Της μάνας σου!

Ένα φεγγάρι έβγαινα με την Τ. Πολύ καλό κομμάτι. Ψηλό. Μελαχρινό. Γυμνασμένο. Με μάτι πράσινο και μακρύ μαλλί. Ήταν τόσο όμορφο το κορίτσι και τόσο κοντά σ’ αυτά που έψαχνα που καθόμουν και αναρωτιόμουν μόνος στο σπίτι, πού στο καλό θα υπάρχει ο κάλος. Αυτό το κορμί, μπορούσε να έχει οποιοδήποτε γούσταρε, δεν υπήρχε λόγος να ασχολείται μ’ εμένα. Η παρέα, μου έλεγε ότι ήμουν υπερβολικός και να κόψω τις μαλακίες, “Μια χαρά κορίτσι είναι” . Και τελικά όμως δεν ήμουν υπερβολικός. Είχε κάλο. Μεγάλο! Ο οποίος άκουγε στο όνομα “Γιώτα”…το όνομα της μάνας της. Δεν ήταν ο “μαμάκιας” τύπος γυναίκας. Αυτή δηλαδή που δεν ξεκολλούσε από το σπίτι για να μάθει πώς να βράζει το ρυζόγαλο και πώς να ανοίγει φύλο για χουρμαδόπιτα. Όχι, καμία σχέση. Η Τ. είχε διαφορετικό δέσιμο με τη μάνα της, που όμοιο δεν είχα ξανασυναντήσει και που στο τέλος δεν κατάφερα να το διαχειριστώ. Η μάνα της δεν ήταν απλά…μάμα. Ήταν “και μάνα και αδερφή μου και αγάπη εσύ, τι άλλο να ζητήσω από τη ζωή”. Στην αρχή προσπάθησα να τη δικαιολογήσω. Αδερφή δεν είχα ποτέ, είχα όμως φίλες και ήξερα ότι τα κορίτσια, συνήθως, έχουν μια πιο προσωπική σχέση με τη μαμά τους. Η πρώτη περίοδος, το πρώτο φιλί, το πρώτο πιάσιμο στο χέρι, η πρώτη πίπα… ξέρεις τα γνωστά καθημερινά! Αλλά από το πρώτο φιλί μέχρι την πρώτη φορά που άνοιξα την πόρτα και πετάχτηκε μπροστά μου με σέξι εσώρουχα, έχει διαφορά. Αφού χωρίσαμε τελικά (spoiler) θυμήθηκα ότι μου το πέταξε μια φορά την ώρα που βλέπαμε ταινία “Να, να ξέρεις εγώ συζητάω πολύ με τη μαμά μου”, αλλά που να το φανταστώ ο μαλάκας τότε ότι με τη λέξη “συχνά”, δεν εννοούσε απλά 2-3 κουβέντες για τη μόδα, τον μπαμπά της και την εξωτερική πολιτική του Πάγκαλου αλλά ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για θέματα δικά μου. Πώς το κατάλαβα; Μια φορά που τη βρήκαμε τυχαία στο δρόμο και τη χαιρετίσαμε. Φορούσα μια μπλούζα με μια περίεργη στάμπα και η αποκάλυψη έγινε κάπως έτσι “Ααα, πάρα πολύ ωραίο μπλουζάκι αγόρι μου. Είναι το αγαπημένο σου αν δεν κάνω λάθος αυτό, σωστά; Που στο είχε αγοράσει η γιαγιά σου λίγο προτού πεθάνει. Κρίμα να πεθάνει τόσο νέα ρε γαμώτο. Την αγαπούσες πολύ, μου είπε η κόρη μου”. Αυτό το “μου είπε η κόρη μου” ήταν η αφορμή να ρίξουμε ένα μεγάλο καβγά στο σπίτι με την Τ. Της είπα ότι δε θέλω να λέει πράγματα δικά μου στη μάνα της. Μου είπε ότι νοιάζεται για μένα γι’ αυτό το έκανε. Της είπα ότι δε με νοιάζει που νοιάζεται, να μην ξαναγίνει. Και αυτή πήγε και το είπε και αυτό στη μάνα της ρε φίλε. Ότι την απαγόρεψα να μιλάει για μένα σ΄ αυτήν .

Ήταν όμως ήδη πολύ αργά. Η κυρία Γιώτα ήξερε τόσα πράγματα για μένα που αμφιβάλλω αν και ίδια η μάνα μου γνωρίζει με τόσο ακριβείς λεπτομέρειες για τη ζωή μου. Ό,τι έλεγα στην Τ. για μένα, για σένα -ναι έλεγα και τα δικά σου- για τους γονείς μου, αυτή πήγαινε και τα συζητούσε με τη μάνα της. Δεν υποστηρίζω ότι το έκανε για κουτσομπολιό, αλλά πολύ που με νοιάζει. Η κ. Γιώτα ήξερε ότι μικρός κοιμόμουν αγκαλιά με 3 αρκουδάκια και αυτό ήταν φάουλ…αντιαθλητικό. Στο συμπέρασμα που κατέληξα ήταν ότι η Τ. έβλεπε τη μάνα της σα φίλη και αυτό είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου γυνί ακόμα και αν νιώθεις πιο μόνη και από την Ματίνα Μανταρινάκη. Η μαμά λέγεται έτσι γιατί παίζει τον ρόλο της μαμάς. Όσο και να την αντιμετωπίζεις σα φίλη, αυτή ποτέ δε θα καταφέρει να σε δει το ίδιο. Γι’ αυτήν θα είσαι πάντα το λουλουδάκι του μπαξέ της που θα ναι το καλύτερο και πιο ευωδιαστό, με αποτέλεσμα να μην καταφέρεις να βελτιωθείς ποτέ. Μια φιλική σχέση, εξάλλου, χαρακτηρίζεται από αμοιβαία ειλικρίνεια. Πιστεύεις ότι η μαμά σου είναι απόλυτα ειλικρινής με εσένα σε θέματα…δικά της; Ή μήπως τελικά μόνο εσύ λες και αυτή ζει τώρα, αυτό που ίσως δεν έζησε όταν έπρεπε; Όσον αφορά εσένα φίλε μου, αν πέσεις ποτέ σε μια ανάλογη περίπτωση να φύγεις μακριά. Αν προσπαθήσεις να σπάσεις αυτήν τη σχέση θα πέσουν να σε κατασπαράξουν και οι 2 ενώ αν πεις ότι θα κάνεις υπομονή σύντομα η κ. Γιώτα θα μάθει και για τα βίτσια σου στο κρεβάτι. Και πολύ φοβάμαι ότι σύντομα, θα διεκδικήσει και τον δικό της ρόλο στη σχέση αυτή!