Πώς να «ρίξετε» τον Άγιο Βασίλη

Η φιλόλογος. Η ιατρός. Η μαθηματικός. Η νομικός. Η αρχιτέκτων. Αν ακολουθείτε κατά γράμμα τις «οδηγίες» του mycampus.gr την τελευταία διετία, όλες οι προηγούμενες - μαζί με πολλές άλλες- λογικά σας έχουν δει όπως σας γέννησε η μητέρα σας. Όμως, φτάνει: διανύουμε περίοδο εορτών. Καιρός να ξεκολλήσουμε απ’ τις γυναίκες. Και να πάμε σ’ έναν άντρα. ΣΗΜΕΡΟΝ: Πώς να «ρίξετε» τον Άγιο Βασίλη Αρχικά, φτιάξε ατμόσφαιρα: πάρε μια εικόνα του «λεγάμενου» και τοποθέτησέ την ανάμεσα σ’ αρωματικά κεράκια. Εκμεταλλεύσου το γεγονός πως οι άγιοι είναι βαθιά ενοχικά άτομα, διατυμπανίζοντας ότι έφτασε η εποχή του κι ακόμα να φανεί. Πώς; Βάζοντας Βανδή και κοιτώντας παρακλητικά την εικόνα: “Χριστούγεννα ήρθαν πάλι...” Αφού επέλεξες την επίκληση στο συναίσθημα, συνέχισε: φώναξε “ξημερώνει 26 Δεκεμβρίου (κι ας είναι 11), κι εσύ τίποτα”. Έπειτα δείξε την πλούσια γενειάδα του και ξεσπάθωσε- “κι όλα αυτά που μου έταζες τι ήταν; Μούσια;” Έπειτα, συγκέντρωσε μερικά παλιά του δώρα και αφού τα αραδιάσεις μπροστά στην εικόνα του, κάνε ένα διφορούμενο σχόλιο: “Δεν υπάρχεις ρε Άγιε Βασίλη. Δεν υπάρχεις.” Γνωρίζεις πως ο Άγιος Βασίλης ανταμείβει μόνο τους καλούς, ε; Απόδειξε ότι εσύ ήσουν, φωνάζοντας “ήμουν καλός το 2012” και προσκομίζοντας τ’ απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία: μία κόλλα Α4 που πάνω έχεις γράψει “Ο (το όνομά σου) ήταν καλός το 2012. Με εκτίμηση, ο Κριτής των Πάντων.” Τεκμηρίωσε τους ισχυρισμούς σου μ’ ένα καλλωπισμένο ψέμα, «ποτισμένο» με μια δόση υπερβολής: “Πέρασα όλα τα μαθήματα του εξαμήνου μου. Βασικά μην το πεις στους γονείς μου, αλλά παρόλο που είμαι πρώτο έτος, έχω περάσει και την πτυχιακή”. Γίνε λίγο περισσότερο μελό: με ύφος πληγωμένου κουταβιού και το κολλύριο να εκτελεί χρέη δακρύων, άρχισε να σιγοτραγουδάς “Άγιος Βασίλης έρχεται κι όλους μας καταδέχεται. Όοοολους εκτός από εμένα- θ’ αποταθώ στη Μαρία την Παρθένα…” Προκάλεσέ τον, σε κόσμια πάντα πλαίσια, να εμφανιστεί, αφήνοντας αιχμές για το συζυγικό του βίο. Κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται βάζοντας στο παιχνίδι και τα συμπαθή ζώα που σέρνουν το έλκηθρό του: “γιατί δεν έρχεσαι;”, αναρωτήσου. “Μήπως ντρέπεσαι να βγεις επειδή σ’ έκανε τάρανδο η γυναίκα σου;” Κλάψε με μαύρο δάκρυ μέχρι να γίνεις μαύρο χάλι, παρακάλεσε ένα μαύρο φίδι να σε φάει και τρύπησε το ταβάνι του μελοδραματισμού τσιρίζοντας “Μαύρη η ώρα που με γέννησες μάνα- κανείς δε μ’ αγαπά”. Λίγο πριν τραβήξεις τον άσσο από το μανίκι, κάνε μια απέλπιδα προσπάθεια να έρθει στα συγκαλά του. Ταρακούνα την εικόνα του με βία και φώναξε “έλα στα συγκαλά σου”. Αν αισθανθείς ότι δεν έχει πειστεί ακόμη, πέρνα στην αντεπίθεση: πάρε έναν μικρό, πάνινο Άγιο Βασίλη, δέκα καρφίτσες και πρόταξέ τα μπροστά στην εικόνα. Έπειτα, με μισότρελο βλέμμα, πες “Τα βλέπεις; Ξέρω βουντού και δε θα διστάσω να μπήξω τις καρφίτσες στο κορμί σου”. Χαλάρωσε και απόλαυσε το θρίαμβό σου. Θα ’ρθει.