Κακό όνειρο ήταν και πάει... Ή μήπως όχι;

Ο Ar1stot3lis ταξιδεύει παρέα με τον Μορφέα... στο παρόν! Πώς το πιο όμορφο Παναθηναϊκό όνειρο μετατράπηκε σε εφιάλτη!

2 Μαίου 2010. Ένα ανοιξιάτικο βράδυ, όχι όμως σαν όλα τα άλλα.

Στο πάνω διάζωμα του Ολυμπιακού Σταδίου, γεμάτος αγαλλίαση, φλέρταρα με την ευτυχία. Η ομάδα μου ήταν επιτέλους ξανά πρωταθλήτρια και κυπελλούχος, στο γρασίδι έβλεπα το παρελθόν να συναντάει το παρόν και κοντά μου είχα τη γυναίκα μου, η οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ήξερε γρι από ποδόσφαιρο και σπάνια με ακολουθούσε στα γήπεδα. Εκείνο το βράδυ όμως ήταν κι εκείνη ενθουσιασμένη. Αν και δεν συμπαθεί ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο, με μία ψηφιακή μηχανή ανά χείρας και με το χαμόγελο να μην ξεκολλάει από τα χείλη της, δε σταματούσε να φωτογραφίζει τους πάντες και τα πάντα και να χαίρεται κι εκείνη την κάθε στιγμή. Ορκίζομαι δε, πως σε κάποια φάση την τσάκωσα να σιγοτραγουδάει μαζί με ολόκληρο το στάδιο το περίφημο «σας γ... ο Λέτο»!

Λίγα μέτρα μακριά από το νοσοκομείο «Υγεία», ο Παναθηναϊκός έσφυζε πλέον από πραγματική υγεία, έχοντας βγάλει τον γύψο που φορούσε για χρόνια. Έλάχιστα μακριά από τον σταθμό «Ειρήνη» και ο πόλεμος φαινόταν να έχει λάβει οριστικά τέλος, δίνοντας τη θέση του σε μία άλλη, «καταπράσινη» ειρήνη.

Για άλλους, ήταν απλά το 20ο πρωτάθλημα μας. Για τους περισσότερο «ψαγμένους», το 26ο. Για όλους όμως ήταν το επιστέγασμα και η δικαίωση αγώνων δεκαετιών, οι οποίοι κορυφώθηκαν με το αξέχαστο και ανεπανάληπτο συλλαλητήριο της 13ης Απριλίου 2008.

Εκείνο το βράδυ κανένας δεν μουρμούρισε, κανένας δεν αποδοκίμασε, ανήκαμε όλοι στο ίδιο στρατόπεδο κι εγώ προσωπικά τους αγαπούσα όλους. Ακόμα και τον Βύντρα.
Έτσι ονειρευόμουν την φιέστα μας.

46 ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού, πρώην και νυν, αγωνίστηκαν σε ένα πρωτότυπο ματς. μεταξύ των οποίων ο Βαζέχα, ο Σαραβάκος, ο Χένρικσεν, ο Δομάζος.

Χαιρόμουν ιδιαίτερα που ο Δημήτρης Σαραβάκος -η μεγάλη μου αδυναμία και παιδικό μου ίνδαλμα- παρόλο που είχε πατήσει τα πενήντα πια, αγωνιζόταν σαν τριαντάρης!

Εξήγησα στη γυναίκα μου πως ο κύριος αυτός με το 7 στην πλάτη ήταν αυτός που με έκανε περήφανο Παναθηναϊκό. Γιατί σκέτο Παναθηναϊκός είχα γίνει αρκετά νωρίτερα. Συγκεκριμένα,από τη στιγμή που το τυχερό σπερματοζωάριο του πατέρα μου διείσδυσε στο ωάριο της μητέρας μου...

Ακολούθησε η απονομή. Η Θύρα 13 με τα συνθήματα της και την παρουσία της ήταν για ακόμα μια φορά «αυτό που δεν μπορείς να φανταστείς». Ένας-ένας οι παίκτες έκαναν την εμφάνιση τους στον αγωνιστικό χώρο, και ο καθένας από αυτούς γνώριζε τη δική του αποθέωση. Στην εξέδρα των επισήμων Νίκος Πατέρας, Ανδρέας Βγενόπουλος, Παύλος Θανάσης Γιαννακόπουλος. Η ισχύς εν τη ενώσει! Ο πρόεδρός μας παρέδιδε το τρόπαιο στο Γιώργο Καραγκούνη. Και μετά ο γύρος του θριάμβου.

Με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά αποχωρήσαμε, η γυναίκα μου κι εγώ, από το Στάδιο. Λίγο πριν κοιμηθώ, άνοιξα τον υπολογιστή και στα διάφορα ρεπορτάζ των «πράσινων» ιστοσελίδων, διάβασα λέξεις όπως «αποθέωση, φαντασμαγορικό, εντυπωσιακή, νταμπλούχος, παραληρούν, όλε», τις οποίες μέχρι πριν λίγο καιρό κόντευα να ξεχάσω. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το ποδοσφαιρικό τμήμα.

Ώσπου έπεσα στην «αγκαλιά του Μορφέα». Είχα περάσει στην φάση «Rapid eye movement» (R.E.M.), στην φάση δηλαδή που ξεκινάει κάποιος να ονειρεύεται.

Αν η φάση R.E.M. συνδιαζόταν και με μελωδίες των R.E.M., όπως το «Shiny happy people», ή το «Man on the moon», θα ήταν ιδανικά. Ο Μορφέας όμως είχε άλλη άποψη. Και στο τζουκ-μποξ των ονείρων μου προτίμησε να βάλει ένα άλλο κομμάτι τους, το «Ιt's the end of the world, as we know it».

Μέσα σε ένα όχι και τόσο ευχάριστο όραμα «τηλεμεταφέρθηκα» στην 11η Ιανουαρίου 2013. Η ειρήνη είχε δώσει τη θέση της ξανά στον πόλεμο, η υγεία στην αρρώστεια, το 50-50 είχε κι αυτό πλέον καταπλακωθεί από μία «παράγκα», το έντονο πράσινο αντικαταστάθηκε ξανά από το κυπαρισσί και το Ολυμπιακό Στάδιο είχε αδειάσει. Finito la musica, passato la fiesta...

Και ξαφνικά άρχισαν να εμφανίζονται εικόνες από το εγγύς μέλλον.

Είχα τη δυνατότητα, μέσα στο όνειρο μου, να βλέπω πράγματα που θα συμβούν στον Παναθηναϊκό και μία φωνή να διηγείται τι μέλλει γενέσθαι. Η πρώτη εικόνα που εμφανίστηκε ήταν ο Σισέ με μία γαλανόλευκη φανέλα.

«Πού είναι ο Τζιμπρίλ; Γιατί δε φοράει πράσινα;», ρώτησα. Η φωνή, με ουδέτερη χροιά κι έναν εκνευριστικό κυνισμό μου απάντησε:

«Ο Σισέ έφυγε. Δεν άντεξε άλλο στην Ελλάδα και έφυγε στο εξωτερικό».

Η επόμενη εικόνα, ήταν ένας εύσωμος κύριος, οπαδός του Ολυμπιακού, από τα χείλη του οποίου έβγαινε η φράση «I screwed you», απευθυνόμενος στον Γάλλο σταρ.

«Με ποιο θάρρος λέει τέτοια πράγματα ο κύριος αυτός; Από πού προκύπτει αυτός ο κομπασμός; Μήπως χάσαμε με κάτω τα χέρια;», ρώτησα με τη σειρά μου.

«Όχι, σας κέρδισαν με 2-1, με γκολ-οφσάιντ στο τελευταίο λεπτό του αγώνα, κι ενώ λίγο πριν ακυρώθηκε γκολ του Κατσουράνη, ο οποίος καλυπτόταν από τέσσερις αμυντικούς του Ολυμπιακού. Ο συγκεκριμένος κύριος είναι πρόεδρος του Ολυμπιακού».

«Δε γίνονται αυτά! Έχουμε δει πολλά στα ελληνικά γήπεδα αλλά αυτό εδώ παραπάει! Ξύπνα με λοιπόν και κόψε τις ανοησίες. Καταρχήν, πρόεδρος του Ολυμπιακού είναι ο Κόκκαλης!».

«Έφυγε ο Κόκκαλης. Ο Ολυμπιακός τερμάτισε πέμπτος και πούλησε την ΠΑΕ στον Μαρινάκη. Αλλά αυτό νομίζω πως είναι το τελευταίο ευχάριστο που θα μάθεις σε αυτό το όνειρο. Ο Πατέρας δυστυχώς αποχώρησε οριστικά από τον Παναθηναϊκό το 2011. Αυτό το χαρακτηριστικό διαχρονικό ελάττωμα της πράσινης φυλής σας, που λέγεται "διχόνοια", έδρασε ξανά».

Δεν τον πίστεψα. Στο μυαλό μου τριγύριζαν εικόνες από τις κερκίδες του ΟΑΚΑ. Μονιασμένοι οπαδοί, μία γροθιά οι παράγοντες και ποδοσφαιριστές με παγκόσμια φήμη ήταν όλα μία πραγματικότητα και όχι απλώς ενδόμυχοι φόβοι που φωλιάζουν σε νυχτερινούς εφιάλτες.

«Αν θέλεις, θα σου πω όλα όσα θα συμβούν στο μέλλον για την ομάδα σου. Δε θα με διακόψεις όμως. Δύομισι χρόνια μετά θα μάθεις εάν λέω αλήθεια ή όχι».

«Είμαι έτοιμος, λέγε!».

«Μετά το νταμπλ του 2010 θα αρχίσει η πλήρης αποδόμηση του συλλόγου. Η εφημερίδα που μέχρι εκείνη τη στιγμή στήριζε την πολυμετοχικότητα θα κάνει στροφή 180 μοιρών και θα αρχίσει να πολεμάει τον Νίκο Πατέρα. Το ίδιο θα κάνουν όλα τα Μέσα που πρόσκεινται στον Παναθηναϊκό και αρκετά από τα ουδέτερα. Η ομάδα θα μείνει πίσω στη βαθμολογία, θα χάσει το πρωτάθλημα, θα αποκλειστεί στο 97ο λεπτό της ρεβάνς στο κύπελλο με εκπρόθεσμο γκολ από τη σέντρα, ενώ στην Ευρώπη θα χάσει δύο φορές από την Κοπεγχάγη και θα τελειώσει τον όμιλο με 2 μόλις βαθμούς και 2-13 γκολ. Παράλληλα, ο ανηλεής πόλεμος θα ωθήσει σε παραίτηση και τον Ανδρέα Βγενόπουλο. Ο Σισέ θα φύγει, ο Νίνης επίσης (κι αφού πρώτα του σταλεί εξώδικο από κάποιον έμμισθο πρόεδρο), ο Ζιλμπέρτο θα πει κι αυτός «αντίο», ενώ πρόεδρος του Παναθηναϊκού θα αναλάβει ένας πρώην πολιτικός, αμφιβόλων Παναθηναϊκών φρονημάτων.
Μετά θα...»

«Στοπ! Έχεις καταλάβει τί λες αυτή τη στιγμή; Το μόνο που δεν έχεις πει ακόμα είναι ότι θα εμφανιστούν τίποτε μεταμφιεσμένοι Άραβες με ψεύτικα διαβατήρια για να πάρουν την ΠΑΕ!».

«Σου ζήτησα να μη με διακόψεις».

«Καλά, συνέχισε...»

«Θα εμφανιστούν κασέτες που ενοχοποιούν την ομάδα από τον Πειραιά, άνθρωποι που απειλούν και δωροδοκούν διαιτητές αλλά τελικά δε θα τιμωρηθεί κανένας. Ο Παναθηναϊκός θα ξεκινήσει καλά το πρωτάθλημα του 2011-12, αλλά ο Λέτο θα τραυματιστεί σοβαρά, και συνεχόμενα λάθη του ιατρικού τιμ της ομάδας θα τον αναγκάσουν να σταματήσει για πολύ καιρό το ποδόσφαιρο και να φύγει από τον Παναθηναϊκό. Ο Βγενόπουλος θα κάνει μία δελεαστική πρόταση, αλλά ο Τζίγγερ δεν θα υπογράψει ποτέ το χαρτί που απαλλάσσει τον Παναθηναϊκό από τον κίνδυνο αγωγών και αποζημιώσεων που θα επιβάρυναν την ΠΑΕ. Κάποια μέρα θα εμφανιστεί με ταξί (!) ένας ευτραφής κυριούλης, ο οποίος ισχυρίζεται πως εκπροσωπεί Άραβες που θέλουν να επενδύσουν εκατομμύρια στον Παναθηναϊκό. Για 15,5 μήνες θα βασανίζει τον σύλλογο, ενώ πολύς κόσμος θα τον πιστέψει. Μέχρι και ο Μίμης Δομάζος!

Τον Τσιρώνη τον θυμάσαι από τη Ριζούπολη; Θα τον ζήσεις για τα καλά σε λίγα χρόνια, αφού θα τον δεις να δίνει εντολές στον έμμισθο πρόεδρο του Παναθηναϊκού, όσο γίνονται στημένα επεισόδια σε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό!

Για πρώτη φορά ο Παναθηναϊκός θα τιμωρηθεί από την UEFA με αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με αναστολή ευτυχώς, επειδή τρία μέλη του ΔΣ που πρόσκεινται στον Βαρδινογιάννη θα παραιτηθούν με πραξικοπηματικό τρόπο, αφήνοντας ακέφαλο τον Σύλλογο.

Ο Παναθηναϊκός θα οδηγηθεί σε πολύ μικρά μπάτζετ. Θα φύγουν και οι Καραγκούνης - Κατσουράνης. Το Τριφύλλι θα υποστεί συντριβές από ομάδες όπως Μάριμπορ, Μακάμπι, Οντένσε και ταπεινωτικές ήττες από νεοφώτιστες ομάδες όπως η Βέροια, ο Πανθρακικός και ο Πλατανάς Χανίων ενώ ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης θα είναι ο αρχηγός (!) Λουκάς Βύντρα με 700 χιλιάρικα ετησίως. Θα αμφισβητηθεί η κυριότητα της Λεωφόρου. Ο Παναθηναϊκός θα γίνει έρμαιο επιχειρηματικών συμφωνιών ανθρώπων που ουδόλως ενδιαφέρονται για το καλό του. Ο Παναθηναϊκός θα μετατραπεί σε ομάδα λαϊκής βάσης, αλλά τα οικονομικά δεδομένα της εποχής και η απογοήτευση του κόσμου θα είναι οι αιτίες που το πείραμα θα αποτύχει. Ο Παναθηναϊκός θα κινδυνεύσει με βαριά τιμωρία και αποκλεισμό από τα ευρωπαϊκά κύπελλα, ενώ ο «αιώνιος αντίπαλος» θα αλωνίζει στα κέντρα αποφάσεων, κάνοντας επίδειξη δύναμης. Ακόμα και το αήττητο πρωτάθλημα του 1964 θα κινδυνεύσει».

«Ούτε ο Φώσκολος δε θα τα σκεφτόταν αυτά! Τουλάχιστον έχουμε το μπάσκετ που μας βγάζει ασπροπρόσωπους κάθε χρόνο με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και την αρμάδα του!».

«Εννοείς τον Πεδουλάκη...».

«Ο Πεδουλάκης στον Παναθηναϊκό; Είσαι σίγουρος; Kαι ο Ομπράντοβιτς;».

«Έφυγε μαζί με τον Ιτούδη».

«Ομολογώ πως δεν μπορώ να φανταστώ τον Πεδουλάκη να δίνει οδηγίες στον Μάικ Μπατίστ!»

«Έφυγε και ο Μπατίστ».

«Μάλιστα...Μήπως είσαι κρυφο-ολυμπιακός τελικά; Σε λίγο θα μου πεις πως ο Ολυμπιακός θα πάρει πρωτάθλημα Ευρώπης με τον «λούζερ» Τεόντοσιτς καλύτερο του παίκτη, πράγμα αδύνατο!»

«Μάγος είσαι; Θα νικήσει την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον τελικό με καλύτερο του παίκτη τον... Τεόντοσιτς! Ο Παναθηναϊκός δε, θα χάσει και το πρωτάθλημα Ελλάδας από τον Ολυμπιακό του Σπανούλη».

«Ο Σπανούλης στον Ολυμπιακό; Αποκλείεται! Αυτός, μετά από την ήττα από το Μαρούσι, δάκρυσε από συγκίνηση βλέποντας χίλια άτομα να αποθεώνουν την ομάδα στο πάρκινγκ του κλειστού. Για τα υπόλοιπα σπορ θα μας πεις τίποτε πιο ευχάριστο τουλάχιστον;»

«Στο βόλλεϋ ανδρών ο Παναθηναϊκός δεν θα κατακτήσει ούτε έναν τίτλο. Θα κινδυνεύσει μάλιστα για πρώτη φορά με υποβιβασμό στην Α2 και τελικά θα σωθεί στην τελευταία στιγμή. Το τμήμα θα φτάσει να χρωστάει πολλά εκατομμύρια, ώσπου ένας κύριος, μεγάλης ηλικίας αλλά και μεγάλης αγάπης για το σύλλογο θα το σώσει, έστω προσωρινά.

Στο γυναικείο βόλλεϋ ο Παναθηναϊκός επίσης θα κινδυνέψει με υποβιβασμό, καθώς θα φύγουν οι καλύτερες του παίκτριες χωρίς να αντικατασταθούν επάξια.

Στο πόλο οι παίκτες θα κάνουν αποχή από τους αγώνες και το τμήμα θα φτάσει μία ανάσα από τη διάλυση, ενώ ο στίβος και η κολύμβηση παραμένουν σε μαρασμό. Μόνη αχτίδα φωτός το γυναικείο μπάσκετ και κάποια ερασιτεχνικά τμήματα, τα οποία στηρίζουν οι οπαδοί με διάφορες δωρεές τους καθώς ο κύριος που σου είπα πριν, ο οποίος λέγεται Αχιλλέας...

Ο Παναθηναϊκός γενικά θα περάσει μεγάλη κρίση. Κάποια στιγμή όμως η λύση θα βρεθεί, εξαιτίας...»

«Ντρρρρρρρρριιιιιιιιιιιιννννννννννν!»

6.45 το πρωί, Κομματάκι ιδρωμένος, η αλήθεια είναι, ξύπνησα από τον εφιάλτη. Κοίταξα το ρολόι μου για σιγουριά. 3 Μαίου 2010. Ουφ...

Η γυναίκα μου γύρισε στο μέρος μου και μου είπε:

«Πρέπει να έβλεπες εφιάλτη τα βράδια. Παραμιλούσες. Κάποια στιγμή σε έπιασα να ψελλίζεις κάτι για τον Σισέ».

«Ναι, ήταν ένα άσχημο όνειρο και τίποτε παραπάνω. Ευτυχώς τώρα ξύπνησα...»

Αr1stot3lis