαδικασίες, είναι τιμημένα με την λαϊκή ψήφο και τη δημοκρατική νομιμότητα. Ουσιαστικά δηλαδή το Κράτος είναι ένα πολιτικό «θαύμα» επί της γης. Τι φοβερή ανακάλυψη κι αυτή! Από μια αντιπροσωπευτική ομάδα εκλεγμένων βουλευτών στήνεται ένας μηχανισμός όπου οι λίγοι κουλαντρίζουν τους πολλούς και δίνουν ανάσα στην κοινωνία.

Βέβαια

αν από τους πολλούς εξάγει και προάγει κανείς τους λίγους και εκλεκτούς (ω μη γένοιτο) υπάρχει πιθανότητα κάποιος να απιστήσει, να πατήσει τον όρκο του, να γίνει εξαίρεση του κανόνα και άλλος αντί άλλου. Όλοι ξέρουμε ότι παγκοσμίως πάντα κάποιος εντεταλμένος πολιτικός αποδεικνύεται υποδεέστερος του αναμενομένου, δόλιος καταπατητής του καθήκοντος και της αντιπροσώπευσης των ψηφοφόρων του. Ωστόσο το κράτος το έχει προβλέψει και αυτό. Ο σκάρτος προσάγεται στο δικαστήριο, υφίσταται τα προβλεπόμενα από τον ή τους νόμους, ενίοτε φυλακίζεται και βλέπει τον έξω κόσμο ριγέ. Με άλλα λόγια το πανίσχυρο χέρι της κυβέρνησης τον πετάει σαν σάπιο μήλο από το κυβερνητικό καφάσι.

Ωστόσο ελάχιστες είναι οι χώρες (μεταξύ των οποίων και η δική μας) όπου η ατιμία θεωρείται λίγο πολύ ιδιωτικό καθήκον, όπου η δημοκρατικότητα καταξεφτελίζεται και οι νόμοι έχουν ανασταλεί επ’ αόριστον. Εντυπωσιακό είναι βέβαιο ότι οι έντιμοι πολιτικοί δεν λείπουν, με τη διαφορά ότι θεωρούνται (παρασκηνιακά) παραδοσιακά κορόιδα, πολιτικοί που δεν επωφελούνται από τα δεδομένα της εποχής και πιθανότατα από φτωχοί γίνονται φτωχότεροι. Άρα η χώρα κινδυνεύει – χρόνια τώρα – από τα εκλεγμένα τέκνα της, από ορκισμένες συνειδήσεις που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την αθωότητά τους, από ποντικούς και αρουραίους που υπεράνω όλων θέτουν την οικογένεια, την κονόμα, την ατιμία και τα παρόμοια.

Μάλιστα, αν κάποιοι αφελείς πολιτικοί φρονούν ότι το κράτος και η πατρίδα είναι πάνω απ’ όλα, οι σπουδασμένοι απατεώνες ομολογούν και υπογράφουν φαρδιά πλατιά. Με τη διαφορά βέβαια ότι καραβιές ολόκληρες ξενοσπουδασμένων σε φημισμένα πανεπιστήμια της ξένης επιστρέφουν στα πάτρια για να εξασφαλίσουν την επίζηλη θέση του φιλόδοξου πολιτικού. Αργά ή γρήγορα λοιπόν, την κατάλληλη στιγμή, θα επέλθει συσκοτισμός, όλα τα παράσημα θα πάνε περίπατο με αποκλειστικό σκοπό το δόλιο και μυθικό κέρδος.

Χωρίς καμιά υπερβολή ο κρατικός μηχανισμός συγκροτεί πολυπλόκαμη κόζα νόστρα. Είτε την οικονομία αναφέρουμε, είτε τα ταμεία, είτε τις τράπεζες, είτε την παιδεία, τους δήμους, τα νοσοκομεία, τις φυλακές και πάνω απ’ όλα τους οφειλόμενους φόρους το Κράτος είναι εκεί : ισχυρό ως μηχανισμός και ανίσχυρο λόγω επαγγελματικής ατιμίας.

Ποιός νεοέλληνας αρέσκεται να ακούει ότι η χώρα μας είναι πρώτη η δεύτερη στον κόσμο σε διαφθορά, ατιμία και κοινωνική αποσάθρωση;